- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 54
Herkes en nihayetinde kendini düşünür / düşünmek zorundadır!
Bir insanın diğerini çok fazla önemsemesi, kendinden ödünler verecek derecede bunu yapması mümkün, fakat o insan mutlaka kendi iyiliği için de bir acil çıkış kapısı bırakmalı. Unutma.
Sana cevap vermemesinin nedeni müsait olmaması değil!
Yazıştığın her kimse, yazdıklarına dönmüyorsa ya da konuşmalarını yarım bırakıyorsa, bunun mazereti meşguliyeti ya da müsait olmaması değil, seni ya da diyaloğunuzu yeterince önemsememesi. Gerçekten önemli olan bir konuşma mutlaka gerçekleştirilir, sonuna kadar sürdürülür. “Müsait değil, görmedi sanırım” gibi düşüncelerle kendini avutmak yerine bu gerçeği kabullenmen seni özgürleştirecek.
Herkesi memnun edemezsin!
Hayatındaki herkesin sana yönelik bir nasihati, eleştirisi, övgüsü bulunabilir. Herkesin senden bir beklentisi olabilir. Hepsi özünde birbirinden farklıdır ve hepsini karşılamak teknik olarak mümkün değildir. İnsanların görüşlerini elbette dinle, fakat kendin için vereceğin bir kararı senden başka kimsenin yönlendirmesine müsaade etme.
İyi bir insan olman kimsenin umurunda değil!
Dünyanın en harika, en düşünceli, en nazik insanı olabilirsin ama bu özelliklerini harekete geçirip insanlarla olan ilişkilerinde bir alçı niyetine kullanmadığın sürece hiçbir anlam ifade etmiyor. Tek başına iyi olmak yetmez, dünya için neler yapıyorsun, biraz da bunlara kafa yorman gerekiyor.
Seni tanımlayan yaptıklarındır, düşündüklerin değil!
Diyelim ki bir hayvanseversin, hayvanlara karşı muhteşem bir sevgi besliyorsun. Fakat, söz gelimi, sokaktaki muhtaç hayvanlar için hiçbir şey yapmıyor, yazın evinin önüne bir kap su bile koymuyorsun. O halde senin hayvanseverliğinin sana hissettirdikleri dışında bir geçerliliği var mıdır? Cevap belli gibi. O yüzden oturduğun yerden dünya için muhteşem planlar yapmayı bırak ve en azından bir çivi çak. En küçük şeyin bile ne kadar fark ettiğini göreceksin.
Sürekli imkansızlıklardan şikayet etmek onları korumaktan başka işe yaramaz!
“Zamanım yok, param yok, enerjim yok” türü serzenişler çoğu zaman önemlidir. Ama bunlardan sürekli bahsetmek, onların varlığını daha da sağlamlaştırmak dışında bir işe yaramaz. Eğer bu bir gerçeklikse öncelikle kabul etmeli, sonra da bunları aşmak için harekete geçmelisin.
Bir insanın diğerini çok fazla önemsemesi, kendinden ödünler verecek derecede bunu yapması mümkün, fakat o insan mutlaka kendi iyiliği için de bir acil çıkış kapısı bırakmalı. Unutma.
Sana cevap vermemesinin nedeni müsait olmaması değil!
Yazıştığın her kimse, yazdıklarına dönmüyorsa ya da konuşmalarını yarım bırakıyorsa, bunun mazereti meşguliyeti ya da müsait olmaması değil, seni ya da diyaloğunuzu yeterince önemsememesi. Gerçekten önemli olan bir konuşma mutlaka gerçekleştirilir, sonuna kadar sürdürülür. “Müsait değil, görmedi sanırım” gibi düşüncelerle kendini avutmak yerine bu gerçeği kabullenmen seni özgürleştirecek.
Herkesi memnun edemezsin!
Hayatındaki herkesin sana yönelik bir nasihati, eleştirisi, övgüsü bulunabilir. Herkesin senden bir beklentisi olabilir. Hepsi özünde birbirinden farklıdır ve hepsini karşılamak teknik olarak mümkün değildir. İnsanların görüşlerini elbette dinle, fakat kendin için vereceğin bir kararı senden başka kimsenin yönlendirmesine müsaade etme.
İyi bir insan olman kimsenin umurunda değil!
Dünyanın en harika, en düşünceli, en nazik insanı olabilirsin ama bu özelliklerini harekete geçirip insanlarla olan ilişkilerinde bir alçı niyetine kullanmadığın sürece hiçbir anlam ifade etmiyor. Tek başına iyi olmak yetmez, dünya için neler yapıyorsun, biraz da bunlara kafa yorman gerekiyor.
Seni tanımlayan yaptıklarındır, düşündüklerin değil!
Diyelim ki bir hayvanseversin, hayvanlara karşı muhteşem bir sevgi besliyorsun. Fakat, söz gelimi, sokaktaki muhtaç hayvanlar için hiçbir şey yapmıyor, yazın evinin önüne bir kap su bile koymuyorsun. O halde senin hayvanseverliğinin sana hissettirdikleri dışında bir geçerliliği var mıdır? Cevap belli gibi. O yüzden oturduğun yerden dünya için muhteşem planlar yapmayı bırak ve en azından bir çivi çak. En küçük şeyin bile ne kadar fark ettiğini göreceksin.
Sürekli imkansızlıklardan şikayet etmek onları korumaktan başka işe yaramaz!
“Zamanım yok, param yok, enerjim yok” türü serzenişler çoğu zaman önemlidir. Ama bunlardan sürekli bahsetmek, onların varlığını daha da sağlamlaştırmak dışında bir işe yaramaz. Eğer bu bir gerçeklikse öncelikle kabul etmeli, sonra da bunları aşmak için harekete geçmelisin.
