“Mutluluğun Anahtarı Küçük Şeyler”

Bir insan bazen çok küçüktür ama bazen de çok büyüktür. Bir çocuğun bir damla gözyaşı çok küçüktür ama çok da büyüktür. Neyin büyük neyin küçük olduğuna karar vermek çok güç. Eski insanlardan biri demiş ki: İnsan evrenin merkezidir. Uzaydan bakınca Mısır piramiti de çok küçüktür. Bir açıdan bakınca da çok büyüktür. Şeyleri büyük küçük diye ayırt etmeden yaşama bir bütün olarak bakmalı. İnsanları küçük büyük veya önemsiz önemli diye sınıflamadan, olayları, duyguları ve düşünceleri küçük büyük diye sınıflamadan ...

Doğan Cüceloğlu’nun dediği gibi içimizde bir çocuk var. Bu çocuğu öldüren, ağzını bantlayan orta yaşlı insanlar var. Oysa ben içimizdeki çocuğa yüz verenlerdenim. Programa çıkıp anlatırken bir profesör edasıyla değil, yetişkin tavrıyla konuşuyorum. Bir bilgi var. Rasyonel bir şey var. Öğüt veren tarafım var: Ana baba tavrım... Ama çocuk tavrım da var. Samimiyim ve kendimi anlatıyorum, ama herkese de uyuyor. Kendi yaptığını çaktırmadan anlatmak için de bir çocuk cesareti lâzım. Aklı başında müdür bey böyle yapmaz ama ben müdür değilim. Ağır başlı bir profesör de olmak istemiyorum. Ben içimdeki çocuğu öldürmemiş bir profesörüm. İçindeki çocuğu öldürmemiş bir sanatçı, içindeki çocuğun konuşmasına izin veren birisi olduğumu görüyor insanlar; bu, çocukların hoşuna gidiyor; anne baba da bunu seviyor. Zaten bütün ana babalar içindeki çocuğu yaşatmak istiyorlar. Ama çevre etkisi ile yok etmeyi öğrenmişler. Birisi çıkıp içindeki çocuğu öldürmeden, ağzını kapatmadan konuşunca anne babalar ve çocuklar bundan hoşlanıyor. Mesele bundan ibaret. Bunu herkes yapabilir. Bunu samimiyetle yapmalı herkes, işini severek yapmalı...

Eğlenmeyi pazar gününe veya temmuz ayına sakın bırakmayın. Mesai saatinde işini yaparken eğlenmeyi, keyif almayı, işini yaparken bayram etmeyi bilmeli. Böyle yaptığınız zaman herkesi memnun etmiş oluyorsunuz.

Prof. Dr. Üstün DÖKMEN