- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,522
- Tepkime Puanı
- 193
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Her Türk vatandaşı bilir ki, Türkiye Cumhuriyeti sosyal bir hukuk devletidir. Bu özellik, Türkiye Cumhuriyeti’nin var olmasını sağlayan temel değerlerden bazılarıdır. Teoride böyle bir özelliğe sahip olan Türkiye’de, pratikte işler nasıl gidiyor dersiniz? Bilhassa engelliler için...
Amacımız, çağdaş medeniyet özelliklerine sahip olmak ve Batıyı gerçek anlamda tanımak. Tanzimattan önce başlayan bu hareket, maalesef Avrupa’ya giden ilk elçilerden günümüze kültür aktarımıyla sınırlı kalmıştır. Fransız hukukunu bünyesine sindirmek ve ülkesine aktarmak içen giden aydınlar, Fransız bahçe süslemelerinin en detaylı örnekleriyle dolu zihinleriyle dönmüşlerdir. Durum böyle olunca da, başta sosyal açıdan medenî bir devlet olmak üzere birçok konuda geri kalmışlığımız devam etmiştir.
Vatandaş olarak her birimizin yaşadığı, sosyal devlet olamama durumunun sonuçlarını, engelliler çok daha ağır şekilde hissediyorlar. Batı’da ise, engelli doğan bir bebeğin ilk anından itibaren hem aileye hem de kişiye destek olunuyor. Örnek olarak, engelli bir bebek sahibi olan aileye derhal hekim ve psikolog tahsis ediliyor. Engelli bebeğin geçirmesi gereken ameliyatlar ve tıbbî süreçler gerçekleşirken; aileyle ilgilenen psikolog da, içinde bulununan duruma nasıl yaklaşılması gerektiğinden tutalım da bebeğin bir yetişkin olacağı zamana kadar sürecek psikolojik basamaklar konusunda bilgilendirmelerde bulunuyor. Bu iki hizmet bile başta aile olmak üzere, engelli kişi ve çevresi için son derece önemli adımlar.
Avrupa’da çıkarılan yasalar, belediye hizmetleri, toplum hayatını ve günlük yaşamı düzenleyen kanunların her biri, engelli insanların varlıkları da dikkate alıyor. En önemlisi, bu kanun ve düzenlemeler teoride kalmayarak fillî olarak da hayata aksediyor. Demokrasinin ve insan hayatına saygının gerçekten ileri bir seviyede olduğu Batı’da, engellilerin bilhassa kent yaşamında zorlanmamaları için gereken gayret halk tarafından da sergileniyor.
Türkiye’deki engelliler içinse durum yeni yeni değişiyor. Bundan 10 -15 yıl öncesine baktığımızda engelliler, kaderin cilvesini ömürleri boyunca razı olmaları gereken bir kesim olarak görülüyordu. Onların acılarına ortak olunurken, toplum hayatındaki yerlerine ise saygı gösterilmiyordu. İşin özel kısmında, yani yakın çevrede durum biraz daha farklı. Ancak genel çevrede yani sosyal hayatta tamamen bir yadırgama hakimdi. Neyse ki, başta belediyeler kanunu olmak üzere birçok kanun düzenlemesiyle engellilerin sosyal hayatta almaları gereken değer, adete bir bebeğin emeklemesi hızında da olsa yerini buluyor.
Günümüzde Türkiye’de, engelliler birçok özerkliğe sahipler. Engelliye uygun araç sağlanmasında sağlanan kolaylık bunlardan biri. Engelli vatandaş, araç sahibi olmak istediğinde vergiden muaf tutuluyor. Ulaşım konusunda bir diğer kolaylık ise THY tarafından sağlanıyor. THY, engellilere belli bir oranda indirim uyguluyor. Diğer birçok ulaşım şirketi de buna benzer uygulamalarda bulunuyor. Eğitim alan engelli kişilere çeşitli destekler sağlanıyor. İş kurmak ya da bir iş kurumunda çalışmak isteyen kişilere de aynı şekilde bazı kolaylıklar temin ediliyor. Engelli kişiler, hayatının birçok kısmında çeşitli vergilerden muaf tutulurlar.
Yukarıdaki haklara benzer birçok özerklik 2010 Türkiye’sinde engelli vatandaşlara sunulmuş durumdadır. Fakat, pratikte bu özerklikler ne kadar yaşanıyor tartışmaya açıktır. Dilerim engellilerin pratikte yaşadıkları daha birçok sorun en kısa sürede çözüme kavuşur.
Amacımız, çağdaş medeniyet özelliklerine sahip olmak ve Batıyı gerçek anlamda tanımak. Tanzimattan önce başlayan bu hareket, maalesef Avrupa’ya giden ilk elçilerden günümüze kültür aktarımıyla sınırlı kalmıştır. Fransız hukukunu bünyesine sindirmek ve ülkesine aktarmak içen giden aydınlar, Fransız bahçe süslemelerinin en detaylı örnekleriyle dolu zihinleriyle dönmüşlerdir. Durum böyle olunca da, başta sosyal açıdan medenî bir devlet olmak üzere birçok konuda geri kalmışlığımız devam etmiştir.
Vatandaş olarak her birimizin yaşadığı, sosyal devlet olamama durumunun sonuçlarını, engelliler çok daha ağır şekilde hissediyorlar. Batı’da ise, engelli doğan bir bebeğin ilk anından itibaren hem aileye hem de kişiye destek olunuyor. Örnek olarak, engelli bir bebek sahibi olan aileye derhal hekim ve psikolog tahsis ediliyor. Engelli bebeğin geçirmesi gereken ameliyatlar ve tıbbî süreçler gerçekleşirken; aileyle ilgilenen psikolog da, içinde bulununan duruma nasıl yaklaşılması gerektiğinden tutalım da bebeğin bir yetişkin olacağı zamana kadar sürecek psikolojik basamaklar konusunda bilgilendirmelerde bulunuyor. Bu iki hizmet bile başta aile olmak üzere, engelli kişi ve çevresi için son derece önemli adımlar.
Avrupa’da çıkarılan yasalar, belediye hizmetleri, toplum hayatını ve günlük yaşamı düzenleyen kanunların her biri, engelli insanların varlıkları da dikkate alıyor. En önemlisi, bu kanun ve düzenlemeler teoride kalmayarak fillî olarak da hayata aksediyor. Demokrasinin ve insan hayatına saygının gerçekten ileri bir seviyede olduğu Batı’da, engellilerin bilhassa kent yaşamında zorlanmamaları için gereken gayret halk tarafından da sergileniyor.
Türkiye’deki engelliler içinse durum yeni yeni değişiyor. Bundan 10 -15 yıl öncesine baktığımızda engelliler, kaderin cilvesini ömürleri boyunca razı olmaları gereken bir kesim olarak görülüyordu. Onların acılarına ortak olunurken, toplum hayatındaki yerlerine ise saygı gösterilmiyordu. İşin özel kısmında, yani yakın çevrede durum biraz daha farklı. Ancak genel çevrede yani sosyal hayatta tamamen bir yadırgama hakimdi. Neyse ki, başta belediyeler kanunu olmak üzere birçok kanun düzenlemesiyle engellilerin sosyal hayatta almaları gereken değer, adete bir bebeğin emeklemesi hızında da olsa yerini buluyor.
Günümüzde Türkiye’de, engelliler birçok özerkliğe sahipler. Engelliye uygun araç sağlanmasında sağlanan kolaylık bunlardan biri. Engelli vatandaş, araç sahibi olmak istediğinde vergiden muaf tutuluyor. Ulaşım konusunda bir diğer kolaylık ise THY tarafından sağlanıyor. THY, engellilere belli bir oranda indirim uyguluyor. Diğer birçok ulaşım şirketi de buna benzer uygulamalarda bulunuyor. Eğitim alan engelli kişilere çeşitli destekler sağlanıyor. İş kurmak ya da bir iş kurumunda çalışmak isteyen kişilere de aynı şekilde bazı kolaylıklar temin ediliyor. Engelli kişiler, hayatının birçok kısmında çeşitli vergilerden muaf tutulurlar.
Yukarıdaki haklara benzer birçok özerklik 2010 Türkiye’sinde engelli vatandaşlara sunulmuş durumdadır. Fakat, pratikte bu özerklikler ne kadar yaşanıyor tartışmaya açıktır. Dilerim engellilerin pratikte yaşadıkları daha birçok sorun en kısa sürede çözüme kavuşur.
