G
Günahsız melek(otizm)
Guest
Otistik çocuklarda taklit etme becerisine ilişkin şu çalışmalara rastlanmıştır.
Hotten, Coron 2005’te yaptıkları çalışmayla otizmin aileleri nasıl etkilediklerini belirlemeye çalışmışlar, ingiltere’de sosyo-ekonomik durumu düşük 21 ailenin görüşlerini almışlardır. 21 çocuğun yaşları 3 ile 16 arasındadır. Çocukların 17’si erkek ve 4’ü kızdır. 15 sorudan oluşan görüşme soruları hazırlanmış ve bu sorular üç bölümde toplanmıştır. Birinci bölümde ailelerin otizmi fark etme ve tanılama süreci, ikinci bölümde otizme ilişkin ne tür destek hizmet aldıkları, üçüncü bölümde ise ailelerin otizmi kabul ve uyum sürecinde yaşadıkları incelenmiştir. Ailelerin verdikleri yanıtlar incelendiğinde çocuklarının taklit becerisi ile edinebilecekleri becerilerden olan akranlarını gözleyerek oyun oynayamama cevabı dikkati çekmektedir.
Taklit edebilmenin temelinde yatan bir başkasını gözlemleyebilmeye dayalı olarak Fickel, Schuster ve Collins (1998) tarafından yürütülen bir çalışmada 13 – 15 yaşlarında 4 zihinsel engelli öğrenciye farklı uyaran ve farklı becerilerin öğretiminde eş zamanlı ipucu yöntemiyle öğretimin etkiliği incelenmiştir. Araştırmada eş zamanlı ipucuyla öğretimin kalıcılık ve genelleme üzerindeki etkisi de incelenmiş olup ayrıca öğrencilerin, arkadaşlarına öğretimi yapılan becerileri gözleyerek ne düzeyde edindikleri de incelenmiştir. Arkadaşlarının davranışlarını gözleyen öğrencilerin, ilgili davranışları % 66 ile % 100 arasında gözleyerek öğrendikleri tespit edilmiştir.
Canay (2003) tarafından yapılan “otistik çocuklara söylenen komutun yerine getirilmesi becerisinin öğretiminde ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretimin etkililiği” çalışmada, otistik üç çocuğa (al, ver, koy, göster, otur, gel, tak, çıkart, aç) komutları ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretimin etkililiği araştırılmış ve çalışmada taklit etme deneklerde aranan önkoşul beceriler arasında belirlenmiştir. Bu çalışmada motor becerileri taklit etmenin önkoşul beceriler arasında sayılması ile taklit etmenin öğrenmeye hazırlık becerileri arasında gösterilmesi ve taklit etmenin diğer bazı becerilerin öğreniminde önkoşul beceri olabileceğini göstermesi ve ifade edici dil gelişimi açısından da gösterilebileceğine yönelik araştırmalara ipucu vermesi açısından önemlidir.
Venn, Wolery, Werts, Morris, DeCesare ve Cuffs (1993) özel gereksinimleri olan okulöncesi eğitim öğrencilerine akranlarını taklit etme becerisinin öğretiminde gömülü öğretimle sunulan artan bekleme süreli öğretimin etkililiğini belirlemek amacıyla bir araştırma yürütmüşlerdir. Öğretimin sanatsal etkinlikler içerisinde gerçekleştirildiği belirtilmektedir. Araştırmada denekler arası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, artan bekleme süreli öğretimin sanatsal etkinlikler içinde gömülü öğretimle kullanılması deneklerin akranlarını neredeyse yanlışsız bir biçimde taklit edebilmesi ile sonuçlanmıştır. Ayrıca çalışma sonunda genelleme oturumlarında da (örn; küçük kas becerilerine dayalı etkinliklerde) deneklerin akranlarını daha fazla taklit ettiği belirtilmektedir.
Woods ve diğ (2004) yaptıkları bir çalışmada çocukların birinci derecede bakımından sorumlu kişilere öğretim stratejilerini günlük rutinler içinde uygulamayı öğretmenin, çocukların iletişim davranışları üzerindeki etkilerini incelemişlerdir. Çalışmada deneklerarası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Araştırmada gelişimsel yetersizlik gösteren dört bebek, bakımlarından birinci derecede sorumlu kişiler tarafından uygulanan oyun etkinliklerine katılmıştır. Çalışma sonunda araştırmaya katılan dört bebeğin de iletişim becerilerine ilişkin amaçlarında ilerleme gösterdiği görülmüştür. İletişim becerilerindeki ilerlemenin yanı sıra bebeklerin diğer gelişim alanlarında da ilerleme gösterdiği belirtilmektedir.
http://www.abdullahdemir.biz/index.php/makaleler/189-otstk-cocuklarin-taklt-etme-becersne-yoenelk-calimalar
Hotten, Coron 2005’te yaptıkları çalışmayla otizmin aileleri nasıl etkilediklerini belirlemeye çalışmışlar, ingiltere’de sosyo-ekonomik durumu düşük 21 ailenin görüşlerini almışlardır. 21 çocuğun yaşları 3 ile 16 arasındadır. Çocukların 17’si erkek ve 4’ü kızdır. 15 sorudan oluşan görüşme soruları hazırlanmış ve bu sorular üç bölümde toplanmıştır. Birinci bölümde ailelerin otizmi fark etme ve tanılama süreci, ikinci bölümde otizme ilişkin ne tür destek hizmet aldıkları, üçüncü bölümde ise ailelerin otizmi kabul ve uyum sürecinde yaşadıkları incelenmiştir. Ailelerin verdikleri yanıtlar incelendiğinde çocuklarının taklit becerisi ile edinebilecekleri becerilerden olan akranlarını gözleyerek oyun oynayamama cevabı dikkati çekmektedir.
Taklit edebilmenin temelinde yatan bir başkasını gözlemleyebilmeye dayalı olarak Fickel, Schuster ve Collins (1998) tarafından yürütülen bir çalışmada 13 – 15 yaşlarında 4 zihinsel engelli öğrenciye farklı uyaran ve farklı becerilerin öğretiminde eş zamanlı ipucu yöntemiyle öğretimin etkiliği incelenmiştir. Araştırmada eş zamanlı ipucuyla öğretimin kalıcılık ve genelleme üzerindeki etkisi de incelenmiş olup ayrıca öğrencilerin, arkadaşlarına öğretimi yapılan becerileri gözleyerek ne düzeyde edindikleri de incelenmiştir. Arkadaşlarının davranışlarını gözleyen öğrencilerin, ilgili davranışları % 66 ile % 100 arasında gözleyerek öğrendikleri tespit edilmiştir.
Canay (2003) tarafından yapılan “otistik çocuklara söylenen komutun yerine getirilmesi becerisinin öğretiminde ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretimin etkililiği” çalışmada, otistik üç çocuğa (al, ver, koy, göster, otur, gel, tak, çıkart, aç) komutları ipucunun giderek azaltılmasıyla öğretimin etkililiği araştırılmış ve çalışmada taklit etme deneklerde aranan önkoşul beceriler arasında belirlenmiştir. Bu çalışmada motor becerileri taklit etmenin önkoşul beceriler arasında sayılması ile taklit etmenin öğrenmeye hazırlık becerileri arasında gösterilmesi ve taklit etmenin diğer bazı becerilerin öğreniminde önkoşul beceri olabileceğini göstermesi ve ifade edici dil gelişimi açısından da gösterilebileceğine yönelik araştırmalara ipucu vermesi açısından önemlidir.
Venn, Wolery, Werts, Morris, DeCesare ve Cuffs (1993) özel gereksinimleri olan okulöncesi eğitim öğrencilerine akranlarını taklit etme becerisinin öğretiminde gömülü öğretimle sunulan artan bekleme süreli öğretimin etkililiğini belirlemek amacıyla bir araştırma yürütmüşlerdir. Öğretimin sanatsal etkinlikler içerisinde gerçekleştirildiği belirtilmektedir. Araştırmada denekler arası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, artan bekleme süreli öğretimin sanatsal etkinlikler içinde gömülü öğretimle kullanılması deneklerin akranlarını neredeyse yanlışsız bir biçimde taklit edebilmesi ile sonuçlanmıştır. Ayrıca çalışma sonunda genelleme oturumlarında da (örn; küçük kas becerilerine dayalı etkinliklerde) deneklerin akranlarını daha fazla taklit ettiği belirtilmektedir.
Woods ve diğ (2004) yaptıkları bir çalışmada çocukların birinci derecede bakımından sorumlu kişilere öğretim stratejilerini günlük rutinler içinde uygulamayı öğretmenin, çocukların iletişim davranışları üzerindeki etkilerini incelemişlerdir. Çalışmada deneklerarası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Araştırmada gelişimsel yetersizlik gösteren dört bebek, bakımlarından birinci derecede sorumlu kişiler tarafından uygulanan oyun etkinliklerine katılmıştır. Çalışma sonunda araştırmaya katılan dört bebeğin de iletişim becerilerine ilişkin amaçlarında ilerleme gösterdiği görülmüştür. İletişim becerilerindeki ilerlemenin yanı sıra bebeklerin diğer gelişim alanlarında da ilerleme gösterdiği belirtilmektedir.
http://www.abdullahdemir.biz/index.php/makaleler/189-otstk-cocuklarin-taklt-etme-becersne-yoenelk-calimalar
