Küçüğüm...

Aynı sokakta oturuyorduk. Her gün bir kızla geliyordu. Adı esrarengizdi,
herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. fakat kimse gerçeği bilmezdi.
kirli sakalları vardı. yeşil gözlü esmerdi. mahallenin kızları hayrandı ona.
bense nefret ederdim. hiç kimseyle konuşmaz, sadece gelir geçerdi. bir gün
onunla yolda karşılaştık. çok güzel bir yüzü vardı. bana gülümsedi,
şaşırdım. ama yinede onu sevmiyordum. fakat o çok farklıydı. gece boyunca
lambası yanardı. uyumak yerine onun evini seyrederdim. Onu sevmediği halde
herşeyiyle ilgileniyordum. yavaş, yavaş onu gözlemeye başladım. O an anladım
ki, Ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş. Artık O eve gelmeden uyuyamıyordum,
yanına gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince. Hep
onu savunurdum. onunla karşılaşmak için kapıda dururdum.
Onu yine yolda gördüm. Bana göz kırptı. Yanımdan geçerken onu çağırdım.
"Acelem var Küçüğüm" dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı, eve
gidip ağladım. Karar verdim. Ona aşkımı ilan edecektim. Yolunu gözledim. Bir
gün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip kapıyı
çaldım. Açtı "Ne var Küçüğüm" dedi. "Seni seviyorum" dedim. Gülümsedi "Evet"
dedi. "Ne evet" dedim. Konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca
evden çıkmadım.

Bir gün kızlarla konuşurken. Ambulans geldi onun evine girdi. Sedye ile onu
dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken. " Bende seni Küçüğüm" dedi.
Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu. Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama
kadar sokakta gezdim. Göz yaşlarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim.
Annemler ondan bahsediyorlardı . Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine
izin vermeyince kız evden kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve
getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse ölmüş.Çok sevip acı
çekmiş. intihar edip hastahaneyi aramış. Polisler evin duvarında "Küçüğüm"
yazısını bulmuşlar. "KÜÇÜĞÜM SEN DE ÖLME" yazıyormuş. "Bende seni sevdim,
sevdiklerim gibi sen de ölme diye ben öldüm KÜÇÜĞÜM...​