- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Ne yazıkki birilerinin birilerinin hayatında hep bir söz hakkı vardır.
Herkesin bir birey olduğu unutulur ve hayatı hakkında bir takım kararlar kişinin kendi hariç herkes tarafından verilmek istenir. Anne,baba,eş,dost,arkadaş hayatımızın üzerinde hep söz sahibi olduklarını düşünürler ,oysa ben bir bireyim bir makina yada bir kukla değil kendi kararımı kendim verebilirim eğrisiyle, doğrusuyla bu yaşam benim ama bilmediniz, belkide bildiniz ama bilmezlikten gelmeyi doğru yol gibi gördünüz.
Sanki bir makina gibi görülen yaşamımız başkalarının komutlarıyla yönleniyor. Engelliysen bir takım kısıtlılıkların vardır fakat bunlara ek kısıtlamalar getirenlerde yine bizim en yakınlarımızdır.
Sevmek istesen kısıtlanırsın,evlenmek istesen keza öyle yada evlisindir anne baba olmak istersin fakat yine o bizi çok düşünen yakınlarımız varya hemen en olumsuz yönleri önünüze sererek sizi bu hayalinizdende ederler. Kendine güvenmese çocuk sahibi olmayı düşünmezdi onunda hakkıdır hayatını dilediği gibi yaşamak diyemezler. Dedim ya hayatlar mekanikleştirilmeye başkalarının komutlarıyla yönlenmeye mecbur hale getirilir.
Yapılan bu büyük haksızlık aslında onlara göre doğru olandır, korumacı olmanın belkide başlarına gelebilecek kötü olayların önünü kesmek için uyguladıkları bir metotdur. Fakat YANLIŞTIR
Bırakın insanlar iyiyi'de kötüyü'de yaşayarak tecrübe etsin.Bırakın ağlayacaksada, güleceksede kendi kararını kendi vererek tüm sorumluluğu kendi alarak görsün.
Bırakın insanlara birer makina,birer kukla gibi davranmayı duygularını yok sayarak engelliliği bir tokat gibi yüze vuran aslında siz en yakınlarındakilersiniz.
O ne der, bu ne der diye toplum ve aile içinde sıkıştırıp bırakmayın insanları, engellinin hiç birşeye hakkı yokmuş gibi davranmaktan önce siz en yakınındakiler vazgeçmelisiniz bu tutumdan. Sizden aldığı destekle unutmayın daha güçlenecek, hayata daha olumlu bakacak, topluma daha sağlam kafa tutacaktır.
İnsanlar birer makina yada birer kukla değilki sizlerin komutlarıyla hayatına yön versin....
Herkesin bir birey olduğu unutulur ve hayatı hakkında bir takım kararlar kişinin kendi hariç herkes tarafından verilmek istenir. Anne,baba,eş,dost,arkadaş hayatımızın üzerinde hep söz sahibi olduklarını düşünürler ,oysa ben bir bireyim bir makina yada bir kukla değil kendi kararımı kendim verebilirim eğrisiyle, doğrusuyla bu yaşam benim ama bilmediniz, belkide bildiniz ama bilmezlikten gelmeyi doğru yol gibi gördünüz.
Sanki bir makina gibi görülen yaşamımız başkalarının komutlarıyla yönleniyor. Engelliysen bir takım kısıtlılıkların vardır fakat bunlara ek kısıtlamalar getirenlerde yine bizim en yakınlarımızdır.
Sevmek istesen kısıtlanırsın,evlenmek istesen keza öyle yada evlisindir anne baba olmak istersin fakat yine o bizi çok düşünen yakınlarımız varya hemen en olumsuz yönleri önünüze sererek sizi bu hayalinizdende ederler. Kendine güvenmese çocuk sahibi olmayı düşünmezdi onunda hakkıdır hayatını dilediği gibi yaşamak diyemezler. Dedim ya hayatlar mekanikleştirilmeye başkalarının komutlarıyla yönlenmeye mecbur hale getirilir.
Yapılan bu büyük haksızlık aslında onlara göre doğru olandır, korumacı olmanın belkide başlarına gelebilecek kötü olayların önünü kesmek için uyguladıkları bir metotdur. Fakat YANLIŞTIR
Bırakın insanlar iyiyi'de kötüyü'de yaşayarak tecrübe etsin.Bırakın ağlayacaksada, güleceksede kendi kararını kendi vererek tüm sorumluluğu kendi alarak görsün.
Bırakın insanlara birer makina,birer kukla gibi davranmayı duygularını yok sayarak engelliliği bir tokat gibi yüze vuran aslında siz en yakınlarındakilersiniz.
O ne der, bu ne der diye toplum ve aile içinde sıkıştırıp bırakmayın insanları, engellinin hiç birşeye hakkı yokmuş gibi davranmaktan önce siz en yakınındakiler vazgeçmelisiniz bu tutumdan. Sizden aldığı destekle unutmayın daha güçlenecek, hayata daha olumlu bakacak, topluma daha sağlam kafa tutacaktır.
İnsanlar birer makina yada birer kukla değilki sizlerin komutlarıyla hayatına yön versin....
