Engellilere alaycı dile söylemlerde bulunanlar hakkında ne düşünüyorsunuz?
Evet, çevremizde bulunan birçok kişi engeli olan insanlar için “Topal, çolak, kör” vb. gibi söylemleri söylemektedirler. Tabi birçok kişi bunu insanların yüzlerine söylemese de arkalarından söylemektedirler. Oysa kendilerine yapılsa ne kadar kızarlar.
İşte bu bağlamda düşünüldüğü zaman insanın kendisinin istemediği bir şekilde, söylemlerle anılmasını istemez. Hatta böyle anıldığını düşünmesi bile bir nokta da insanı üzer. Ama toplumumuzda maalesef bu konulara çokta dikkat edilmediğini görmekteyiz. İşte insanlarımızın bu tavırları ve söylemlerini örnek alan çocukları da, engelli olan çocuklara da aynı şekilde davranarak onların küçücük kalplerini hiçte acımadan kırmaktadırlar. Neden? Çünkü örnek aldıkları büyükleri de böyle davranıyorlar. Onlarda ailelerini örnek alarak engelli olan çocukların adeta içlerine kapanarak küçücük dünyaların da yapayalnız bıraktıklarının belki de hiç farkında bile olmuyorlar.
İşte bizim çok basit bir durum olarak gördüğümüz, belki de bize çok sıradan gelen söylemlerin insanları ne kadar üzdüğünü hiç düşündük mü? Belki yüzümüze bir şey diyemeseler de o içlerinde kopan fırtınaların ufacık bir esintisini hissedebildik mi? Bu sorulara evet diyecek kaç kişi var? Bence sadece istisnalarla sınırlıdır.
Önce büyükler olarak bizlerin kendimizin bu konuda sorumluluğumuzu bilerek davranmalıyız. Bu konunun basite alınmayacak kadar önemli olduğunu kendimize anlatmalıyız.
İşte buradan söylemek istediğim; Anneler ve babalar, sizi örnek alan çocuklarınıza güzel örnek olmak sizin görevinizdir. Belki bu acıyı siz yaşamıyorsunuz. Fakat unutmayın ki; bu sizin, sevdiklerinizin veya en yakınlarınızın bu acıyı, yaşamayacağını göstermez. İşte bu acıyı yaşayanlara, bu zorlukları çekenlere bir engelde sizler olmayın… Zaten engelliye o kadar çok engel varken en azından sizler duyarlı olun… Engel olmayın…
Acıların yaşanmadığı mutlu bir yaşam dilerim.
Evet, çevremizde bulunan birçok kişi engeli olan insanlar için “Topal, çolak, kör” vb. gibi söylemleri söylemektedirler. Tabi birçok kişi bunu insanların yüzlerine söylemese de arkalarından söylemektedirler. Oysa kendilerine yapılsa ne kadar kızarlar.
İşte bu bağlamda düşünüldüğü zaman insanın kendisinin istemediği bir şekilde, söylemlerle anılmasını istemez. Hatta böyle anıldığını düşünmesi bile bir nokta da insanı üzer. Ama toplumumuzda maalesef bu konulara çokta dikkat edilmediğini görmekteyiz. İşte insanlarımızın bu tavırları ve söylemlerini örnek alan çocukları da, engelli olan çocuklara da aynı şekilde davranarak onların küçücük kalplerini hiçte acımadan kırmaktadırlar. Neden? Çünkü örnek aldıkları büyükleri de böyle davranıyorlar. Onlarda ailelerini örnek alarak engelli olan çocukların adeta içlerine kapanarak küçücük dünyaların da yapayalnız bıraktıklarının belki de hiç farkında bile olmuyorlar.
İşte bizim çok basit bir durum olarak gördüğümüz, belki de bize çok sıradan gelen söylemlerin insanları ne kadar üzdüğünü hiç düşündük mü? Belki yüzümüze bir şey diyemeseler de o içlerinde kopan fırtınaların ufacık bir esintisini hissedebildik mi? Bu sorulara evet diyecek kaç kişi var? Bence sadece istisnalarla sınırlıdır.
Önce büyükler olarak bizlerin kendimizin bu konuda sorumluluğumuzu bilerek davranmalıyız. Bu konunun basite alınmayacak kadar önemli olduğunu kendimize anlatmalıyız.
İşte buradan söylemek istediğim; Anneler ve babalar, sizi örnek alan çocuklarınıza güzel örnek olmak sizin görevinizdir. Belki bu acıyı siz yaşamıyorsunuz. Fakat unutmayın ki; bu sizin, sevdiklerinizin veya en yakınlarınızın bu acıyı, yaşamayacağını göstermez. İşte bu acıyı yaşayanlara, bu zorlukları çekenlere bir engelde sizler olmayın… Zaten engelliye o kadar çok engel varken en azından sizler duyarlı olun… Engel olmayın…
Acıların yaşanmadığı mutlu bir yaşam dilerim.