- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Her iş alanında olduğu gibi engelli öğretmen ve öğretmen adayları da engeli yüzünden sekteye uğratılıyor. Bir çok veli çocuğunun bir engelli öğretmen tarafından eğitilmesine tepkili olabiliyor. Her ne kadar bu duruma sessiz kalınıyor olsada bakışlardan ve tavırlardan bu çok rahatlıkla anlaşılabilmektedir.
Bakıldığı zaman engelli bir öğrenciyle çocuğunun aynı sınıfta olmasını istemeyen bir toplum halindeyken engelli öğretmen istenmemeyişi çok da yadırganmasa gerek. Aslına bakılırsa bir tek veliler deyip konuyu sadece velilere yıkmamak lazım okul yönetimlerindede engelli öğretmenler için bir çok düzeltilmesi gereken unsurlar olduğuda aşikar. Ayrıca birde okul içi ve okul çevresindeki düzen ve erişim eksiklikleride cabası.
Oysa her şeyin başı eğitim diye heryerde konuşur dururuz ama eğitimi verecek bir engelliyse işte ozaman geri dururuz bu ne çelişkili bir kısır döngüdür anlamış değilim. Eğer biz yetişkinler olarak bir engelli öğretmeni kabullenemiyor ve onu içimize sığdıramıyorsak küçücük çocukların ciddiye alıp öğretmenim diyerek kabullenmesini beklemek biraz saçmalık olmaz mı? Bunuda bir tarafa koyarsak bu insan onca yıl okumuş bilirizki herkez öğretmen olamaz bu zor ve önemli mesleğini hak etmiş olmasına rağmen gönül huzuru içinde görevini icra edememesinin ve bir çok sorunlar yaşamasının ne insani ne ahlaki bir karşılığı yoktur.
İşin birde farklı bir boyutu var engelli bir öğretmenle birlikte olan çocuklar aslında o öğretmenden okadar çok hayat dersi çıkaracaktırki öğretmeninin zorluklar içindeki mücadelesi belkide o çocuğa bir ışık tutacaktır. Ama işte çocuğu ailesi bu yönde çok dikkatli eğitmesi ve engellilik hakkında ayrımcılığı yok edici bilgiler aşılamalıdır. Bunun içinde önce yetişkinler engelliyi ayrı bir grup olarak görmekten vaz geçecek'ki çocuklarda toplumun bir parçası olduğunu bilerek yetişecek böylelikle daha bilinçli daha duyarlı nesiller oluşacak.
Öğretmen olmak zor meziyet hele birde engelli öğretmen olmak zorluğu ikiye katlamak demek bu zorlukları giderebilmek dileğiyle.
Bakıldığı zaman engelli bir öğrenciyle çocuğunun aynı sınıfta olmasını istemeyen bir toplum halindeyken engelli öğretmen istenmemeyişi çok da yadırganmasa gerek. Aslına bakılırsa bir tek veliler deyip konuyu sadece velilere yıkmamak lazım okul yönetimlerindede engelli öğretmenler için bir çok düzeltilmesi gereken unsurlar olduğuda aşikar. Ayrıca birde okul içi ve okul çevresindeki düzen ve erişim eksiklikleride cabası.
Oysa her şeyin başı eğitim diye heryerde konuşur dururuz ama eğitimi verecek bir engelliyse işte ozaman geri dururuz bu ne çelişkili bir kısır döngüdür anlamış değilim. Eğer biz yetişkinler olarak bir engelli öğretmeni kabullenemiyor ve onu içimize sığdıramıyorsak küçücük çocukların ciddiye alıp öğretmenim diyerek kabullenmesini beklemek biraz saçmalık olmaz mı? Bunuda bir tarafa koyarsak bu insan onca yıl okumuş bilirizki herkez öğretmen olamaz bu zor ve önemli mesleğini hak etmiş olmasına rağmen gönül huzuru içinde görevini icra edememesinin ve bir çok sorunlar yaşamasının ne insani ne ahlaki bir karşılığı yoktur.
İşin birde farklı bir boyutu var engelli bir öğretmenle birlikte olan çocuklar aslında o öğretmenden okadar çok hayat dersi çıkaracaktırki öğretmeninin zorluklar içindeki mücadelesi belkide o çocuğa bir ışık tutacaktır. Ama işte çocuğu ailesi bu yönde çok dikkatli eğitmesi ve engellilik hakkında ayrımcılığı yok edici bilgiler aşılamalıdır. Bunun içinde önce yetişkinler engelliyi ayrı bir grup olarak görmekten vaz geçecek'ki çocuklarda toplumun bir parçası olduğunu bilerek yetişecek böylelikle daha bilinçli daha duyarlı nesiller oluşacak.
Öğretmen olmak zor meziyet hele birde engelli öğretmen olmak zorluğu ikiye katlamak demek bu zorlukları giderebilmek dileğiyle.
