- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 13
- Puanları
- 0
- Yaş
- 48
Aslında bir kilit noktasıdır önyargılar.
Neredeyse olmazsa olmazımız haline gelmiş toplumun tamamını ,hatta devletler arasında bile kendine sarsılmaz bir yer bulmuştur. Bu bulduğu sarsılmaz yerle bir çok hayata dokunmuş bundan da en büyük nasibi engelliler almış dersek, pekte yanlış bir söylem olmayacağı düşüncesindeyim. Çok nadirde olsa iyi yönde önyargılara sahip oluruz ,fakat genele bakıldığı zaman bu önyargılar din dil,ırk vs… gibi insanları gruplara ayırmaya, hatta gruptan öte nesnelere ayıracak kadar kuvvetli boyuta bile getirdiğimiz ayrıştırıcı tutumlardır.
Önyargılar basmakalıp halde nedir, ne değildir hiç bakılmadan aslında kökeninde aile ve yetiştirilme tarzınada dayanmaktadır. Nasılki bir çok düşüncemiz ta çocukluk döneminde gelişip yerleşmeye başlıyorsa işte önyargılarımızda yaşadığımız toplum içinde hani üzüm üzüme baka baka kararır misali , o yönde gelişip büyümektedir. Özetlemek gerekirse bir çocuğu düşünün ona ne verirsek onu alırız. Tabiki istisnai durumlar vardır fakat büyük çoğunluk bu yöndedir. Ne aşılarsak çocuk bir fidan gibi o zihniyette büyüyüp gelişecektir. Bundan dolayı bu yıpratıcı tutum olan önyargıyı ilk başta ailemizden çıkartmamız gerekmektedir.
Yazımın başlarında da dediğim gibi önyargılardan en çok nasibi alan engellilerdir. Hemen hemen hayatlarının her evresinde bu önyargılarla yüzyüze kalarak sıkıntılı durumlar yaşar/yaşatılırlar. Oysa biraz düşünsek önyargılarımızla sadece insanlar arasındaki iletişimi bozmakla kalmadığımız gibi,bu tutumun insana olan güveni,kendine olan özgüveni ve yaşama dahil olma çabalarını baltalayıcı bir unsur olduğunu anlayabiliriz.
Hani bir çoğumuzun gözünde engelli bireyler için klişeler vardır ya
ÖRNEĞİN:
Engelli hiç bir işe yaramaz
Zaten engellisin sen ne anlarsın
Engellisin otur evinde
Çalışamazsın bu işi sen yapamazsın
Senmi evleniceksin
Sevmek senin neyine
Cinsellik senin neyine
Hastalıklı zayıf bakıma muhtaç
Bu liste aslında okadar çok uzayıp gidebilir ki zira engellilik hep bu şekilde empoze edilmektedir. Birtakım hakları olduğunu bir kenara bırakıyorum ,herşeyden önce insan olunduğu malesefki toplumumuzda hep unutulmaktadır.
Sanki çıkartılan tüm yasalar,tüm insanlar,engelliyi yok saymak için adeta yarış halindedirler. Ben birşeyi yıllardır hiç anlamadım/anlamayacağım da, bir insanın ne yaşadığını , nasıl yaşadığını anlamak için sadece onun yaşadıklarını yaşamak mı gerekiyor ki bizler bu önyargılarımızdan kurtulabilelim.
Kafamızı kaldırıp biraz etrafımıza baksak nice başarılı engellileri göreceğiz.
Hani engellisin otur evinde diyordukya bak sporda madalya aldı.
Hani sevgi,cinsellik senin neyine diyorduk ya bak evlendi hatta anne baba oldu.
Hani bu işi sen yapamazsın diyorduk ya bak terfi aldı.
Hani engellisin köşene çekil diyordukya bak başarıdan başarıya koşuyor.
Yıkın artık bu önyargıları şartları sağlayın bakın bakalım engelli neler yapabiliyor. Önyargısız geçen hayatlar dileğiyle…
Neredeyse olmazsa olmazımız haline gelmiş toplumun tamamını ,hatta devletler arasında bile kendine sarsılmaz bir yer bulmuştur. Bu bulduğu sarsılmaz yerle bir çok hayata dokunmuş bundan da en büyük nasibi engelliler almış dersek, pekte yanlış bir söylem olmayacağı düşüncesindeyim. Çok nadirde olsa iyi yönde önyargılara sahip oluruz ,fakat genele bakıldığı zaman bu önyargılar din dil,ırk vs… gibi insanları gruplara ayırmaya, hatta gruptan öte nesnelere ayıracak kadar kuvvetli boyuta bile getirdiğimiz ayrıştırıcı tutumlardır.
Önyargılar basmakalıp halde nedir, ne değildir hiç bakılmadan aslında kökeninde aile ve yetiştirilme tarzınada dayanmaktadır. Nasılki bir çok düşüncemiz ta çocukluk döneminde gelişip yerleşmeye başlıyorsa işte önyargılarımızda yaşadığımız toplum içinde hani üzüm üzüme baka baka kararır misali , o yönde gelişip büyümektedir. Özetlemek gerekirse bir çocuğu düşünün ona ne verirsek onu alırız. Tabiki istisnai durumlar vardır fakat büyük çoğunluk bu yöndedir. Ne aşılarsak çocuk bir fidan gibi o zihniyette büyüyüp gelişecektir. Bundan dolayı bu yıpratıcı tutum olan önyargıyı ilk başta ailemizden çıkartmamız gerekmektedir.
Yazımın başlarında da dediğim gibi önyargılardan en çok nasibi alan engellilerdir. Hemen hemen hayatlarının her evresinde bu önyargılarla yüzyüze kalarak sıkıntılı durumlar yaşar/yaşatılırlar. Oysa biraz düşünsek önyargılarımızla sadece insanlar arasındaki iletişimi bozmakla kalmadığımız gibi,bu tutumun insana olan güveni,kendine olan özgüveni ve yaşama dahil olma çabalarını baltalayıcı bir unsur olduğunu anlayabiliriz.
Hani bir çoğumuzun gözünde engelli bireyler için klişeler vardır ya
ÖRNEĞİN:
Engelli hiç bir işe yaramaz
Zaten engellisin sen ne anlarsın
Engellisin otur evinde
Çalışamazsın bu işi sen yapamazsın
Senmi evleniceksin
Sevmek senin neyine
Cinsellik senin neyine
Hastalıklı zayıf bakıma muhtaç
Bu liste aslında okadar çok uzayıp gidebilir ki zira engellilik hep bu şekilde empoze edilmektedir. Birtakım hakları olduğunu bir kenara bırakıyorum ,herşeyden önce insan olunduğu malesefki toplumumuzda hep unutulmaktadır.
Sanki çıkartılan tüm yasalar,tüm insanlar,engelliyi yok saymak için adeta yarış halindedirler. Ben birşeyi yıllardır hiç anlamadım/anlamayacağım da, bir insanın ne yaşadığını , nasıl yaşadığını anlamak için sadece onun yaşadıklarını yaşamak mı gerekiyor ki bizler bu önyargılarımızdan kurtulabilelim.
Kafamızı kaldırıp biraz etrafımıza baksak nice başarılı engellileri göreceğiz.
Hani engellisin otur evinde diyordukya bak sporda madalya aldı.
Hani sevgi,cinsellik senin neyine diyorduk ya bak evlendi hatta anne baba oldu.
Hani bu işi sen yapamazsın diyorduk ya bak terfi aldı.
Hani engellisin köşene çekil diyordukya bak başarıdan başarıya koşuyor.
Yıkın artık bu önyargıları şartları sağlayın bakın bakalım engelli neler yapabiliyor. Önyargısız geçen hayatlar dileğiyle…
