Kör, Topal, Sağır Gibi İfadelerin Engelliler İçin kullanılması Doğrumudur?

Engellilere alaycı dile söylemlerde bulunanlar hakkında ne düşünüyorsunuz?

Evet, çevremizde bulunan birçok kişi engeli olan insanlar için “Topal, çolak, kör” vb. gibi söylemleri söylemektedirler. Tabi birçok kişi bunu insanların yüzlerine söylemese de arkalarından söylemektedirler. Oysa kendilerine yapılsa ne kadar kızarlar.

İşte bu bağlamda düşünüldüğü zaman insanın kendisinin istemediği bir şekilde, söylemlerle anılmasını istemez. Hatta böyle anıldığını düşünmesi bile bir nokta da insanı üzer. Ama toplumumuzda maalesef bu konulara çokta dikkat edilmediğini görmekteyiz. İşte insanlarımızın bu tavırları ve söylemlerini örnek alan çocukları da, engelli olan çocuklara da aynı şekilde davranarak onların küçücük kalplerini hiçte acımadan kırmaktadırlar. Neden? Çünkü örnek aldıkları büyükleri de böyle davranıyorlar. Onlarda ailelerini örnek alarak engelli olan çocukların adeta içlerine kapanarak küçücük dünyaların da yapayalnız bıraktıklarının belki de hiç farkında bile olmuyorlar.

İşte bizim çok basit bir durum olarak gördüğümüz, belki de bize çok sıradan gelen söylemlerin insanları ne kadar üzdüğünü hiç düşündük mü? Belki yüzümüze bir şey diyemeseler de o içlerinde kopan fırtınaların ufacık bir esintisini hissedebildik mi? Bu sorulara evet diyecek kaç kişi var? Bence sadece istisnalarla sınırlıdır.

Önce büyükler olarak bizlerin kendimizin bu konuda sorumluluğumuzu bilerek davranmalıyız. Bu konunun basite alınmayacak kadar önemli olduğunu kendimize anlatmalıyız.

İşte buradan söylemek istediğim; Anneler ve babalar, sizi örnek alan çocuklarınıza güzel örnek olmak sizin görevinizdir. Belki bu acıyı siz yaşamıyorsunuz. Fakat unutmayın ki; bu sizin, sevdiklerinizin veya en yakınlarınızın bu acıyı, yaşamayacağını göstermez. İşte bu acıyı yaşayanlara, bu zorlukları çekenlere bir engelde sizler olmayın… Zaten engelliye o kadar çok engel varken en azından sizler duyarlı olun… Engel olmayın…

Acıların yaşanmadığı mutlu bir yaşam dilerim.

Özürlü, engelli, kör, topal bu kelimeler sakatlığı bulunan insanlar arasında çok tartışılıyor ve genel ekseriyet kendisine “engelli” denmesini istiyor.

Oysa “engelli olma hali” sebep değil sonuçtur. Daha doğrusu bir insanın belden aşağısının felç olması fizyolojik bir durumdur bu kişi evinden çıkarken merdivenlerin önünde kalıyorsa buna sebep sakat olması değil merdivenlerin onun kullanabileceği ölçekte dizayn edilmeyişidir.
Yani engelli olmak bizim dışımızdaki sebeplerden kaynaklanır. Bir başka deyişle çevresel, fiziksel, mekansal koşullar bizi engelli kılıyor. Engelli olmamıza sebep “sakatlığımız” değil bizim dışımızdaki ve bize dayatılan çevresel faktörlerdir. Dolayısıyla bizi tam manasıyla ifade eden kelimede “sakat” olmalıdır.
Görme engelliler kendilerine “kör” denmesinden pek hoşnut değiller fakat Türkiye Körler Federasyonu diyede bir federasyonları var.
Ve Körler Federasyonu başkanı ne engellisi özürlüsü kardeşim biz körüz diyede bangır bangır bağırıyor.

Peki bu kavramlar çok mu önemli? Bu insanlar neden bu kelimelerin üzerinde bu kadar duruyor?
Ve onlara kör, topal, sağır denmesi onları neden incitiyor incitiyor diyorum çünkü bu kelimelerin kendilerine karşı kullanılmasından pekte hoşnut olmadıkları ortada.

Bu hoşnutsuzluğun altında yatan sebep(ler) belkide “kör”, “sağır” ,"topal” kelimelerinin zaman zaman romanlarda, fıkralarda, televizyon dizilerinde “ti ye alınarak” bedensel eksikliklerin / farklılıkların “alay konusu” edilerek normal / anormal kavramları içerinde “anormal” olma haliyle özdeştirilmesinin bir sunucudur.

Toplum ve Engellilik Kavramı


Engelli olma henüz tanım aşamasında iken bile sorunludur. Biz engelli olmayı özgürlük kısıtlanması sonucunu doğuran geçici veya kalıcı her tür davranış ve işlev bozuklukları olarak tanımlıyoruz. Özürlülük durumu olan bireylerin toplumun bazı alanlarında eşitliği ortadan kalkar veya belirli ölçüde kısıtlanır. Özürlü olmak bireyin toplumdaki konumunu önemli ölçüde etkiler.



Günümüzde sakat veya özürlü sözcüğü kullanmak yerine engelli terimini kullanmayı tercih eder oldu insanlar. Oysa ki bu üç terim birbiri ile aynı gibi görülse de algılamada farklı anlaşılmalara neden olabiliyor. Bir örnekle açıklayabiliriz bu durumu daha iyi anlaşılması açısından;


Örneğin kolunun birisi olmayan bir kişiye sakat demek doğru iken kollarından birini kullanamıyor oluşuna özür demek doğrudur. Çünkü bu özrü nedeniyle kısıtlanır hareketleri bu onun için bir özürlülük durumudur. Ancak bu özürlülük nedeniyle de engellenir yazı yazma gibi işlevleri toplum bu durumu engellilik terimi kullanımıyla gösterir ancak aslında birbirinden farklıdırlar. Engelli terimini kullanmayı tercih eden kişiler kırıcı olmamayı hedefler ancak aslında bu üç teriminde anlam ve tanımları birbirlerinden oldukça farklıdır.

Engelli bireyler bu konuda fazla hassas olduklarını düşünüyorum. Kör dediklerinde alınabiliyorlar fakat "ama" denildiğinde yanlış anlamayarak hoşgörüyle karşılayabiliyorlar. Benim fikrimce kelimelerin bu tür konularda önemi olmamasıdır. Kulakları zaten duymayan bir kişinin yanında sağır dendiğinde o engelli vatandaş bunu duymayacaktır ve buna alınmayacktır. Yani engellere göre duyarlılık seviyeside arıyor.

bende katılıyorum engelli demek kabüllenilmiş bir söz bencede engelli demek en doğrusu

Belki yüzümüze bir şey diyemeseler de o içlerinde kopan fırtınaların ufacık bir esintisini hissedebildik mi?

her okuduğum konu da, uykuya yatırdığım yaşanmışlıklar uyanıyor ve yüreğim cızzz ediyor..!!!
özge nin yüreğinde kopan fırtına yı, yüzünde hissettiğim öyle çok günler oldu ki...........hani bir sözümüz var; ''gülerken ağlayan yüzler..''........bizler..!!! o an'da içimizde ki kopan fırtına yı dışarı yansıtmıyoruz sözde ama gözlerimize bir baksalar, ahh! bir baksalar.........özge gözyaşlarını akıtmamak için ne çaba sarf-ederdi.........ağlardı ama herkes güldüğünü sanırdı..!!!

bir zaman dillerden düşmeyen, düğünlerde ''engelsiz'' insanları neşelendiren, şarkıya eşlik edip birde ''topal'' rolu yapan ''engelsiz'' insanlar.. bir kez daha dinleyin, izleyin ve neşelenin.. bu şarkı size.. topal..!!!

Adı ne olursa olsun,çocukluğumda babama söylenen ''topal'' sözcüğünü asla hazmedemedim.Ömür boyu öfkem geçmedi o insanlara,geçmeyecek de.Babama yaftaladıkları o lanet söz çocukluğumu yedi bitirdi ve bilnçsiz bir toplumda daha kaç çocuğu yiyecek bilmiyorum.

Toplum o sözlere öyle alışmış ki,sıradanlaşmış artık onların gözünde.Bu gün kolun varsa insan olursun,yarın bir kaza sonucu ''çolak'' .Sanırım o zaman insan dışı bir yaratık oluyorsun (!)

Rabbim herkese sabır versin.Ama hastalığın sabrı kadar bilnçsiz insanlara katlanabilme sabrı!