Önce SEVDİM..!

Önce SEVDİM..!
Sevdiğimi ÖĞRENDİM, sevebileceğimi FARKETTİM.
Sevdikçe kendimi kainatla TOPLADIĞIMI gördüm..!

AFFETMEYİ öğrendim..!
Affetmenin, dostlarımı 10' la ÇARPMAK olduğunu fark ettim..!

PİŞMAN oldum..!
Pişman olduğumu İTİRAF ettim; pişman oldukça HATALARIMI küçük, anlaşılır ve bağışlanabilir parçalara BÖLEBİLDİĞİMİ gördüm..!

HATIRLAMAYI öğrendim..! Hatırladıkça sevgilerimin KARE KÖKÜNÜ bulup, onlardan hüzün ÇIKARDIĞIMI fark ettim..!

DEĞER VERMESİNİ öğrendim..! Değer verdikçe, sevgilerin KÜPÜNÜ bulup; onları mutlulukla ÇARPABİLECEĞİMİ gördüm..!

İLTİFAT ETMESİNİ öğrendim..! İltifat ettikçe, insanlarla aramdaki en kısa mesafenin; bir TEBESSÜMÜN resmettiği bir ÇİZGİ olduğunu gördüm..!

ÖZÜR DİLEMEYİ öğrendim..! Özür diledikçe, nefretin ve öfkenin sonsuza BÖLÜNDÜĞÜNÜ; böylece DARGINLIKLARIN limit sıfıra giderken YOK OLDUĞUNU fark ettim..!

HÜZÜNLENDİM..!
Hüznü SEVDİM, hüznün kalbime DOKUNMASINA izin verdim.
Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin sonunda, AYRILIK çizgisine TEĞET GEÇİP; geri döndüğünü gördüm.

Ve bir gün ÖLECEĞİM..!
Kesinlikle öleceğim ve öldüğüm gün anlayacağım ki;
Yaşadığım HAYAT, paydası sonsuzluk olan BASİT BİR KESİRDEN ibaretmiş..!

Tüm bu işlemlerin SAĞLAMASINI yapmak isterseniz,
LÜTFEN, kalbinize bakın..!