Pencere Arkasındaki Hayat.

Sabah uyandığımda pencere de damla damla yağmur yağıyordu ve kalktım pencereye kadar emekledim dışarı da herkes yağmurdan kaçıyordu aslında ben yağmurdan kaçanlara kızıyorum her mevsimin verdiği güzellikleri tatmak yaşamak yağmur kar yaprak dökümü sıcaklık bunların hepsinin tadını çıkarmak gerekir diye düşündüm yağmur da ilk baharın güzelliklerinden biri bu güzel günü hatıra olarak günlüğüne doldurmak gerekir. Ama ben hayalimin günlüğüne yazıyorum.
Emekleyerek banyoya girdim ve lavabodan tutunarak dizlerimin üzerine dik şekilde kalktım musluğu açtım suyun aktığını gördüğüm anda yüzümü yıkadım. Ve kapının arkasında asılı havluya uzanmak hayli zor olsa da kapının kulpundan tutunarak ayaklarım bükük şekilde kalktım havluyu aldım ve yüzümü kuruladım

Havluyu geri asmak zaman alsa da asıyorum çok şükür Allah bugünlerimi aratmasın diye şükürler ediyorum. Emekleyerek mutfağa gidiyorum annem kahvaltımı hazır bulundurmuş kendisi de bir yere gitmiş ben yine bir başıma kahvaltı yapıyorum her zamanki gibi ailemle de yapsam kendimi bir başıma hissederim çünkü ailem beni anlayamayacak kadar kulaklarını tıkamışlardır bana bende onların bu durumunu kabullenerek kendimi onlara bir şekilde ispatlamak istiyorum.
Ailem beni bir şekilde anlayacak engelli olmamın hiçbir şeye engel olmadığını görecekler aslında ailemin ulaşımda yaşadığım sıkıntıları göz önünde bulundurarak benim için en kolayı evde oturup devlet ne verirse onu aileler vasıtasıyla almamızı yararlanmamızı istiyordu ama ben daha çok kendim bağımsız bir şekilde yaşamak istiyordum ailemle bu konuda çok tartışmamız olur ve beni sürekli koruma altına alırlardı ama ben hayatın zorluklarını bir şekilde yaşıyorum merdivenler benim kabusum mesela merdivenlerden dizlerimin üzerinde inerken bir müddet intihap kapmış bir yıl boyunca bu acıyla yaşadığımı hatırlıyorum annemin belinden rahatsız olması beni ona rağmen sırtına alması benim en büyük acılarımdan birisiydi.

Anneme hep derim Allah seni benden sonra alsın derdim annem üzülür kimin kimden önce öleceği belli olmaz diye beni hep teselli eder durur ama bu beni teselli etmiyordu çünkü beni daha çok üzüyordu ailemin durumu sıkıntıların fazlalıklarından dolayı hep sıkıntı çekmiş ben ailenin ilk göz ağrısı olduğumdan dolayı gelişimden sorun olduğunu anlayamamışlar amca kızıyla karşılaştırdıklarında benim durumumu anlamışlar doktora götürdüklerinde tüm testler sonucu (SEREBRAL PALSY) olduğum anlaşılmış kimisi yaşamaz ölür kimisi ömür boyu bakacaksın kimisi sosyal hizmetlere verelim demiş Annem bunların hiç birine kulak atmamış beni kendi başıma özel ihtiyaçlarımı giderecek güce getirmiş bütün fiziksel tedavilerle oturamazken oturacak hale getirmiş.

Ayağa hiç kalkamazken tutunarak kasıntıların verdiği sarsıntılarla da olsa kalkacak hale getirmiş.
Yemek yiyemezken dökerekte olsa yiyebilecek hale getirmiş.
Konuşamazken zorlukla kendimi ifade edebilecek hale getirmiş.
Annem okuma yazma bilmiyordu yıllardır kız çocukların okutulması çok ayıplanıyor kız çocukları hep değersiz görülüyordu evlenme yaşları 15 13 yaşlarıydı annem de bunlardan biriydi eğitimsizliğe kurbandı.

Türkiye’de kızlarımızın okutulmaması bugün için çok büyük kayıplardan biriydi doktor hakim öğretmen olma aşkıyla yanan kızlarımız bugün için büyük kayıptı ve annem bunun burukluğu nedeniyle kardeşlerimin hepsinin okumasını istiyordu kardeşlerim okula gittiğinde ben kıskanırdım bende onlar gibi okula gitmek arkadaşlarla okul bahçesinde oynamak isterdim okulun en gözde öğrencilerinden biri olmak için elimden geleni yapardım isterdim ki ailemin benim eğitimimim için çaba göstermelerini
Kardeşlerimin defterlerini karalar dururdum kardeşlerimle bu konuda anlaşamayınca babam bana defter kalem silgi aldı bende çok mutlu oldum böylece harflere bakarak yazmayı öğrendim ama okumayı çözemedim böylelikle okuyamazken hızlı bir şekilde okuyan oldum okumak çok güzel okuyan olmak Allah’ın ilk emri okuyla başladı okumam..
Çocukluğum..

Ben çocukluğumu hep annemin kucağında geçirdim. Oynayamadım oynayan amca kızlarına eşlik edemedim.
Onlar ip atlarken ben seyrettim.
Onlar yakar top oynarken ben seyrettim.
Onlar saklambaç oynarken ben seyrettim.
Onlar eski minder oynarken ben seyrettim.
Onlar mendil kapmaca oynarken ben seyrettim.
Onlar sek sek oynarken ben seyrettim.
Onlar okula giderken Ben seyrettim

Çocukluğum hep seyrederek geçirdim. O zamanlar tekerlekli sandalyem yoktu annem kucağında gezdirirdi. Bazen de amca kızları el arabasına bindirir gezdirirlerdi eğlenceli oluyordu. Kimse olmadığı zamanlar da ben iki minder alır birine oturur diğerini öne atar öyle öyle giderdim yada leğene biner giderdim yada altıma kilim alırdım öyle gezerdim köyde çok gezerdim böyle yaparak…

PENCERE ÖNÜNDE MUTLU GÖRÜNMEK HERKESİN İSTEDİĞİ GÖRÜNTÜ AMA PENCERE ARKASINDAKİ HAYALLERİNİ KİMSENİN GÖREMEDİĞİDİR..
Seval ÇİMEN…