Yeni bir iş bulmak neden çok zor?

Türkiye'de yüzde 45'lik bir kitle işinden memnun değil iken, yüzde 86'lık bir kitlenin işini değiştirmek istediğini göstermişti. Ama bu yüksek oranlı kitlenin içinden birçoğunun gerçekte bu değişim adımını atamadığını tespit etmek için sanırım başka bir ankete ihtiyaç yok. Her düşündüğümüzü hayata geçirseydik, ohooo şeklindeki basma kalıpla da aslında niye bu kadar insanın söylediklerini yapmadıklarını açıklamak mümkün.

Ama biz gelin daha bilimsel yolu seçelim. Yapılan yüzlerce akademik çalışma, aslında eğilimlerin, yani sadece niyetli olmanın, davranışı en iyi tahmin edebilen değişken olduğunu belirlemiş. Ama iş, iş değiştirmeye geldiğinde nihai karar her zamankinden önemli hale geliyor, çünkü işin içinde riskler çok. Finansal riskler bir tarafa, fiziksel ve psikolojik maliyetler de var. Ayrıca, her insanın risk almaya aynı düzeyde meyilli olduğunu söylemek de mümkün değil. Dolayısıyla, aslında eğilimin gerçek hayata davranış olarak yansıyabilmesinin, ağırlıklı olarak kişilik özelliklerine bağlı olduğunu söylemek doğru olacak.

Yanı sıra, Kraus'un 1995'te yayımladığı makalesinden biliyoruz ki, bazı insanlar tutum, inanç ve davranışları arasında, diğer insanlara göre daha fazla tutarlılık sergiliyor. İlginçtir, Gangestad & Snyder'in 2000 tarihli çalışmasında, bu bazılarının kendini daha az kontrol edebilenler olduklarını görüyoruz.

Yani belki bir başka deyişle daha fazla risk alabilenler

Tüm bu bilimsel gerçeklerin yanına, bir de yine İnsankaynaklari.com ile yaptığımız bir başka çalışmada bulduğumuz şu sonucu ekleyelim: Son değiştirilen işin ana sebebi maaş değil, kariyer planları.. Ve hepsini toplayarak bir varsayım yapalım: Diyelim ki risk almayı sevmeyen, kontrollü bir insansınız ve işinizi değiştirmeyi kariyer planlarınız açısından uygun buluyorsunuz.

Dışarı çıkıp iş arama şansınız sizce ne olurdu?
Ya da şöyle soralım: Dışarıda, sizi davranışa itecek kadar isteyebileceğiniz işin var olduğuna inancınız ne düzeyde olurdu?


KORKMAYIN, AKSİYON ALIN

Bu noktada sanırım benim son sözüm iş aramayı denemiş ve bulamamış olanlara değil de, belki kişilik özelliklerinden, belki başka sebeplerden dolayı gözü korkarak iş aramayanlara olacak: İşinizden mutlu değilseniz korkmayın, aktif olarak iş arayın!

İşte size binlerce sebep içinde, araştırmalara dayanarak öne süreceğim sadece çok sağlam iki sebep. Artık günümüzde ?çalışmak ve stresli olmak aynı anlama gelir oldu. ComPsych firmasının 2006 tarihli çalışması, stresin işyerlerinde şahlanmış durumda olduğunu tesbit etmiş. Çalışanların yüzde 55'i fazla yorgunluk ve kontrolsüz hissetme ile baş gösteren yüksek stres yaşadıklarını ifade etmiş. Diğer bir yüzde 42'lik kitle ise sürekli stres yaşadıklarını ama kontrol edebildiklerini söylemiş.

Yine aynı çalışma tabii ki stresin ana sebebini de belirlemiş: İnsanlar. Öyleyse, daha az stres yaşayacağınızı düşündüğünüz işi, sağlığınız için, geç kalmadan bulmaya çalışın.

Bir son söz de, diğer sağlam sebep olan, İstanbul mega/ultra/süper/ya da her ne ise metropolünün trafiği üzerine: Amerika'da CareerBuilder.com'un yaptığı bir çalışmada, yüzde 59'luk bir kitle iş-ev arasındaki mesafenin kendilerinde bir asabiyet yarattığını kabul etmiş. Maalesef Türkiye'de ev-iş arası mesafe verilerine, organize araştırmaların azlığı yüzünden, ulaşmak mümkün değil.

Ancak Amerika'da, Ulaşım Araştırma Kurulu tarafından yaptırılan "Commuting in America III" çalışmasına göre ev-iş arası mesafe 80'lerde 21.7 dakikayken, 90'larda 22,4'e ve son olarak 2000'lerde 25,5 dakikaya yükselmiş durumda. Ve bu rakam, insanlar trafiğe kalmamak için neredeyse sabah 5'te evlerinden çıkar hale gelmiş olmalarına rağmen yükselmeye devam ediyor. Home-office (ev-ofis) konseptinin niye Amerika'da yaklaşık 4 milyon kişi tarafından tercih edildiğine şaşırmamak lazım.

Ve sanırım bir an evvel eve yakın bir işyeri bulmak lazım!