M
mavibalina2012
Guest
Bizler engelli doğduk veya sonradan engelli olduk...Kimi zaman üzüntülerimiz de oldu yıpranmışlarımız da engellerimize dair...Çünkü engelimiz yetmiyormuş gibi bir de engellendik...Engelleyenler ise bizleri anlamamaya ant içmiş zihniyetlerdi...Kendi yaşamlarıyla bizleri kıyaslayıp değerlendirme yaparak haklarımızı gasp edenler belki de hakkımız olanları hak etmediğimizi düşündüler...Hayatı çoğunluğa göre düzenleyerek bizleri azınlık ilan edenler bir kaç cümle ile başlarından savdılar bizleri, seni anlıyorum ama...Oysa anlıyorumdan sonra belki de gelebilecek son cümle olmalıydı ama...
İnsanları ancak anlamak istediğiniz vakit tanırsınız, tanıdığınız vakit de dinlersiniz özünüzle...Tüm engellilerin istekleri aynıdır hemen hemen, engelinin önüne konulan engellemelerin onun yaşam standartlarını zorlaştırmasından dem vururlar...Ve defalarca da tekrarlar...Fiziki, mimari, psikolojik...engeller...Engellerle birleştiğinde kişinin hayattan uzaklaşmasına neden olan engellemeler...İnsancıl isteklerimizi bile söylerken itelendik, kimi vakit azarlandık, engellilerin davet edildiği platformlarda koltuk değneklerimizle ayakta kaldık her zaman ki vakur duruşlarımızla...İşte o vakitte hayıflandık bizler, kat mı istedik, yat mı istedik ki, paylandık...
Bizler yapılan tüm duyarsızlıklara karşı yılmadık herkesi de bu anlamda suçlamadık ve zihniyetlerin bir gün değişmesine dairdi iyi niyetli düşüncelerimiz...Çünkü çevremizde duyarlı insanları görmek, bizlerin mücadelesine destek veren insanların enerjileri, kamçılardı bizleri yapacaklarımız adına...Bunun için ne kadar masal anlatılırsa anlatılsın dinledik gün gelir de masallar gerçek olur niyetine...
İnsanların bizden alıp veremedikleri ne olabilir ki?...Bizleri herkes sevmek zorunda değil, hatta sevmeyebilirlerde, amansızca da eleştirebilirler çünkü bizlerin de diğer insanlar gibi kişilikleri ve karekter özellikleri var ...Bizler melek de değiliz, ermedik de, yanlışlarımız da var doğrularımızın olduğu gibi...Ancak hatalarımız veya yanlışlarımızdan bahsederken bunu engellerimizle pekiştirmek yanlışın tam da tanımıdır, izahı mümkün olmayan adıdır...Hele ki, bir de savunulan engelimizin bizlere CEZA olarak sunumu ise vay halimize...Bizler engellerimizi ne GÜNAH olarak görüyoruz ne de SEVAP olarak...Çünkü bizler buna karar verecek Yaradanın işine karışmayı doğru bulmuyoruz
Kimi zamanlar öyle söylemler duyduk ki, engelli olmayı tercih eder olduk...İnsanlığımızı yitirmeyelim de isterse bir kolumuz eksik olsun yada bir bacağımız... Gönül gözümüz kapanmasında bırakalım bir gözümüz hatta iki gözümüz olmasın...Gören gözlerle göremedikten sonra gördüklerimizin ne önemi var?...İşiten kulaklarımız kötülüklere şahit oluyorsa, dilimizi zehirli sözler kaplamışsa, bacaklarımız insanlık için adımlar atmıyorsa, kollarımız yardım eline uzanmamışsa bırakalım olmasınlar, bırakalım eksik kalsınlar...
Bizler engelli kalalım da, soruyorum o vakit, " SENİN SENEDİN Mİ VAR ENGELSİZ KALMAYA?.."
İnsanları ancak anlamak istediğiniz vakit tanırsınız, tanıdığınız vakit de dinlersiniz özünüzle...Tüm engellilerin istekleri aynıdır hemen hemen, engelinin önüne konulan engellemelerin onun yaşam standartlarını zorlaştırmasından dem vururlar...Ve defalarca da tekrarlar...Fiziki, mimari, psikolojik...engeller...Engellerle birleştiğinde kişinin hayattan uzaklaşmasına neden olan engellemeler...İnsancıl isteklerimizi bile söylerken itelendik, kimi vakit azarlandık, engellilerin davet edildiği platformlarda koltuk değneklerimizle ayakta kaldık her zaman ki vakur duruşlarımızla...İşte o vakitte hayıflandık bizler, kat mı istedik, yat mı istedik ki, paylandık...
Bizler yapılan tüm duyarsızlıklara karşı yılmadık herkesi de bu anlamda suçlamadık ve zihniyetlerin bir gün değişmesine dairdi iyi niyetli düşüncelerimiz...Çünkü çevremizde duyarlı insanları görmek, bizlerin mücadelesine destek veren insanların enerjileri, kamçılardı bizleri yapacaklarımız adına...Bunun için ne kadar masal anlatılırsa anlatılsın dinledik gün gelir de masallar gerçek olur niyetine...
İnsanların bizden alıp veremedikleri ne olabilir ki?...Bizleri herkes sevmek zorunda değil, hatta sevmeyebilirlerde, amansızca da eleştirebilirler çünkü bizlerin de diğer insanlar gibi kişilikleri ve karekter özellikleri var ...Bizler melek de değiliz, ermedik de, yanlışlarımız da var doğrularımızın olduğu gibi...Ancak hatalarımız veya yanlışlarımızdan bahsederken bunu engellerimizle pekiştirmek yanlışın tam da tanımıdır, izahı mümkün olmayan adıdır...Hele ki, bir de savunulan engelimizin bizlere CEZA olarak sunumu ise vay halimize...Bizler engellerimizi ne GÜNAH olarak görüyoruz ne de SEVAP olarak...Çünkü bizler buna karar verecek Yaradanın işine karışmayı doğru bulmuyoruz
Kimi zamanlar öyle söylemler duyduk ki, engelli olmayı tercih eder olduk...İnsanlığımızı yitirmeyelim de isterse bir kolumuz eksik olsun yada bir bacağımız... Gönül gözümüz kapanmasında bırakalım bir gözümüz hatta iki gözümüz olmasın...Gören gözlerle göremedikten sonra gördüklerimizin ne önemi var?...İşiten kulaklarımız kötülüklere şahit oluyorsa, dilimizi zehirli sözler kaplamışsa, bacaklarımız insanlık için adımlar atmıyorsa, kollarımız yardım eline uzanmamışsa bırakalım olmasınlar, bırakalım eksik kalsınlar...
Bizler engelli kalalım da, soruyorum o vakit, " SENİN SENEDİN Mİ VAR ENGELSİZ KALMAYA?.."
