- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Hergeçen gün kalkınıyoruz,her geçengün daha modern bir ülke oluyoruz,her geçengün daha sosyal ,daha adil,daha idealist bir ülke bir toplum oluyoruz!
YALAN!
Tüm bu gözboyayıcı belki ruhumuzu, egomuzu okşayan sözleri defalarca kez duyduk/duyuyoruz..
Büyüdük ama değerlerimizi yitirdik, büyüdüğümüzü düşünsekte oysa çok daha fazla küçüldük. Modernleştik eğitim düzeyimiz yükseldi , kültürümüz genişledi ama karakterimize yerleşmiş olan o ötekileyici, kendinden olmayanı hor görücü tavrımızla belki bin sene geriledik. Adil olduğumuzu zannettik oysa adaletin yanından bile geçmez hale geldik. Öyle algılar yaratıldıki insanlar olmayan birşeyi olur gibi,yanlışları doğru gibi,zararı ziyanı hak gibi görür oldu. İnsanları neredeyse evlerine hapseden bir sistem içinde kalkınmaktan bahseden kocaman bir topluluğun işe yaramaz birer bireyleri haline geldik/getirildik. Sözüm ona çok haktan hukuktan anlayan adil hukuk sistemiyle işleyen bir ülkeyiz ya,o halde bukadar adaletsizlik neden? Bukadar yalan yanlış neden? Yaratılan bu trajikomik algı neden?
Nerde kaldı ozaman bizlerin modernliği,adilliği,kalkınmışlığı ve tabiki değerleri?
Açıkcası atgözlüğüyle bakıyoruz etrafımızdaki tüm olup bitenlere haklı,haksız aramadan , doğru yanlış hiç bakmadan, sırf kendinden olmayanı yok saymaya, ötelemeye odaklanmış bir biçimde sürü gibi yaşıyoruz. Bir takım şeylerin düzeldiği iyiye gittiği konusunda kendimizi kandırmaya devam ediyoruz.
Değişen nedir? İyiye giden nedir? Güzel olan nedir?
Hala bir engelli geleceğine dair endişeler duyarak yaşamaya çalışıyorsa, hala bir anne baba bize birşey olursa çocuğumun hali ne olacak diye korkular yaşıyorsa, hala engelli bir insan dışarı çıkmaya korkup ya o kaldırıma çıkamazsam, ya o köprüyü geçemezsem,o otobüse binemezsem diye kendini evine mahkum ediyorsa düzelen ne var?
İnsanlar çalışmak için çabalayıp türlü bahanelerle işlerinden oluyorsa,iş bulamıyorsa engeli hep önüne sürülüp hiç birşeye hakkı yokmuşcasına tavırlarla karşı karşıya bırakılıyorsa iyi olan ne var?
Günümüzde bile kadın bir obje olarak görülüyorsa şiddet,taciz,tecavüz hiç hız kesmiyorsa bizim modern kültürlü ve tabiki gelişmişliğimiz nerede kaldı?
Küçücük çocuklar evlendiriliyorsa, istismar ediliyorsa ,çocuklar sokaklarda dilendiriliyorsa gözü dönmüş insanlıktan nasip almamış bazı kişiler yüzünden çocuklar katledilip erkek , kız fark etmeden tecavüz bile edilebiliyorsa bizim değerlerimiz bizim insanlığımız bizim ahlakımız nerede?
Dünde böyleydi, bugünde böyle korkarımki yarında böyle olacak. Gözlerimizi olup bitene kapayarak sadece kendimizi kandırdığımızı artık anlayalım.
Yaratılan bu herşey iyi herşey doğru ve herşey yolunda algısı sadece kocaman bir
YALAN....
YALAN!
Tüm bu gözboyayıcı belki ruhumuzu, egomuzu okşayan sözleri defalarca kez duyduk/duyuyoruz..
Büyüdük ama değerlerimizi yitirdik, büyüdüğümüzü düşünsekte oysa çok daha fazla küçüldük. Modernleştik eğitim düzeyimiz yükseldi , kültürümüz genişledi ama karakterimize yerleşmiş olan o ötekileyici, kendinden olmayanı hor görücü tavrımızla belki bin sene geriledik. Adil olduğumuzu zannettik oysa adaletin yanından bile geçmez hale geldik. Öyle algılar yaratıldıki insanlar olmayan birşeyi olur gibi,yanlışları doğru gibi,zararı ziyanı hak gibi görür oldu. İnsanları neredeyse evlerine hapseden bir sistem içinde kalkınmaktan bahseden kocaman bir topluluğun işe yaramaz birer bireyleri haline geldik/getirildik. Sözüm ona çok haktan hukuktan anlayan adil hukuk sistemiyle işleyen bir ülkeyiz ya,o halde bukadar adaletsizlik neden? Bukadar yalan yanlış neden? Yaratılan bu trajikomik algı neden?
Nerde kaldı ozaman bizlerin modernliği,adilliği,kalkınmışlığı ve tabiki değerleri?
Açıkcası atgözlüğüyle bakıyoruz etrafımızdaki tüm olup bitenlere haklı,haksız aramadan , doğru yanlış hiç bakmadan, sırf kendinden olmayanı yok saymaya, ötelemeye odaklanmış bir biçimde sürü gibi yaşıyoruz. Bir takım şeylerin düzeldiği iyiye gittiği konusunda kendimizi kandırmaya devam ediyoruz.
Değişen nedir? İyiye giden nedir? Güzel olan nedir?
Hala bir engelli geleceğine dair endişeler duyarak yaşamaya çalışıyorsa, hala bir anne baba bize birşey olursa çocuğumun hali ne olacak diye korkular yaşıyorsa, hala engelli bir insan dışarı çıkmaya korkup ya o kaldırıma çıkamazsam, ya o köprüyü geçemezsem,o otobüse binemezsem diye kendini evine mahkum ediyorsa düzelen ne var?
İnsanlar çalışmak için çabalayıp türlü bahanelerle işlerinden oluyorsa,iş bulamıyorsa engeli hep önüne sürülüp hiç birşeye hakkı yokmuşcasına tavırlarla karşı karşıya bırakılıyorsa iyi olan ne var?
Günümüzde bile kadın bir obje olarak görülüyorsa şiddet,taciz,tecavüz hiç hız kesmiyorsa bizim modern kültürlü ve tabiki gelişmişliğimiz nerede kaldı?
Küçücük çocuklar evlendiriliyorsa, istismar ediliyorsa ,çocuklar sokaklarda dilendiriliyorsa gözü dönmüş insanlıktan nasip almamış bazı kişiler yüzünden çocuklar katledilip erkek , kız fark etmeden tecavüz bile edilebiliyorsa bizim değerlerimiz bizim insanlığımız bizim ahlakımız nerede?
Dünde böyleydi, bugünde böyle korkarımki yarında böyle olacak. Gözlerimizi olup bitene kapayarak sadece kendimizi kandırdığımızı artık anlayalım.
Yaratılan bu herşey iyi herşey doğru ve herşey yolunda algısı sadece kocaman bir
YALAN....
