Sustum...

Bugün sustum yine ben...
Sustum...
İçimdeki kelimeler sustu, çığlıklarım sessiz şimdi...
Sustum ama gözlerim konuştu...
Islak ıslak bakmasalardı daha iyi olurdu ama akmadılar, dondular...
Gözyaşlarım da sustu... ben sustum yine...

Bugün yaralandım yine, engellendim...
Çok sevdiğim, birlikte 4 yıl günde en az 10 saati paylaştığım,
Ailemden fazla gördüğüm müdürümden uzaklaştım sessizce...
Sustum... yine... bugün...

Söyleyecek çok sözüm vardı
Ama kızgın değilim ki konuşayım
Öfkeli değilim ki haykırayım
Haksız değilim ki hakkımı arayayım
Sustum yine... ne zaman kalbimi kırsalar susarım ben...Herkes konuşur, bi şeyler söyler, düzeltmeye çalışır
Ben susarım... konuşmaz yüreğim, dökülmez dudaklarımdan kelimeler
Bu sessizlik aslında veda ediştir o insana...
Suskunluğum gidişidir... hayatımdan bir insanın kayboluşudur...
Sessizce terkedişidir yaşamı, yüreğimden kopuşudur...

Suskunluğum ürkütür beni... ölümün soğuk nefesi gibi
Susunca ben, beni yaralayanı da, yaşanmışlıkları da silerim..
Elimde değil ben buyum, değişemem...
Bir şans daha veremem
Bir daha kalbimi kırmayacağının garantisini kim verebilir ki

Yaşadığım olaya, söylenen cümlenin adına;
İş yaşamında profesyonellik, kurumsal yaklaşım, mükemmelliyetçilik,
Toplumun engellilere bakış açısı vs vs diyemem ki
Herkes konuştu bugün ben sustum...
Herkes avukatım oldu ama ben avukat istemedim ki

Söylenecek söze söyleyecek cevabım vardı tabii ki de
Ama değmezdi...
Bir söze baktım söz mü diye bir söyleyene baktım adam mı diye
Değmezdi...
Bazen kelimeler kifayetsiz kalır ya ...
Susmak gerekir...
Suskunluk çok şey anlatır aslında o an...
Ben de sözlerimi tatile çıkardım bugün...

Ne olursa yaşanan benim suskunluğumsa bitmiştir... üzgünüm...
Tüm emeklerime, verdiğim değere, beslediğim saygıya ve duyduğum sevgiye,
Tüm çalışma saatlerime , tüm mesailerime, paylaştığıma yazıklar olsun...

İçimde bir boşluk var şimdi...
Hayatımdan bir insanı daha sildim bugün..
Ruhumda fırtınalar koptu sanki,
Kabaran denizin, hırçın dalgalarının sesi vardı kulaklarımda
Bir gözyaşlarım sustu bir de kelimelerim bugün...


Engellileri sanki engelli olmak kendi seçimleriymiş gibi yargılayan, suçlayan,
Bu dünyayı sadece kendi dünyalarıymış gibi gören tüm ufak beyinli insanların
Anlayışsızlığına, duygusuzluğuna,
Hoşgörüsüzlüğüne , canavarlaşmasına isyanım var yine bugün...

Sevgili müdürüm,
Herkes müdür olabilir ama herkes insan olamaz!
Ben ne adamlar gördüm üstünde elbise yok
Ne elbiseler gördüm içinde adam yok

Ey gökdelenlerin müdürü!
Bunları sana söylemeye bile değmezdi o yüzden sustum...

Sen paranın, rütbenin gücüyle konuşurken
Ben yüreğimin , klavyemin gücüyle konuştum...

bende susarım gazoz ağacı. bazen susmak en iyi cevaptır... ama içinde biriktirme sakın... ben şiştim şiştim şiştim ülseratif kolit oldum... kimse acılarımızı neler çektiğimizi anlayamaz... yaşayan bilir sadece.... ülseratif kolit olmuşum kimin umrunda... artık benimde umrumda değil onların ne dedikleri...... suskunluğumu koruyorum ve onları Allaha havale ediyorum...