29 yaşında down sendromlu dayım var aynı evde yaşıyoruz ve bakıcısı ben olarak gözüküyorum raporu %70 ve sürekli. maaşımız bağlanalı 2 yıl gibi bir süre oldu bu süre içerisinde hiç denetlemek için gelen olmamıştı fakat son 3 aydır sürekli bir şekilde sabahın köründe abuk sabuk saatlerde evimize gelir oldular bir kaç soru sorup her defasında gittiler o kadar ukala bir tavırları var ki görende maaşı ceplerinden çıkarıp bana kendileri veriyor sanacak.
bigün sabah saat 8.30 geldiler zile bastılar eh işim gücüm yok çalışmıyorum dayım geceleri uyumak istemiyor uyku düzeni çok bozuk ne yapsam düzene sokamıyorum böylede olunca ona ayak uydurmak zorunda kalıyorum yalnız bırakamam çünkü ocağı felan açıp çay içmeye çalışıyor buda hem kendisi hemde bizim için çok tehlikeli bir duruma dönüşebiliyor, ister istemez tüm hayatım ona endeksledim resmen dayım uyuduğunda uyuyorum uyanınca uyanıyorum 22 yaşındayım ve anneannem dayım ben üçümüz beraber yaşıyoruz annem öleli uzun zaman oldu büyükbabamı ise kısa bir süre önce kaybettik yani kısacası ailenin şuan bütün sorumluluğu benim üzerimde. anneannemin ilaçları, evin alışverişi, faturalar, yemek, temizlik... diye uzayıp gidiyor.
herneyse sabah geldikleri saatte dolayısıyla hepimiz uyuyorduk zil bi defa çaldı ben pencereyi açıp kim o diye bakana kadar baktım ki sosyal hizmetler aracına binmiş gidiyorlar son anda beni farkedip durdular indim aşağı gelin buyrun dedim yok uyuyorsunuz rahatsız etmeyelim dediler. müsaitiz gerçekten buyrun dedim yok bizim biraz işimiz var öğleden sonra uğrarız dediler gidiş o gidiş. zile bas kaç oynuyoruz gibi hissettim bi an. uzun bir süre geçti gelen giden yok tabi dayımın okulda olduğu süreleri bildirmiştim onlara 13.00 ile 15.30 arası okulda o saatler haricinde gelin buyrun evdeyiz dedim ama pek söylediklerimin önemi olmasa gerek dosyaya not düşmelerine rağmen öğlen saat 2 gibi bir ziyarette bulundular dayımın evde olmadığını okulda olduğunu söyledim ve bana verdikleri cevap aynen şu; " ee tek başına okula gidiyorsa bakıcıya ihtiyacı yok demek ki?" öncelikle dayım okula servisle gidiyor gittiği okul normal okul sanki rehabilitasyon yahu? serviscisi var hostesi var hocası var varda var bir süre beraber gittim evet alışana dek ondan sonra gitmedim o dersteyken orada asalak gibi oturmamın anlamı ne ki. kendilerinin almasını istedikleri yerde eğitim alıyor çünkü ha varsa böyle bir durum okuldayken bekleyeyim başını yada hiç göndermeyeyim evde oturalım birlikte. adama biraz sert çıkınca biz dayınız geldiğinde gelelim o halde hastayı görmeden olmaz dedi gittiler peki istediğiniz zaman buyrun dedim.
2 hafta sonra ilaç almak için dışarı çıktım sağlık ocağına gittim ilacımı aldım eve geldim derken 1 saat gibi bir zaman geçti evde dayımla anneannem beraber duruyorlardı. bu arada dayım 120 kilo ve öyle heryere gitmekten hoşlanan birisi hiç değil hareket etmeyi hiç sevmediği gibi yoruluyor ve onu böyle ufak tefek durumlarda yanımda neden götüreyim? neden götüreyimden önce aslında nasıl götüreyim??? bu arada heyet geliyor eve ee beni evde bulamayınca ne oldu peki heyet dosyama not düşmüş ev bakıma uygun değilmiş bakıcı evde yokmuş. ertesi gün gittim sosyal hizmetlere durumu izah ettim dayımın kullandığı ilaçlar var raporlu buyrun bakın ilacı bitmişti almak için çıktım dedim eczaneden de o günün tarihiyle aldığım reçetenin fotokobisini aldım bu sorunu atlattık derken 1 hafta sonra yine geldiler dayımda bende evdeydik birşeyler ikram ettm oturdular konuştular vs neden bu kadar çok sık geldiklerini sorduğumda ise sıradan rutin kontrol olduğunu söylediler şu anlattıklarımın hepsi 1.5 ay gibi bir sürede oldu belkide daha az arada saymadıklarım da oldu tabi.
bir kaç defa daha gelmelerinin ardından en son 2 gün önce geldiler yine aynı sorular soruldu ev kimin anneannemin bağkuru dayımın 2022 si bunun haricinde bide evli bizden ayrı şehirlerde yaşayan dayılarımın arabalarını evlerini soruyorlar bana durumumuz iyiymişte felanmışta filanmış artık çok sinirlendim.
kimseden kimseye fayda yok kardeşim benim dayılarım evliyse arabası varsa bana bakmıyor ya? herkesin kendi ailesi düzeni var onun parasından maaşından banane yahu sizene de hem sen sorsana bana 22 yaşındasın hayatını nasıl yaşıyorsun diye? sor bi anlatayım sana. insan yüzü görmeden sokağa çıkmadan yaşıyorum ben tek aktivitem mutfak alışverişi yapmak için eve en yakın markete gitmek, ilaç için sağlık ocağına gitmek bundan ibaret zorunda mıyım peki ben böyle yaşamaya? hiç değilim ev hapsi olayım istiyorsunuz resmen çıkmayayım görüşmeyeyim kimseyle sürekli dayımda bende evde oturalım yok canım öyle işte gel sen otur kolaysa sen uğraş 2 hastayla üstelikte bu yaşta. vermesinler bu maaşı istemiyorum çalışırım kazanırım yine üç beş bişeler psikolojim bozuldu bunlar yüzünden bende insan evladıyım sonuçta.
soruyorum şimdi bu maaşı bağlayanlara kesmek için kırk dereden su getirenlere dayıma sosyal hizmetlerin o ukala heyet kurulu bakacak mı gelipte evde? ocağı yakmaya çalıştığında başında beklicekler yakmasın diye, banyo yapmak istediğinde gelip yaptırıcaklar o halde. tak etti artık canıma verdikleri 2 kuruş para onun içinde kuklaları olduk boynumuz hep bükük. burnu kalkmış insanlar ağızları açıp sorduğum soruya cevap bile vermeye tenezül etmiyorlar ne diye çekicem ki ben bunların afrasını tafrasını. artık cidden çok sıkıldım kesilsin maaşım gidip sosyal hizmetlerin önüne bırakacam dayımı al madem ben bakamıyorum sen bak görelim kolay mı dicem çekip gidecem yeter ya.
bigün sabah saat 8.30 geldiler zile bastılar eh işim gücüm yok çalışmıyorum dayım geceleri uyumak istemiyor uyku düzeni çok bozuk ne yapsam düzene sokamıyorum böylede olunca ona ayak uydurmak zorunda kalıyorum yalnız bırakamam çünkü ocağı felan açıp çay içmeye çalışıyor buda hem kendisi hemde bizim için çok tehlikeli bir duruma dönüşebiliyor, ister istemez tüm hayatım ona endeksledim resmen dayım uyuduğunda uyuyorum uyanınca uyanıyorum 22 yaşındayım ve anneannem dayım ben üçümüz beraber yaşıyoruz annem öleli uzun zaman oldu büyükbabamı ise kısa bir süre önce kaybettik yani kısacası ailenin şuan bütün sorumluluğu benim üzerimde. anneannemin ilaçları, evin alışverişi, faturalar, yemek, temizlik... diye uzayıp gidiyor.
herneyse sabah geldikleri saatte dolayısıyla hepimiz uyuyorduk zil bi defa çaldı ben pencereyi açıp kim o diye bakana kadar baktım ki sosyal hizmetler aracına binmiş gidiyorlar son anda beni farkedip durdular indim aşağı gelin buyrun dedim yok uyuyorsunuz rahatsız etmeyelim dediler. müsaitiz gerçekten buyrun dedim yok bizim biraz işimiz var öğleden sonra uğrarız dediler gidiş o gidiş. zile bas kaç oynuyoruz gibi hissettim bi an. uzun bir süre geçti gelen giden yok tabi dayımın okulda olduğu süreleri bildirmiştim onlara 13.00 ile 15.30 arası okulda o saatler haricinde gelin buyrun evdeyiz dedim ama pek söylediklerimin önemi olmasa gerek dosyaya not düşmelerine rağmen öğlen saat 2 gibi bir ziyarette bulundular dayımın evde olmadığını okulda olduğunu söyledim ve bana verdikleri cevap aynen şu; " ee tek başına okula gidiyorsa bakıcıya ihtiyacı yok demek ki?" öncelikle dayım okula servisle gidiyor gittiği okul normal okul sanki rehabilitasyon yahu? serviscisi var hostesi var hocası var varda var bir süre beraber gittim evet alışana dek ondan sonra gitmedim o dersteyken orada asalak gibi oturmamın anlamı ne ki. kendilerinin almasını istedikleri yerde eğitim alıyor çünkü ha varsa böyle bir durum okuldayken bekleyeyim başını yada hiç göndermeyeyim evde oturalım birlikte. adama biraz sert çıkınca biz dayınız geldiğinde gelelim o halde hastayı görmeden olmaz dedi gittiler peki istediğiniz zaman buyrun dedim.
2 hafta sonra ilaç almak için dışarı çıktım sağlık ocağına gittim ilacımı aldım eve geldim derken 1 saat gibi bir zaman geçti evde dayımla anneannem beraber duruyorlardı. bu arada dayım 120 kilo ve öyle heryere gitmekten hoşlanan birisi hiç değil hareket etmeyi hiç sevmediği gibi yoruluyor ve onu böyle ufak tefek durumlarda yanımda neden götüreyim? neden götüreyimden önce aslında nasıl götüreyim??? bu arada heyet geliyor eve ee beni evde bulamayınca ne oldu peki heyet dosyama not düşmüş ev bakıma uygun değilmiş bakıcı evde yokmuş. ertesi gün gittim sosyal hizmetlere durumu izah ettim dayımın kullandığı ilaçlar var raporlu buyrun bakın ilacı bitmişti almak için çıktım dedim eczaneden de o günün tarihiyle aldığım reçetenin fotokobisini aldım bu sorunu atlattık derken 1 hafta sonra yine geldiler dayımda bende evdeydik birşeyler ikram ettm oturdular konuştular vs neden bu kadar çok sık geldiklerini sorduğumda ise sıradan rutin kontrol olduğunu söylediler şu anlattıklarımın hepsi 1.5 ay gibi bir sürede oldu belkide daha az arada saymadıklarım da oldu tabi.
bir kaç defa daha gelmelerinin ardından en son 2 gün önce geldiler yine aynı sorular soruldu ev kimin anneannemin bağkuru dayımın 2022 si bunun haricinde bide evli bizden ayrı şehirlerde yaşayan dayılarımın arabalarını evlerini soruyorlar bana durumumuz iyiymişte felanmışta filanmış artık çok sinirlendim.
kimseden kimseye fayda yok kardeşim benim dayılarım evliyse arabası varsa bana bakmıyor ya? herkesin kendi ailesi düzeni var onun parasından maaşından banane yahu sizene de hem sen sorsana bana 22 yaşındasın hayatını nasıl yaşıyorsun diye? sor bi anlatayım sana. insan yüzü görmeden sokağa çıkmadan yaşıyorum ben tek aktivitem mutfak alışverişi yapmak için eve en yakın markete gitmek, ilaç için sağlık ocağına gitmek bundan ibaret zorunda mıyım peki ben böyle yaşamaya? hiç değilim ev hapsi olayım istiyorsunuz resmen çıkmayayım görüşmeyeyim kimseyle sürekli dayımda bende evde oturalım yok canım öyle işte gel sen otur kolaysa sen uğraş 2 hastayla üstelikte bu yaşta. vermesinler bu maaşı istemiyorum çalışırım kazanırım yine üç beş bişeler psikolojim bozuldu bunlar yüzünden bende insan evladıyım sonuçta.
soruyorum şimdi bu maaşı bağlayanlara kesmek için kırk dereden su getirenlere dayıma sosyal hizmetlerin o ukala heyet kurulu bakacak mı gelipte evde? ocağı yakmaya çalıştığında başında beklicekler yakmasın diye, banyo yapmak istediğinde gelip yaptırıcaklar o halde. tak etti artık canıma verdikleri 2 kuruş para onun içinde kuklaları olduk boynumuz hep bükük. burnu kalkmış insanlar ağızları açıp sorduğum soruya cevap bile vermeye tenezül etmiyorlar ne diye çekicem ki ben bunların afrasını tafrasını. artık cidden çok sıkıldım kesilsin maaşım gidip sosyal hizmetlerin önüne bırakacam dayımı al madem ben bakamıyorum sen bak görelim kolay mı dicem çekip gidecem yeter ya.
Bu konularda radikal çözümler üretileceğine inanıyorum ve haklı mücadelenden asla vazgeçme, sonuna kadar direnmelisin...
