Şiddet Uygulayan Değil Şiddet'i Gören Utanıyor

Öylesi garip bir haldeyiz ki suçu işleyenden çok suça maruz kalan suçlu ve utanacak halde oluyor. Bu nasıl bir döngüdür anlamış değilim. Kadın şiddet görüyor, tecavüze uğruyor fakat yapandan çok yapılan suçlu durumuna düşürülüp utandırılıyor.




Şiddeti uygulayan koca değil, daha çok şiddeti gören kadın utanma duygusu yaşıyor. Şiddet mağduru kadınlar, utandıkları için zorunlu kalmadıkça yaşadıklarını en yakınlarına bile anlatamıyorlar. Anlatma cesareti gösteren bazı kadınlar olsada kimi zaman anlattığınada pişman ediliyor. Fiziksel şiddete maruz kalan kadınları görenler de zor durumda kalmamak için ihbar sorumluluğunu yerine getirmiyor. Karakolluk olanlar ise 'Kocandır sever de döver de' tepkisiyle karşılaşıyor. Aile içi mesele olarak görülen kadına dayağa müdahale edilmiyor. Kadın bu sorunuyla tek başına yüzleşmek zorunda bırakılıp yalnız kalıyor.


Tüm bunları yaşayan kadınlar sıkıntılarını ve uğramış olduğu şiddeti herkezden saklama yoluna başvuruyor, böylelikle her geçen gün artan bir dozla yüzyüze kalıyor. Kocası tarafından tartaklanan kadın bunu utanç meselesi haline getirerek gurur meselesi yapmasıda kocaya verilen en büyük taviz oluyor. Bazen öylesi şiddetin dozu artabiliyorki vücudundaki darp izleri geçene kadar evinden dışarı çıkmaya utanan kadınlarımız olmaktadır.

Oysaki utanması gereken sana bu eziyeti yapan değilmidir? Neden gizlenirsinde sana bunu yaşatanın daha fazla ileri gitmesine engel olamazsın.