Malülen emeklilik için hastane sevkinde yaşadığınız sıkıntılar neler?

merhaba,

arkadaşlar %93 ağır özürlü raporum var. emeklilik için eksik günlerimi ödedim,
doğum borçlanmasını yatırdım. yarın rapor aldığım hastaneye sevk alacağım.

ben raporumu alırken çok zorlandım. vücudumda zorlandığımda acıyan hassas bölgeler var.
dizimde ve kolumda platinler, topuğumda kırık ve çok fazla sandalyede oturmamamı
gerektiren özel sorunlar.

yine beni röntgen, tomografi cihazı, adını bilmediğim türlü cihazların içine tıkıp
1 hafta ağrılarım olacak şekilde hırpalıyacaklar mı?

sevgiler

arkadaşlar bu platformda malülen emekkli olan yok mu?

Selam yasminn,

Sevgili arkadaşım neredeyse yolun sonuna geldin ve senin için son yapman gereken süreçtesin. İnan okudukça kendimi ve yaşadıklarımı hatırladım bir kere daha üzgünüm ama arkadaşım ha gayret demek istiyorum sana...Hastanelerde engellileri rapor verme sürecinde ne kadar hırpalandıklarını çok iyi bildiğimden ha gayret arkadaşım mümkünse yanında bir aslında iki refakatçin olursa daha rahat edersin sanki...Dualarım seninle ve inan son aşamalar bunlar...bitecek ve sen de malulen emekli maaşın bağlandığında çok rahat edeceksin...

Keşke daha kolay bir yöntemi olsaydı ama maalesef yok...Bu sitede malulen emekli olan arkadaşlar tabi ki vardır ama ya senin şu yazdığını görmemişlerdir ya da şu anda henüz farkedememişlerdir diyelim...

Bütün gücünü toplamaya çalış ve bir daha rapor almak zorunda kalmayacağını düşün olur mu? Malulen emeklilik senin hakkın ve sen o karanlık tünelin ucundasın biraz daha güç ve sabırın gerekli sadece...

Allah yardımcın olsun güzel kardeşim ve en güzel emeklilik günleri seninle olsun dileklerimle...

arkadaşım çok tatlısın. her zamanki gibi senin yazdıklarını okurken sakinleştiğimi hissettim, çok teşekkür ederim. zaten prim ödemeleri, doğum borçlanması için kredi işlemleri mücadelesi yeterince yordu. birde hastanede bana yapacaklarını düşününce korkuyorum. birde tabi herkeste olması muhtemel kaygılar var. gücüm kalmadı sanki, karmakarışığım... uyuyamıyorum, yiyemiyorum, konuşamıyorum, her hangi birşeye kanalize olamıyorum.

duaların içinde çok teşekkür ederim

selamlar,

arkadaşlar Rabbim dualarımızı kabul etti
bugün sağlık kuruluna girdim, 8 doktor tarafından muayene edildim ve sandalyemden hiç kımıldamadan işimi bitirdim. ilk raporumu çıkarırken çekilmiş emg, tomografi
ve röntgen filmlerim yeterli oldu. yalnız doktorlar hakkımda yürüyemez gibi "olumsuz" rapor vermesine sevinirken kime isyan edeceğimi bilemedim.. neyse dedim, this is turkey...

verdiğiniz moral ve dualarınız için tekrar teşekkür ederim

Onca endişe ve korkularınıza rağmen kolaylıkla işinizi halletmiş olmanıza inanın çok sevindim. Umarım bundan sonraki süreçte bu denli kolay ve hızlı bir şekilde devam eder hakkınızda hayırlısını diliyorum herşey gönlünüzce olsun.

Merhaba yasminn,

Sevgili arkadaşım yazılarında kendimi yaşıyorum desem inanır mısın bana ? ama bu en son yazdığına öyle çok mutlu oldum ki güzel kardeşim senin için her şeyin en kolayı, en güzeli, en hayırlısını diliyorum. Beni çok mutlu ettin. Doktorların söylediği söz bile inan bir zamanlar bana da söylenmişti Senin yaşadıkların öyle çok yakın ki bana...Boşver sen doktorların dediklerini inan her zaman doğruyu tespit edemiyorlar...bazen yanılma payları oluyor... Dünya milenyumu kutlarken ben ayakta durma savaşı vermiştim kendimce. Sadece bir konuda haklı çıktılar o da hiç bir zaman ağrısız yürüyemediğimdi...Ama olsun buna da çok şükür.

Sevgili yasminn, senin için her şey bundan sonra daha da güzel olacak ben inanıyorum buna yeter ki sen de inan kardeşim..paylaşımın için çok teşekkür ederim arkadaşım her zaman dualarım seninle olacaktır. Daha da güzel haberlerini okumak dileğimle, en güzel gelecek hayal ettiğin gelecek olsun istiyorum.

Sağlıcakla kal, umutla kal,

canım arkadaşım o kadar güzel ve neşeli yazıyorsun ki, tüm stresimi, gerginliğimi unutuyorum içim kararmıştı inan... çevremde artık "onlar eşiyle sinemaya-yemeğe giderken çocuklarıyla ilgilenemeyerek, her türlü işlerini organize edemiyerek, arabamla onları gezdiremiyerek hiç bir katma değerim olmadığı için" uzaklaşan o kadar çok çirkin insan var ki, benim en morale ihtiyacım olan zamanda senin bana bu iyi dileklerin içimi rahatlatıyor. umarım sen ve senin gibi yüreği, niyeti iyi olan herkes yaşamak istediği ne varsa ona ulaşır.

sen iyiki varsın... iyiki ilk engelli raporumu alırken çok zorlanmışım ve bu platforma üye olmuşum

sevgiler.

Selamlar Yasminn,

Bak ben diyorum ya sen bana çok yakınsın diye işte son yazdığın cümleyi ben her gün söylüyorum kendi içimde : ''iyi ki ilk engelli raporumu alırken çok zorlanmışım ve bu platforma üye olmuşum '' Sevgili kardeşim inan yaşadıklarını nasıl anlıyorum bilemezsin öyle içtensin ki öyle bendensin ki sen de iyi ki varsın sen de kardeşim...HOŞGELDİN ARAMIZA

Bu arada sevgili yasminn mutluluk bulaşıcıdır biliyor musun ? sen mutlu olunca buradaki herkes hisseder, etkilenir bir şekilde ve bu sitede mutluluk dalga dalga yayılır bu site benim için çok değerli yasminn, ben bu siteyle yeniden yaşama döndüm sanki inan senin şu anlarda yaşadıkların benim hayatımdan alıntılar gibi her derdini her sıkıntını paylaşabilirsin bizlerle...Ben her zaman yanında olurum tüm yüreğimle senin yanındayım zaten

Sitedeki diğer arkadaşlarım da gönülleriyle yanında olacaklardır, onlar da senin sorularına yanıt verirler ellerinden geldiğince artık rahat ol, sıkıntılarından yavaş yavaş kurtulacaksın unutma ama hazırlıklı ol güzel günler daha yeni başladı

Her yeni doğan günün bir öncekinden daha da güzel olması dileğimle,

beni anlayan birilerine o kadar çok ihtiyacım var ki ...

ben şuan kabullemeye çalışıyorum. çok özlüyorum eski beni. çok özlüyorum yaşamındaki herkese bir parça katma değeri olan biri olmayı. biri bana "teşekkür ederim" demeyeli 2,5 yıl oldu. hala düzenim oturmadı, hala kazanın benden aldıklarının telafisi olmadı, kaza davam bile sürüyor. yani çok sıcak benim acım.

canım benim en çok şunu merak ediyorum, ne zaman kabulleneceğim?? seni çok iyi görüyorum. Rabbim eksik etmesin keyifli görünüyorsun. ne zamandan beri böyle neşelisin? sanırım seninde sorunun ortopedik. ilerleyememenin verdiği sıkıntıyı sende biliyor olmalısın. ne dışarısı zevk veriyor ne tvde bir dizi vs izlemek nede herhangi bir sosyal aktivite. sadece oğlumu 9 yaşında olmasına rağmen pamuk gibi yumuşacık, bembeyaz bir bebek gibi mıncıklamak, öpmek koklamak haz veriyor... oda olmasa nefes alamam zaten. o oksijen tüpüm benim.

kendimle ilgili en çok şunu merak ediyorum, benim bu -boşu boşuna, sadece oğlum ve annem üzülmesin diye yaşadığımı hissediyor olmamın- bir sonu olacak mı. acaba son zamanlarda sürekli mücadele etmemmi umudumu kaybettirdi. emeklilik, trafik kazası davası, evde bakım maaşı derken epey yoruldum. birde tüm bu işleri kendim organize ediyor olmam çok yordu sanırım. yakınlarım sadece sandalyemi itmeye yarıyor...

bak 3 dakikada deşarj oldum bile benim içimi rahatlatıp bana verdiğin güven için çok teşekkür ederim.
bende senin her yeni doğan gününün bir öncekinden daha da güzel olmasını diliyorum.

sevgiler

Sevgili yasminn,

Seni her okuduğumda kendimi buluyorum demiştim ya işte dün akşam yine aynısı oldu ve ben cevap bile yazamadım. Bana o kadar yakın ki yaşadıkların ve duygularını ifade ediş şeklin acaba diyorum bu dünyada benim karşıma bir tesadüf olarak mı çıktın ? Sana elimden geldiğince yardımcı olamak isterim kardeşim ama inan yaşadığın her acıyı içimde hissedebiliyorum.

Önce bir konuda anlaşalım seninle olur mu? Artık eski yasminn yok ! Bu dünyada yepyeni bir yasminn var ve o bir anne ve başlı başına bir değer. Kimseye katma değer yaratmak zorunda da değilsin ki kimsenin sana teşekkür etmesine ihtiyacın da olmamalı sen sadece kendi varlığınla zaten bu yeryüzü için yeteri kadar önemli bir katma değersin canım benim

Bugün gerçekten eski hayatımdan çok daha neşeli ve hayat doluyum ama bu o kadarda kolay olmadı benim güzel kardeşim. Hayata küstükçe hayat bana daha çok acı verdi ve ben anlaşma yapmak zorunda kaldım. Öyle çok yaşamın kıyısından döndüm ki her dönüşte hayatı daha çok sevdim ve o da bana gülümsemeye başladı. Herkes kendi acısını ve kendi çektiğini ancak kendi bilir ve sen de bilirsin ki o 9 yaşındaki evladının gözlerinde parlayan güneş, senin yaşama nedenindir. Hayatımın tek anlamı benim de bir Can'ım var ve onun bir gülüşüne tüm bedenimi feda ederim.

Anne olduğun için anlarsın kardeşim ne olur artık kendini toparlamaya çalış. Şimdi oğlumun bana haykırdığı sözler geldi aklıma ; '' Anne artık kendine acımaktan vazgeç! Annesiz kalmak istemiyorum! Bana bunu yapmaya hakkın yok ! '' bu sözler ve oğlumun gözleri bana tıbbın veremediği cesareti ve o çok bilmiş doktorların yanılgısını verdi. Sana da faydası olur mu bilmiyorum ama güzel kardeşim evladının gözlerinde bulabilirsin hayatın anlamını yeniden ve üstelik annen de yanında oldukça inanıyorum ki bugünlerde geçecek ve bir süre sonra atlatacaksın. ( içini dökmeye başlaman bunu gösteriyor )

Hayata gülümsemekle kal, umutla, sevgiyle kal,

sevgili gazoz ağacı, (bana ismini yazar mısın lütfen)

sen diyorsun ya "sende kendimi görüyorum" diye, ben senin yaşadıklrını yeni yeni öğrenmeye başladım ama her mesajında o enerjiyi gördükçe bende seni "eski bana" çok benzetiyorum. ve her seferinde diyorum ki "demek ki bu bir süreç... sabret yasemin!" gerçekten böyle düşünüyordum.

seninde Can'ın varmış yeni öğrendim, çok sevindim. demek ki olan biten karşısında hiç bir suçu olmamasına rağmen yıllardır annesinden mahrum yaşayan küçük adamlrımız konusunda da kaderimiz aynı. ben çıldıracak gibi oluyorum bazen, nefes alamadığımı hissediyorum. evet canım kardeşim, bir süredir oğluma karşı çok hassasım, çok ağır geliyor bazı şeyler, taşıyamıyorum inan. ona yetememek, onunla saklanbaç oynayamamak, el ele tutuşup bir otobüse binip birlikte boş boş dışarıyı seyredememek...

bu çaresizlikten daha kötü bir duygu bilmiyorum ben

Sevgili Yasminn,

Benim adım Ceylan aslında forumlarda yazışmak ne kadar doğru bilemiyorum ama belki diğer üyeler de kendilerine bir fayda sağlayabilirler umuduyla yine buradan yanıtlamak istedim seni '' Çaresizseniz çare yine sizsiniz ''der Mevlana...bana göre de çare yoksa en iyi çareyi insan yine kendisi bulur aslında...Sevgili kardeşim sen yetmediğini, yetişemediğini düşündüğün her an zaten yeterince oğlunun yaşamında varsın. Varlığın bile başlıbaşına bir değer. Duygularını anlıyorum ama inan bana bu çocuklar hayata karşı daha güçlü ve daha savaşçı olabiliyorlar.

Demek istediğimi şu an belki anlayamazsın ama oğlun büyüdüğünde diğer çocuklardan çok daha fazla sorumluluk sahibi, engellilere karşı çok daha bilinçli ve yaşıtlarına kıyasla daha olgun genç bir adam olacak. Ona yetemediğini düşündüğün her an sadece gözlerinin içine bak ve onunla hayatın ışığını yakala...annelik saklambaç oynamak değil de aslında hayat oyununu oynamaktır ve o küçük adam inan seni bu dünyada en iyi tanıyan, örnek alan, koşulsuz sevebilen tek insandır.

Hayatta yapamadıklarına ve kaybettiklerine üzülmek yerine oğlunla birlikte yapabildiklerine ve hala elinde olanlarla yetinmeyi ve mutlu olabilmeyi denemekle başlayabilirsin. Klavye kullanabildiğini, okuyabildiğini düşünerek onunla saklambaç oynamak yerine kitap okuyabilirsin , film seyredebilirsin, sohbet edebilirsin ve hayatı paylaşabilirsin değil mi yasminn ? bunları yapabilmen bile çok değerli hem onun için hem kendin için. Ona dokunabilirsin, sarılabilirsin, onunla uyuyabilirsin ve bunlar otobüse beraber binmek den çok daha fazla önemli kardeşim benim

Ve aslında zaman değildir yaralarımızı saran en iyi ilaç SEVGİ dir

Çaresiz değilsin yasminn! Sen en büyük çaresin hem kendine hem de sevdiklerine

Sevgiyle kal, dostlukla kal, umutla kal,

evet bak ne kadr güzel bir konuya değindin yine teşekkür ederim sana.
ben kitlenmişim yapamadıklarıma ama 2 yıl önce yapamadığım bir çok şeyi şu an rahatlıkla yapabiliyorum. sanırım ben"kaza geçirmiş, çocuğunu tanımayan, duygusuzca etrafa bakan" yasemini değilde, 2,5 yıl önceki idealist, kıpır kıpır, hayat dolu yasemini referans alıyorum hep. tamam çaresizlik demiyelim, çözümsüzlük yaşıyorum.

doğuştan engelli olanlar daha şanslı diye söylerim hep.

ben hayatın Can'ı olgunlaştırmasına dayanamıyorum işte. bu çirkin kazadan 8 ay önce babasıyla boşanmıştık. üstüne bu gelince büyük bir yıkım olacağını beklerken benden bile olgun tepki verdi olan bitene. ama oğlumun 9 yaşında yaramazlık yapan bir erkek çocuğu olması gerekiyor, "trafikte dikkatsiz araba kullananların kendileride engelli oluyor mu?" diye sorgulayan bir yetişkin değil. bunun sebebi benim yaşadıklarımdan yani benden başka ne olabilir?

sevgili ceylan,

ben gerçekten çok zorum. yaşarken çok zorlanıyorum, çok yoruluyorum. onun kollarında herşeyi unutuyorum, "Allahım çok teşekkür ederim başka hiç birşey istemiyorum yeterki sen oğlumu benden ayırma" diye mutluluktan ağlıyorum için için. ama oğlum her zaman benim yanımda olamıyor ki.

tekrar söylüyorum sen çok değerli birisin ceylan. bana umut veriyorsun, artık sabırsızlıkla her şeyin şuankinden güzel olacağı günleri bekliyorum. teşekkürler canım kardeşim...