Neyi Kime Anlatıyoruz?

Yıllardır köylerinin suyu yoktur. Köylüler uzun kış gecelerinde bir araya gelir, köye su getirmek için vali'ye çıkacaklarını konuşurlarmış. Ama ne hikmetse içlerinden hiç biri cesaret edipte valiye çıkmazmış. Yıllar yıllar geçmiş sonra köylüler valiye çıkma fikrinden vaz geçip, valiye sövmeye başlamışlar.

Bu vali varya bu vali adam olsa gelir köye bir derdiniz varmı diye sorardı!
Bir diğeri hemen söze atlar, yok arkadaş bu vali bizim su işini neyim çözeceği yok tayini çıkıp sittirip gitse belki onun yerine gelen derdimize derman olur...

Tüm bunlar yaşanırken vali beyin ne köyün su derdinden nede ona edilen küfürlerden haberi vardır. Tabi haberi olmayıncada köyün su derdini çözmek için girişimde bulunmaz.
Ben biz engellilerin durumunu birazda bu köylülere benzetiyorum. Kendi aramızda yaşadığımız sorunları tartışıp duruyoruz ama bu tartışmalardan engelsiz insanların ne kadar haberi var.

Çetin Altan'ın deyimiyle bizimkisi birazda “türke türk probogandası yapmak” gibi bişey. Bizim bildiğimiz dahası hergün yaşadığımız sorunları binlerce engellinin okuması düşünmesi yerine bir tane engelsiz insanın okuyup düşünmesi bence daha yararlıdır. Dünya biz engellilerden ibaret değil. Yeryüzünü engelsiz kişilerle ortak kullanıyoruz. Bu ortaklıkta bir hak ihlali varsa ki var bu hak ihlalini gidermenin en kestirme yolu haksızlığı ortağımıza aktarmaktan geçer.

İşte bu yüzden tamda bu yüzden ne yapıp edip kendi aramızda konuştuğumuz sorunları diğer engelsizlerede anlatmanın bir yolunu bulmalıyız. Bunu nasıl yaparız tam olarak kestiremiyorum ama bildiğim bişey varsa bizim tek kale maç oynar duruma düştüğümüzdür!

Atladığınız nokta burası köy odası değil. Ve en önemlisi burada “kapalı devre yayın” yapmıyoruz. Kullandığımız sistem 21. yüzyılın en yaygın iletişim aracı olan internet yayıncılığı. Yazılan her yazı dünyanın heryerinden okunabilir okunuyorda zaten. Site yöneticisi olarak bana gelen e-maillerden bunu çok rahat görebiliyorum. O yüzden yaptığımız şey valinin arkasından sövmek değil bizzat valinin yüzüne derdimizi anlatmaktır.

Burada yapılan şey daha doğrusu yapmaya çalıştığımız şey, dünyanın gelişmiş ülkelerinde engellilere tanınan sosyal, siyasal, ekonomik ve kültürel hakları öğrenip, birazda o haklardan feyz alarak aynısının kendi ülkemizde yapılmasını istemektir. Dünyayı tanımadan, dünyada olup bitenleri öğrenmeden kendi içimizde bir değerlendirme yaparsak büyük bir yanılgıya düşeriz. Bugünün Türkiye'sinde yapılanda tamda budur. Bizler bu büyük hataya düştüğümüz için siyasilerin elinde oyuncak oluyoruz. Siyasiler çıkıp “düne kadar engellilere şu kadar maaş veriliyordu biz geldik bu maaşı şu kadar yaptık.” diyerek adeta bizlere allahtan belanızımı istiyorsunuz diyorlar. Onlara göre engellilere verilen üç kuruş maaşa zam yapmakla sosyal devlet olmanın gereği yerine getirilmiş oluyor. Ve ne yazıkki bu ülkede sosyal devlet kavramı yerini sadaka kültürüne bırakmıştır. Bizler dünyayı tanımadıkca “sosyal devlet kavramının ne olduğunu” tam manasıyla öğrenmedikce ne adam gibi hak arama mücadelesi veririz, nede neyi nasıl isteyeceğimizi biliriz.

Önce kendimizi geliştirmeliyiz. Sanılanın aksine demokrasi, insan hakları üsten aşağı değil aşağıdan yukarı giden talepler doğrultusunda yerine getirilir. Bizler bıkmadan usanmadan bu talepleri dile getirmeliyiz. Sesimizi ne kadar çok çıkarırsak çözüme o denli çabuk ulaşırız.

Ve unutmayın, bizi bizden iyi kimse anlatamaz. Yapılacak en büyük hata “bizi kimse dinlemiyor ne diye uğraşıyoruz.” düşüncesine kapılmaktır. Ne yapıp edip bu hataya düşmemeliyiz.

Bizi bizden başka kimse anlayamaz ,savunamaz, anlatamaz diye bir takım söylemler olduğunu görüyorum bu durum gerçekten çok üzücü ve yanlış olduğunu düşünüyorum.

Bir takım şeyleri anlamak düşünmek için o olayın bire bir içinde olmak gerekmediğine inanlardanım. İnsan olarak biraz duyarlılığa sahipsek engelli veya engelsiz her şeyi anlayabiliriz.

Fakat önemli olan anladığımız olaylar karşısında kayıtsız kalmamak. Bu tür söylemler bana kalırsa hiç istenmeyen ve daima mücadelesi verilen ayrımcılığı gün yüzüne çıkarmaktan başka bir işe yaramaz.

Bir çok engelsiz insan olduğunu düşünüyorum en az engelliler kadar bu olayların içinde olan ve bir takım iyileştirimler için çabalayan, belkide göz önünde olmadıkları için kimsenin farkına bile varmadığı bu tür çalışmalarını sadece insani görev olduğu için yapan . Ama yazılanlar karşısında gerçekten şaşırıyorum okadar çok engelli engelsiz ayrımı yapıyorsunuz ki bence kendi içinizde ayrımcalıklara düşmüşsünüz.

İnsan yeri geldiğinde kendini engelli , hasta, zengin , fakir, engelsiz, bazen çok iyi huylu, bazen kötü karakterli hissedebilmeli kendine öz eleştiriyi yapabilmeli eğer bunları hissedemiyor veya sadece olduğumuz kimlikte sabitleşebiliyorsak bana kalırsa işte ozaman sorun ve işte ozaman kendin için yaşıyorsundur.