- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Engelli bir insan için hava koşulları aslında çok önem arzetmektedir. Şuan yaşamış olduğumuz mevsim itibariyle bir çok engelli insan dışarı bile çıkamıyordur. Tüm gününü ev içinde geçirmek inanılmaz derecede insana hüzün ve kasvet veriyordur. Bunu şuan çok daha iyi anlayabiliyorum kış artı yalnızlık dersem sanırım yanlış bir cümle kurmuş olmam. Soğuk , yağmur, kar zaten bir çok neden'den dolayı dışarıda rahat haraket edemeyen engelliyi birde bu faktörler eve kapatıyor.
Kış aylarının o güzel büyülü potresini sadece cam kenarından izliyor olmak. O kalabalığın içine karışamıyor olmak eminimki bir çok insanı derinden yaralıyordur.
Yaz aylarında zor da olsa dışarı çıkıyor olmak bir kaç dost, arkadaş görüyor olmak insanı inanılmaz motive ediyor olmalı belki kafasında oluşan bütün negatif düşüncelerden arınıp daha rahat ve daha huzurlu oluyordur. Çok iyi biliyorumki yalnızlık ister engelli isterse engelsiz olsun insanın aklına olmadık düşünceleri getiriyor kendine eziyet etmesine sebep oluyor.
Her mevsimin kendine has güzellikleri olduğu muhakkak fakat bunları yaşayamamak yazın denize girememek, kış'ın karlarda dolaşıp belki kartopu oynayamamak, sonbaharda dökülen yaprakların arasında dolaşamamak şuan gözümün önünde canlandırıyorum inanılmaz derecede zor ve üzücü kendi şahsım adına bunlara dayanamayacağımı düşünüyorum. Fakat başa gelince bir şekilde katlanılıyormuş demekki . Bütün bu şartlar altında yaşayan insanların sabrı ve azmi bana göre inanılmaz boyutta Allah öylesi bir güç veriyorki tüm bunlara katlanıp bunlarla yaşamasını biliyorlar bu durumun zorluğu karşısında gülebiliyor olmak bile çok üstün bir meziyet takdire şayan bir durum.
Bir rahatsızlıkdan dolayı 15- 20 gündür dışarı çıkamıyor olmam beni tabiri caizse bunalıma soktu aklıma bir kış boyu dışarı çıkamayanlar geldi. Onlar nasıl katlanıp nasıl dayanıyorlardı da ben kendimi bu kısacık zamanda salıverdim diye düşündüm. Bu düşüncemlede engelli insanlara haksızlık ettiğim anladım. Bu durumlarla yılları hatta koskocaman bir ömürü geçirenler var. Bu durumun yanı sıra maddi manevi bir çok sıkıntıları olanları'da var ama yüreklerindede kocaman bir umutları ve yaşama azimleri var.
Kış aylarının o güzel büyülü potresini sadece cam kenarından izliyor olmak. O kalabalığın içine karışamıyor olmak eminimki bir çok insanı derinden yaralıyordur.
Yaz aylarında zor da olsa dışarı çıkıyor olmak bir kaç dost, arkadaş görüyor olmak insanı inanılmaz motive ediyor olmalı belki kafasında oluşan bütün negatif düşüncelerden arınıp daha rahat ve daha huzurlu oluyordur. Çok iyi biliyorumki yalnızlık ister engelli isterse engelsiz olsun insanın aklına olmadık düşünceleri getiriyor kendine eziyet etmesine sebep oluyor.
Her mevsimin kendine has güzellikleri olduğu muhakkak fakat bunları yaşayamamak yazın denize girememek, kış'ın karlarda dolaşıp belki kartopu oynayamamak, sonbaharda dökülen yaprakların arasında dolaşamamak şuan gözümün önünde canlandırıyorum inanılmaz derecede zor ve üzücü kendi şahsım adına bunlara dayanamayacağımı düşünüyorum. Fakat başa gelince bir şekilde katlanılıyormuş demekki . Bütün bu şartlar altında yaşayan insanların sabrı ve azmi bana göre inanılmaz boyutta Allah öylesi bir güç veriyorki tüm bunlara katlanıp bunlarla yaşamasını biliyorlar bu durumun zorluğu karşısında gülebiliyor olmak bile çok üstün bir meziyet takdire şayan bir durum.
Bir rahatsızlıkdan dolayı 15- 20 gündür dışarı çıkamıyor olmam beni tabiri caizse bunalıma soktu aklıma bir kış boyu dışarı çıkamayanlar geldi. Onlar nasıl katlanıp nasıl dayanıyorlardı da ben kendimi bu kısacık zamanda salıverdim diye düşündüm. Bu düşüncemlede engelli insanlara haksızlık ettiğim anladım. Bu durumlarla yılları hatta koskocaman bir ömürü geçirenler var. Bu durumun yanı sıra maddi manevi bir çok sıkıntıları olanları'da var ama yüreklerindede kocaman bir umutları ve yaşama azimleri var.
