Sarılmanın gücünü keşfedin ...

Anneler babalar çok iyi bilir. Çocuğunuza sarıldığınızda içinizden sıcacık bir şey akar ona doğru. Kalbinizin ısındığını, geriliminizin azaldığını hissedersiniz. Ne kadar üzgün de olsanız, o minicik canlı çeker alır elektriğinizi hem de üstüne giyinmeden. Sanki sizden çekip toprağa akıtıverir, kendi üzerinden geçirmeden. Burnunuzu onun sıcacık, hafif ekşimsi ve hala süt kokan boynuna gömdüğünüzde, hayat enerjisi alırsınız. Yaşama gücünüz tazelenir, hayata tutunma nedeninizi hatırlarsınız.

O koku, o kucaklaşma hem sarhoş edicidir hem de bağımlılık yaratır. O tombul yanakların, sıcacık boynun, sizi saramayacak kadar küçük o bedenin müptelası olursunuz. Sarıldıkça sarılasınız, öptükçe öpesiniz gelir.

Siz bir yana, çocuk için de güven kaynağıdır bu kucaklaşma. Annesi babası tarafından sevildiğini, korunduğunu bilir. Sevilmenin ve önemsenmenin gölgesinde özgüveni filizlenir. Sağlıkla, huzurla büyür gider.

Bu kucaklaşmalar özeldir. Paylaşımdır. Birlikte gelişimdir, dirençtir. “Ne olursa olsun seni seviyorum” demektir. Dokunmak ihtiyaçtır. En basit ve en açık sevgi dilidir. Günü aydınlatır. Yalnızlık duygusunu ortadan kaldırır. Korkuları hapseder, cesaret verir. Kendimize olan inancımızı, saygımızı güçlendirir. Gerilimi azaltır. Şifadır, kaslarımızı rahatlatır, uykusuzluğu engeller. Mutlulukları çoğaltır, acıları teselli eder.

En kolay ve en ekonomik mutluluk ilacıdır.

Ancak ne denli cimrice yaşıyoruz kucaklaşmaları. Çocuklarımıza tanıdığımız bu ayrıcalık bile büyüdüklerinde azalıyor. Eşimize dostumuza dağıtamıyoruz içimizdeki sevgiyi, kucaklaşamıyoruz. Selamlarken bazen tokalaşıyor, bazen adetten hafifçe sarılıyoruz da, acı günde teselli etmek için omuz veriyoruz da, iş sevgimizi göstermeye geldiğinde ne kadar tutuk, ne denli cimriyiz.

Nedensiz, sebepsiz, sadece içinden geldiği için sarılmalar ise neredeyse yok.

Oysa en güzel sürprizlerden biridir sarılmak...sarılmanın gücünü keşfedin bu pazar günün de sevdiklerinize bir kere daha sarılın, kucaklaşın...

sayın gazoz ağacım öyle güzel konuya değindinizki bu pazar sabahı benim 23 yaşındaki oğlum hala kucağıma yatıp kedisını sevdirir anne beni severmisin der sevmenin küçüğü büyüğü olmuyor hepsinin sevgiye ihtiyacı var kaç yaşında olursa olsun.

Selam Nesrin10,

Sevgili arkadaşım aynen sizin dediğiniz gibi '' sevmenin küçüğü büyüğü olmuyor hepsinin sevgiye ihtiyacı var kaç yaşında olursa olsun '' insanoğlunun doğasında var çünkü sevmek ve sevilmek bir ihtiyaçtır ve sevgiyi ifade etmenin en doğal yoludur sevdiğine sarılmak, dokunabilmek...

Ne mutlu size dokunmanın gücünü keşfetmiş bir evladınız var oysa erkek çocuklarının çoğu annesini çok sevse de sevgisini göstermekten kaçınır bu biraz da yetiştirme tarzından, kişilikten ( bazı erkekler asla duygularını beli edemezler ya her ne hikmetse ) kaynaklanır oysa. Ben sizin yerinizde olsam doya doya keyfini çıkarırdım.

Sağlıcakla kalın, sevgiyle kalın,

sevgili gazoz ağacım güzel sözleriniz için yüreğinize salık aynen dediğiniz gibi doya doya tadını çıkarıyorum sevmenin ne kadar büyüsede benim gözümde halen küçük bir çocuk gibi seviyorum büyük olsalarda çocuklarımızın sevgiye her zaman ihtiyacı var sevgimizi çocuklarımıza belli ederek sevelim sağlıcakla kalın.