- Katılım
- Şub 23, 2012
- Mesajlar
- 9
- Tepkime Puanı
- 0
- Puanları
- 0
Merhaba,
Ben Öznur Gilan Uludağ üniversitesi Ali Osman Sönmez Kampüsü İşletme Yönetimi programı 2. sınıf öğrencisiyim.
Ben doğum anında çok zor doğmuşum, hatta doğduktan sonra 2 hafta kadar küvezde kalmışım, doğarken vücudumun bazı bölümleri hasar görmüş . Şu an ben fiziksel engelliyim yani konuşmam diğer insanlardan daha farklı ama yinede şükürler olsun ne konuştuğum gayet iyi anlaşılıyor. Ellerimdeki kaslar yavaş çalıştığından bazı şeyleri hemen yapamıyorum ama yinede kendi işlerimi rahatlıkla kendim yapabiliyorum. Yürürken de sağ ayağım hafif olarak yere basmasa da düşmeden rahat bir şekilde yürüyebiliyorum.
İlk okula başladığımdan bu zamana kadar hayatım boyunca çeşitli zorluklarla karşılaştım. İlk yazmaya başlarken çok zorlanmıştım, çünkü el kaslarım yavaş olduğundan kalemi bile tutmayı çok güçlükle öğrenebildim. Ben derslerde hocanın söylediklerini yavaş yazdığımdan dolayı yazamıyorum. Ama ben inat ve azimle bıkmadan usanmadan tüm ders notlarını sınıf arkadaşlarımdan alıyorum ve ev de çalışıyorum .
Ben eskiden yabancı bir ortama girmeye çok çekinirdim insanların bana karşı olan bakışlarını görmek istemezdim. Ne zaman tanımadığım bir ortama girsem bir köşede oturur hiç konuşamazdım, ama zaman geçtikçe anladım ki engelli olmak benim suçum değil ve o andan itibaren tüm yeni girdiğim ortamlarda kendimi belli ettiriyorum çünkü sonuçta bende bir insanım ve artık susmuyorum.
Tüm engellileri küçük görenlerin inadına yılmadan ve azimle yola devam ediyorum.
Arkadaşlar sizlerle paylaşmak istedim
Ben Öznur Gilan Uludağ üniversitesi Ali Osman Sönmez Kampüsü İşletme Yönetimi programı 2. sınıf öğrencisiyim.
Ben doğum anında çok zor doğmuşum, hatta doğduktan sonra 2 hafta kadar küvezde kalmışım, doğarken vücudumun bazı bölümleri hasar görmüş . Şu an ben fiziksel engelliyim yani konuşmam diğer insanlardan daha farklı ama yinede şükürler olsun ne konuştuğum gayet iyi anlaşılıyor. Ellerimdeki kaslar yavaş çalıştığından bazı şeyleri hemen yapamıyorum ama yinede kendi işlerimi rahatlıkla kendim yapabiliyorum. Yürürken de sağ ayağım hafif olarak yere basmasa da düşmeden rahat bir şekilde yürüyebiliyorum.
İlk okula başladığımdan bu zamana kadar hayatım boyunca çeşitli zorluklarla karşılaştım. İlk yazmaya başlarken çok zorlanmıştım, çünkü el kaslarım yavaş olduğundan kalemi bile tutmayı çok güçlükle öğrenebildim. Ben derslerde hocanın söylediklerini yavaş yazdığımdan dolayı yazamıyorum. Ama ben inat ve azimle bıkmadan usanmadan tüm ders notlarını sınıf arkadaşlarımdan alıyorum ve ev de çalışıyorum .
Ben eskiden yabancı bir ortama girmeye çok çekinirdim insanların bana karşı olan bakışlarını görmek istemezdim. Ne zaman tanımadığım bir ortama girsem bir köşede oturur hiç konuşamazdım, ama zaman geçtikçe anladım ki engelli olmak benim suçum değil ve o andan itibaren tüm yeni girdiğim ortamlarda kendimi belli ettiriyorum çünkü sonuçta bende bir insanım ve artık susmuyorum.
Tüm engellileri küçük görenlerin inadına yılmadan ve azimle yola devam ediyorum.
Arkadaşlar sizlerle paylaşmak istedim
