- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,522
- Tepkime Puanı
- 193
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
YENİ YAŞAM
Yine o koskocaman karanlığa uyandım.Bastonumu aldım , elimi yüzümü yıkadım , kahvaltımı hazırladım ve kütüphaneye gitmek üzere yola çıktım.Binadan çıktığımda yine karşı bakkalın sahibi Hasan Amca bana yardıma geldi.Koluma girdi.Kötü bir niyeti olmadığını biliyorum ama acıdığı için yaptığınında farkındayım.İyi niyetli olduğu içinde tersleyemiyorum , istemiyorum diyemiyorum.Sokağın sonuna kadar beraber yürüdük ve her zaman ki cümlelerle , yardıma ihtiyacın olursa çağır bizi kızım Ayşe Teyze’n de bende ne zaman olursa olsun geliriz.Sağolun ben her şeyimi yapabiliyorum diyemiyorum tamam amcacım sağolun diyorum sadece.Sonra ayrılıyoruz.Durağa gidene kadar olması gerektiği gibi karanlığım eşlik ediyor bana…
Durakta insanların benim hakkımda fısıldaştıklarını duyuyorum.Kimisi kınıyor gözlerim görmediği için dışarı çıkmamı , kimisi acıyor.Ama kimse farkında değil asıl onlar böyle yaparak bizim gibi sadece fiziksel engeli olan insanları toplumun dışında tutarak akıllarımızda , kalplerimizde nasıl engeller oluşturduklarının farkında değiller…
Otobüse bindim , evet göremiyorum ama insanların bana sanki uzaylı sanki canavarmışım gibi baktıklarını hissedebiliyorum.Hakkımda düşündüklerinide az çok tahmin edebiliyorum.Bunlara aldırmadın belki de artık alıştım…İneceğim durağı yanımdaki teyzeye söyledim oda o durağa geldiğimizde bana söyledi ve gündüz kabuslarının biri daha o anlık için bile olsa son buldu.Kütüphaneye ulaştım.Görme engelliler için olan kitapların bölümünü evimi bildiğim kadar iyi biliyorum.Kütüphane görevlileri , benim gibi daima burda kütüphanede olan insanlar bana da engelime de alıştılar.Bir iki tane kitap alıp her zaman oturduğum masama geçip oturdum.Fazla zaman geçmeden kütüphane görevlilerinden biri olan Raşit Abi yanıma geldi.Ordan burdan konuşurken elinde bir iş broşürü hem de görme engelliler için bir iş broşürü olduğunu söyledi.Bana biraz açıklamasını söyledim.Özel bir şirket “ Yeni Yaşam “ başlığı altında engelli insanlara her sene iş imkanı sağlıyor bu seneki amaçları da görme engeli olan insanlar.Kendi şirketlerinde bilgisayar kullanmasını bilen her görme engelli insanlara işe aldıklarını söyledi.Broşürlerin bile alt kısmı görme engelli insanlar için kabartmalı yazıyla yazılmış.Raşit abi’den broşürü alıp alt kısmı detayları birde ben okuyorum.Bilgisayar kullanmayı biliyorum.Günümün büyük bir bölümünü kütüphanede geçiyorum çalışmak bana engel olmayacaktı.Hemen broşürü de alıp Raşit abiden taksi çağırmasını istedim.Taksiyle gitmek istedim bu sefer çünkü insanların bana acımasını , arkamdan konuşmalarını duyarak moralimi bozmak istemedim.Fazla zaman geçmeden taksi geldi broşürümde elimde yola koyuldum.Yolculuk fazla uzun sürmedi şirket kütüphaneye fazla uzakta değil.Taksiden indim müdürün yanına gitmemi söylediler.Hayatımda yaşadığım en heyecan dolu zaman.Kapıyı vurdum.İçeri girdim.Müdür , İsmail Bey çok sıcak kanlı bir insan ve engelli insanlarında diğer insanların sahip olduğu her hakka sahip olduklarını bilen bir insan.Acıdığı için yapmıyor bunu.Benide tebrik etti , her insan buna cesaret edemiyorum ama bunun suçlusu toplumumuz insanlara farklılıklarından dolayı dışlıyorlar , acıyorlar , kınıyorlar gerçekten çok büyük bir sorun bu ama üzülerek söylüyorum kimse bunu umursamıyor dedi.
O kadar çok bunları yaşamış gibi konuşuyordu ki , kendimi neden bu konuya bu kadar duyarlısınız diye sormaktan alamadım.İsmail Bey sustu o an pişman oldum sorduğum için hemen özür diledim o ise hayır hayır özür dilenecek bir şey yok sadece nerden başlamam gerektiğini düşünüyordum benim kızım altı yıl önce geçirdiğimiz bir kazadan dolayı şu an yürüyemiyor ben o zaman anladım engelli insanların neler yaşadıklarını kızım okuyordu çok başarılı bir öğrencilik hayatı vardı ama engellinden dolayı hiçbir yer onu çalıştırmıyor bunları yaşaya yaşaya bu konuya duyarsız kalamazdım dedi ve sanırım ağlıyordu sesi öyle geliyordu.Daha çok pişman olmuştum o an oda bunu anlamış gibi lütfen lütfen dedi benim için inanın hiç sorun olmadı bu sorunuz karşılıklı konuşuyoruz birbirimizi tanımaya çalışıyoruz dedi.Birazda olsa içimi rahatlatmış suçluluk düşüncesinden uzaklaştırmıştı.
Daha sonra okuma-yazma bilip bilmediğimi sordu kütüphaneden hiç çıkmadığımı söyleyince çok güzel bu dedi şimdi muhasebe bölümünden bir arkadaşımızla beraber yazı işlerine ineceksiniz bilgisayar kullanmayı bildiğimi söyledim ama bilgisayar kullanmayı öğrenmek için değil şirketimizin yazılım işlemlerini öğrenmek için iniyorsunuz dedi.Kapı çaldı İsmail Bey beni gelen kişiyle tanıştırdı Arzu Hanım benimle yazı işlerine inecek kişi ,İsmail Bey’e teşekkür ederek çıktım odadan.Arzu Hanım’la yazı işlerine indik bir bilgisayarın başına oturduk her şeyi detaylıca anlattı ve pazartesi günü görüşmek üzere dilekleriyle ayrıldık.
Şirketten çıktığımda o kadar mutluydum ki.Karanlığımla geçen yalnız günlere bugün nokta koyuyorum !
İnsanların beni dışlaması , acıması ve farklı bir varlık muamelesi görmeme rağmen ben koskocaman karanlığımla hep dik durdum.Ve işte artık yeni yaşam !
AD:İLAYDA
SOYAD:GÜLŞANİ
ÖZGEÇMİŞ:ADIM İLAYDA , KAYSERİ ANADOLU İMAMHATİP LİSESİ DOKUZUNCU SINIF ÖĞRENCİSİYİM.
Yine o koskocaman karanlığa uyandım.Bastonumu aldım , elimi yüzümü yıkadım , kahvaltımı hazırladım ve kütüphaneye gitmek üzere yola çıktım.Binadan çıktığımda yine karşı bakkalın sahibi Hasan Amca bana yardıma geldi.Koluma girdi.Kötü bir niyeti olmadığını biliyorum ama acıdığı için yaptığınında farkındayım.İyi niyetli olduğu içinde tersleyemiyorum , istemiyorum diyemiyorum.Sokağın sonuna kadar beraber yürüdük ve her zaman ki cümlelerle , yardıma ihtiyacın olursa çağır bizi kızım Ayşe Teyze’n de bende ne zaman olursa olsun geliriz.Sağolun ben her şeyimi yapabiliyorum diyemiyorum tamam amcacım sağolun diyorum sadece.Sonra ayrılıyoruz.Durağa gidene kadar olması gerektiği gibi karanlığım eşlik ediyor bana…
Durakta insanların benim hakkımda fısıldaştıklarını duyuyorum.Kimisi kınıyor gözlerim görmediği için dışarı çıkmamı , kimisi acıyor.Ama kimse farkında değil asıl onlar böyle yaparak bizim gibi sadece fiziksel engeli olan insanları toplumun dışında tutarak akıllarımızda , kalplerimizde nasıl engeller oluşturduklarının farkında değiller…
Otobüse bindim , evet göremiyorum ama insanların bana sanki uzaylı sanki canavarmışım gibi baktıklarını hissedebiliyorum.Hakkımda düşündüklerinide az çok tahmin edebiliyorum.Bunlara aldırmadın belki de artık alıştım…İneceğim durağı yanımdaki teyzeye söyledim oda o durağa geldiğimizde bana söyledi ve gündüz kabuslarının biri daha o anlık için bile olsa son buldu.Kütüphaneye ulaştım.Görme engelliler için olan kitapların bölümünü evimi bildiğim kadar iyi biliyorum.Kütüphane görevlileri , benim gibi daima burda kütüphanede olan insanlar bana da engelime de alıştılar.Bir iki tane kitap alıp her zaman oturduğum masama geçip oturdum.Fazla zaman geçmeden kütüphane görevlilerinden biri olan Raşit Abi yanıma geldi.Ordan burdan konuşurken elinde bir iş broşürü hem de görme engelliler için bir iş broşürü olduğunu söyledi.Bana biraz açıklamasını söyledim.Özel bir şirket “ Yeni Yaşam “ başlığı altında engelli insanlara her sene iş imkanı sağlıyor bu seneki amaçları da görme engeli olan insanlar.Kendi şirketlerinde bilgisayar kullanmasını bilen her görme engelli insanlara işe aldıklarını söyledi.Broşürlerin bile alt kısmı görme engelli insanlar için kabartmalı yazıyla yazılmış.Raşit abi’den broşürü alıp alt kısmı detayları birde ben okuyorum.Bilgisayar kullanmayı biliyorum.Günümün büyük bir bölümünü kütüphanede geçiyorum çalışmak bana engel olmayacaktı.Hemen broşürü de alıp Raşit abiden taksi çağırmasını istedim.Taksiyle gitmek istedim bu sefer çünkü insanların bana acımasını , arkamdan konuşmalarını duyarak moralimi bozmak istemedim.Fazla zaman geçmeden taksi geldi broşürümde elimde yola koyuldum.Yolculuk fazla uzun sürmedi şirket kütüphaneye fazla uzakta değil.Taksiden indim müdürün yanına gitmemi söylediler.Hayatımda yaşadığım en heyecan dolu zaman.Kapıyı vurdum.İçeri girdim.Müdür , İsmail Bey çok sıcak kanlı bir insan ve engelli insanlarında diğer insanların sahip olduğu her hakka sahip olduklarını bilen bir insan.Acıdığı için yapmıyor bunu.Benide tebrik etti , her insan buna cesaret edemiyorum ama bunun suçlusu toplumumuz insanlara farklılıklarından dolayı dışlıyorlar , acıyorlar , kınıyorlar gerçekten çok büyük bir sorun bu ama üzülerek söylüyorum kimse bunu umursamıyor dedi.
O kadar çok bunları yaşamış gibi konuşuyordu ki , kendimi neden bu konuya bu kadar duyarlısınız diye sormaktan alamadım.İsmail Bey sustu o an pişman oldum sorduğum için hemen özür diledim o ise hayır hayır özür dilenecek bir şey yok sadece nerden başlamam gerektiğini düşünüyordum benim kızım altı yıl önce geçirdiğimiz bir kazadan dolayı şu an yürüyemiyor ben o zaman anladım engelli insanların neler yaşadıklarını kızım okuyordu çok başarılı bir öğrencilik hayatı vardı ama engellinden dolayı hiçbir yer onu çalıştırmıyor bunları yaşaya yaşaya bu konuya duyarsız kalamazdım dedi ve sanırım ağlıyordu sesi öyle geliyordu.Daha çok pişman olmuştum o an oda bunu anlamış gibi lütfen lütfen dedi benim için inanın hiç sorun olmadı bu sorunuz karşılıklı konuşuyoruz birbirimizi tanımaya çalışıyoruz dedi.Birazda olsa içimi rahatlatmış suçluluk düşüncesinden uzaklaştırmıştı.
Daha sonra okuma-yazma bilip bilmediğimi sordu kütüphaneden hiç çıkmadığımı söyleyince çok güzel bu dedi şimdi muhasebe bölümünden bir arkadaşımızla beraber yazı işlerine ineceksiniz bilgisayar kullanmayı bildiğimi söyledim ama bilgisayar kullanmayı öğrenmek için değil şirketimizin yazılım işlemlerini öğrenmek için iniyorsunuz dedi.Kapı çaldı İsmail Bey beni gelen kişiyle tanıştırdı Arzu Hanım benimle yazı işlerine inecek kişi ,İsmail Bey’e teşekkür ederek çıktım odadan.Arzu Hanım’la yazı işlerine indik bir bilgisayarın başına oturduk her şeyi detaylıca anlattı ve pazartesi günü görüşmek üzere dilekleriyle ayrıldık.
Şirketten çıktığımda o kadar mutluydum ki.Karanlığımla geçen yalnız günlere bugün nokta koyuyorum !
İnsanların beni dışlaması , acıması ve farklı bir varlık muamelesi görmeme rağmen ben koskocaman karanlığımla hep dik durdum.Ve işte artık yeni yaşam !
AD:İLAYDA
SOYAD:GÜLŞANİ
ÖZGEÇMİŞ:ADIM İLAYDA , KAYSERİ ANADOLU İMAMHATİP LİSESİ DOKUZUNCU SINIF ÖĞRENCİSİYİM.
