Gazoz Agacı
Moderator
Hayat bu her zaman her şey yolunda gidecek değil ya...bazen değişiklikler yapmak gerekir yada yapılan değişikliklerden memnun olmak gerekir...Tamam çok ağladım , zırladım gözlerimin içine ettim belki de ama olsun ben umutlarımı kaybetmedim ki daha...asıl bundan sonra yeni umutlara doğru yelken açmanın vakti geldi...Bilmeyenler için son 5 sene aynı işyerinde çalışmış olmanın alışkanlığıyla birlikte hiç beklemediğim bir anda gelen tayin yazımla beraber bir anda dünya başıma yıkıldı sanki...sevdiğim alıştığım, en iyi bildiğim, en iyi yaptığım işten ayrılmak aslında en çok da sevdiklerimden ayrılacak olmanın acısıyla devrildim ben...o sevdiklerim ki tam 5 yıl boyunca benimle bir gün boyunca her şeyi ama bir dilim ekmeği bir bardak çayı bile yeri geldiğinde bölüştüğüm, sevgilerin en güzellerini paylaştığım kardeşlerimdi, arkadaşlarımdı, dostlarımdı...bir ömrü paylaştık sanki iş yaşamının içinde en büyük başarılarımızı birlikte kutladık...birlikte güldük, birlikte ağladık ve ayrılık vakti geldi...tepkilerim normaldi bana göre vedalar acıtırdı çünkü...zordur insanın sevdiklerinden ayrılması, ayrılmak zorunda bırakılması...dayanması güçtür ayrılık maillerine, veda mesajlarına...okurken gözyaşlarınız birikir göz pınarlarınızdan yanaklarınıza doğru akmayı bekler sabırsızca...e bi de duygusal bir insansanız tamam duygu seli akar da coşar sanki...neyse bugün öğlene kadar benim için hani o durdu sandığım hayat bugün en güzel sürprizlerinden birini daha sundu bana...
İsteksizce gittiğim Eminönüne güya balık ekmek yemek için çağrılmıştım ve öyle zora ki bir gidişim vardı ki...bir anda ne balık ekmeği beni bekleyen sevgi teknesine hooop karga tulumba atılıverdim...böyle bir güzellik olamaz...böyle bir sevgi böyle bir dostluk ...tüm insanların yaşaması gereken bir duygu akışı...bizimkiler ( yani bankada hani o ayrılmaya doyamadığım saatlerce gözyaşı döktüğüm arkadaşlarım, canlarım küçük bir balıkçı teknesi kiralamışlar...hem boğaz turu yapıyor hem de müzik eşliğinde ben ki o ana kadar umutlarımı yitirdiğimi düşünürken bir anda kendimi eğlencenin içinde buldum
hayatımın en güzel 5 saatini yaşadım diyebilirim ve her senenin yorgunluğuna denk gelecek 5 saat bir ömre bedeldi...bunu bana yaşatan candostlarıma emeklerim feda olsun tabii ki de ama asıl bana vermek istedikleri mesaj güzeldi ve anlamlı olan... ne olursa olsun asla umutların tükenmemesi gerekendi...O umutlarım ki benim en güzel yaşama sebeplerim nasıl olur da ben bu kadar umutsuzluğa düşüvermiştim...ama bazen böyle olması da gerekir...önce düşüceksin ki sonra tekrar kalkabilesin...üstadım der ki önemli olan hiç düşmemek değil düştüğünde zordur kalkabilmek düştüğün yerden...önemli olan tekrar kalkabilmeyi başarmaktır...
Şimdi umutlarım var yeniden yaşamam gereken, gerçekleşmeyi bekleyen , içimde yeşeren yepyeni pırıl pırıl umutlarım...
İsteksizce gittiğim Eminönüne güya balık ekmek yemek için çağrılmıştım ve öyle zora ki bir gidişim vardı ki...bir anda ne balık ekmeği beni bekleyen sevgi teknesine hooop karga tulumba atılıverdim...böyle bir güzellik olamaz...böyle bir sevgi böyle bir dostluk ...tüm insanların yaşaması gereken bir duygu akışı...bizimkiler ( yani bankada hani o ayrılmaya doyamadığım saatlerce gözyaşı döktüğüm arkadaşlarım, canlarım küçük bir balıkçı teknesi kiralamışlar...hem boğaz turu yapıyor hem de müzik eşliğinde ben ki o ana kadar umutlarımı yitirdiğimi düşünürken bir anda kendimi eğlencenin içinde buldum
Şimdi umutlarım var yeniden yaşamam gereken, gerçekleşmeyi bekleyen , içimde yeşeren yepyeni pırıl pırıl umutlarım...