Sensizliğim...

Seni unutmak kelimesini geceye gömdüğüm anlardan biri. bu gece yüreğime batan sözlerinin acısıyla yazıyorum sahipsiz kırılganlıklarımı gökyüzüne beni

dinle(me)...

Gözyaşlarımı gizlemiyorum.saklanmak istemiyorum gururumun arkasına

ağlıyorum...ağlıyorum ve ağlıyorum...

Her gün sensizliğe yeniden başlamak beni bu denli çaresiz kılan.

Geceleri yıldızlarına tutunduğum gökyüzü ağlıyor benimle birlikte.Yangınlarda yüreğim,sesin geldikçe aklıma alevler sarıyor dört bir yanımı içim yanıyor ben yanıyorum.
Sevgin yüreğime yangın oluyor. Sende kalan tutuklu yanlarıma ağlıyorum.Aktıkça gözyaşlarım kesiliyor nefesim.

Acıyor her bir yanım öylesine yazımak istiyorum yine bu gece saçma sapan beynimi meşgul eden bütün harfleri birakıyorum satır aralarına cümlelerimin arasına sensizliği serpiştiriyorum biraz,hece hece dökülüyor harfler kalemimden bazen susuyorum...Bazende ağlıyorum gözyaşlarımı kurutmak istercesine işte böyle bir şey sensizliğim...

Sensizliğin bana verdiklerinin yanında alıp götürdüklerinin savaşını veriyor yüreğim.Varlığına sığrıdıramıyorken seni yokluğuna sığdırmak dokunuyor bana.varlığın varken yokluğuna yanaşmıyor kelimelerim.

(ALINTI)