- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Yazar İsrafil Bayrakçı yazısında engellilerle alakalı bir çok konuya değinmiştir. Doğru yada yanlış,eksik yada fazla tüm bu yazılanlara sizlerin yanıtları nelerdir. Bu konu hakkında konuşmaya fikirlerinizi ortaya koymaya ne dersiniz.
Ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik krizin en bariz ispatı hatta gerçeği sadaka ekonomisinin artık iflas etmesidir. Bunu nereden anlıyoruz; artık son iki yıldır yoksul ailelere şu kadar kömür, şu kadar gıda yardımı yaptık politik söylemlerini duymuyoruz. Halbuki iktidar partisi bu söylemlerle hatırı sayılır çoğunluktan oy toplayarak, sayısal olarak güçlü bir iktidar haline geldi. Ancak son iki yıldır yukarda da belirttiğimiz gibi bu söylemleri artık dillendirmiyor. Nedeni ise sadaka ekonomisinin iflasıdır. Sadaka ekonomisinin iflas ettiğine somut örneklerden biri de engellilerle alakalıdır.
Evde bakım hizmeti kanunu yürürlüğe girdiğinden bu tarafa bakım hizmeti yapanlara verilen ücretin asgari ücret düzeyinde olması öngörülmüş iken asgari ücret bin üç yüz TL olmasına rağmen bakım hizmeti ücreti ise sekiz yüz altmış TL’dir. Diğer bir taraftan 2022 sayılı yasadan istifade ederek muhtaç aylığı alanların söz konusu aylıklarına da yeterli ölçüde zam verilmemektedir. Ortopedik engellilerin protezi, işitme engellilerin işitme cihazları, görme engellilerin gözlük ihtiyaçları devlet tarafından karşılanmaz duruma geldi. Piyasada bulunan en kalitesiz ve ucuz olanını tercih ediyor. Bunun da maliyetinin yarısını devlet karşılıyor. Burada da devletin ekonomik krizinin hangi boyutta olduğunu görmek mümkündür.
Peki, ama engellilere bugüne kadar verilen vaatler ve umutlar ne olacak İstihdamda da vaat edilenler gerçekleşmedi. Engelli kamu personel atamaları yılda iki defa olacakken bu yıl içerisinde maalesef bir kere, o da sınırlı sayıda olmuştur. Ama devletteki gereksiz harcamalar, israf ise maalesef son bulmadı. Bu da bizim dikkatimizden kaçmıyor.
Sayın Cumhurbaşkanımız dövizlerinizi bozdurun, liraya çevirin diyor. Tamam ama Sayın Cumhurbaşkanımız, engellilerin yaşamaya tahammülü yokken hangi dövizi bozdurup da liraya çevirecek Allah aşkına! Ah keşke olsa, dükkân senin…
3 Aralık Dünya Engelliler Günü ülkemizde geleneksel olarak kutlandı. Gerek engelli STK’lar ve gerekse yerel yönetimler, siyasi partiler engelliler hususunda atıp tuttular. Asıl gerçekleri değil, birilerinin hoşuna gitsin diye hamasi nutuklar attılar. Engellilere bugüne kadar yapılan hizmetlerin 2002’de başladığını söyleyenler ondan öncesine hiç değinmediler. 3 Aralık 1996 yılında çıkarılan kanun hükmünde kararnamelerden bahsedildi. Ama sahibi merhum Erbakan Hocamızın adı bile anılmadı. Halbuki engellilere yapılan hizmetlerin temeli 1992’de Refah Partisi Grup Başkan Vekili Sayın Şevket Kazan tarafından TBMM’ye verilen engellileri araştırma önergesiyle atılmıştı. Ve Özürlüler Bakanlığının kurulması düşüncesi de yine o günlerde Sayın Şevket Kazan tarafından gündeme getirilmişti. Daha sonra hizmetler 54. Hükümetin Başbakanı merhum Erbakan Hocamızla devam etti. Engelli sivil toplum kuruluşları kadirşinaslık göstererek bu hususu özellikle dile getirmek mecburiyetindedirler. Şimdiki iktidarın yapmış olduklarını yüksek perdeden söylerken geçmişi anmamak nankörlüktür.
Biz hem kör hem de nankör olmamalıyız. Vesselam.
Ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik krizin en bariz ispatı hatta gerçeği sadaka ekonomisinin artık iflas etmesidir. Bunu nereden anlıyoruz; artık son iki yıldır yoksul ailelere şu kadar kömür, şu kadar gıda yardımı yaptık politik söylemlerini duymuyoruz. Halbuki iktidar partisi bu söylemlerle hatırı sayılır çoğunluktan oy toplayarak, sayısal olarak güçlü bir iktidar haline geldi. Ancak son iki yıldır yukarda da belirttiğimiz gibi bu söylemleri artık dillendirmiyor. Nedeni ise sadaka ekonomisinin iflasıdır. Sadaka ekonomisinin iflas ettiğine somut örneklerden biri de engellilerle alakalıdır.
Evde bakım hizmeti kanunu yürürlüğe girdiğinden bu tarafa bakım hizmeti yapanlara verilen ücretin asgari ücret düzeyinde olması öngörülmüş iken asgari ücret bin üç yüz TL olmasına rağmen bakım hizmeti ücreti ise sekiz yüz altmış TL’dir. Diğer bir taraftan 2022 sayılı yasadan istifade ederek muhtaç aylığı alanların söz konusu aylıklarına da yeterli ölçüde zam verilmemektedir. Ortopedik engellilerin protezi, işitme engellilerin işitme cihazları, görme engellilerin gözlük ihtiyaçları devlet tarafından karşılanmaz duruma geldi. Piyasada bulunan en kalitesiz ve ucuz olanını tercih ediyor. Bunun da maliyetinin yarısını devlet karşılıyor. Burada da devletin ekonomik krizinin hangi boyutta olduğunu görmek mümkündür.
Peki, ama engellilere bugüne kadar verilen vaatler ve umutlar ne olacak İstihdamda da vaat edilenler gerçekleşmedi. Engelli kamu personel atamaları yılda iki defa olacakken bu yıl içerisinde maalesef bir kere, o da sınırlı sayıda olmuştur. Ama devletteki gereksiz harcamalar, israf ise maalesef son bulmadı. Bu da bizim dikkatimizden kaçmıyor.
Sayın Cumhurbaşkanımız dövizlerinizi bozdurun, liraya çevirin diyor. Tamam ama Sayın Cumhurbaşkanımız, engellilerin yaşamaya tahammülü yokken hangi dövizi bozdurup da liraya çevirecek Allah aşkına! Ah keşke olsa, dükkân senin…
3 Aralık Dünya Engelliler Günü ülkemizde geleneksel olarak kutlandı. Gerek engelli STK’lar ve gerekse yerel yönetimler, siyasi partiler engelliler hususunda atıp tuttular. Asıl gerçekleri değil, birilerinin hoşuna gitsin diye hamasi nutuklar attılar. Engellilere bugüne kadar yapılan hizmetlerin 2002’de başladığını söyleyenler ondan öncesine hiç değinmediler. 3 Aralık 1996 yılında çıkarılan kanun hükmünde kararnamelerden bahsedildi. Ama sahibi merhum Erbakan Hocamızın adı bile anılmadı. Halbuki engellilere yapılan hizmetlerin temeli 1992’de Refah Partisi Grup Başkan Vekili Sayın Şevket Kazan tarafından TBMM’ye verilen engellileri araştırma önergesiyle atılmıştı. Ve Özürlüler Bakanlığının kurulması düşüncesi de yine o günlerde Sayın Şevket Kazan tarafından gündeme getirilmişti. Daha sonra hizmetler 54. Hükümetin Başbakanı merhum Erbakan Hocamızla devam etti. Engelli sivil toplum kuruluşları kadirşinaslık göstererek bu hususu özellikle dile getirmek mecburiyetindedirler. Şimdiki iktidarın yapmış olduklarını yüksek perdeden söylerken geçmişi anmamak nankörlüktür.
Biz hem kör hem de nankör olmamalıyız. Vesselam.
