Gazoz Agacı
Moderator
Yüzleşme Zamanı!
Biz engelliler aynayı kendi içimize tuttuğumuzda ne görüyoruz?
Ayırımcılık kendi aramızda gizli gizli yaşanmıyor mu?
Bizler bizleri yeterince ayrıştırmadık mı bugüne kadar?
Diyelim ki toplum engelliyi kabullendi ve devlet kucak açtı bağrına basmak için peki bizler?
Hazır mıyız kucaklaşmaya?
Bizler toplum içine çıkmaya ne kadar hazırız? yada bu soğuk savaşı bitirmeye ne kadar gönüllüyüz?
Biz kendi duvarlarımızı aşabildik mi? Biz kabuğumuzdan çıkmak istiyor muyuz?
Her zaman iki taraflı düşünmek lazım yada böylesine toplumsal bir sorunu irdelerken bir kerecik de olsa iğneyi önce kendimize sonra çuvaldızı topluma batırmayı denesek? Bize sunulan imkanların ne kadarını kullanıyoruz? yada kullanmak için ne kadar istekliyiz? Yada haklarımızın peşine ne kadar düşüyoruz? Özgürlüğümüz için neler yapıyoruz?
Biz hazır mıyız arkadaşlar kendimizi kabul ettirmeye? Biz kendi etrafımıza ördüğümüz duvarların yüksekliğine hiç dönüp de baktık mı?
Bizler daha kendi aramızdaki ayırımcılığa son veremedik ki! Biz engellerimizi ne zaman masaya yatırdık? Ayrıştırma önce içimizden başlamıyor mu? Biliyorum hatta adım kadar eminim yazdıklarım kimsenin hoşuna gitmeyecek yada kimse yanıt yazma gereği bile duymayacak ama olsun ben bu sitede sadece içimden geldiği zamanlar yazıyorum yani üzerimde hiçbir baskı olmadan tamamen özgür irademle ve sonsuz içtenliğimle duygularımı yazıya dökebiliyorum ve bunu gerçekleştiriyor olabilmekten de son derece mutluyum. Şimdi benim izlenimlerime dayanarak edindiğim sonuçları sizlerle paylaşmak istiyorum he bu konuda bana katılır yada katılmazsınız o da önemli değil yeter ki karşıt görüşte de olsanız sizler de düşüncelerinizi belirtirseniz hem foruma renk katmış olursunuz hemde etkiye tepki vermeyi yavaş yavaş bu sitede öğrenmiş oluruz.
Hayatta en kötü şey bir insanın engelli yada engelsiz hiç farketmez yaşanan olaylara tepkisiz kalmasıdır. Bu durum öğrenilmiş çaresizlikten başka bir şey değildir ve insanların duygu ve düşüncelerini bir şekilde topluma yansıtması gerekir yoksa kim nereden bilecek sizlerin neler hissettiğini? neler istediğini yada neler beklediğini?
Bu sitede aylar önce ( seçim öncesi ) bir konu vardı DÜŞ GEZGİNİ tarafından açılmış olan ;
http://engelliler.gen.tr/f2/engellilerle-ilgili-projen-yoksa-oyda-yok-24244/
Acaba kaç kişi oy kullandı yada kaç kişi oyunu kendi iradesiyle kullanabildi?
Yarın bu ülkede engellilere yönelik devletin yapacağı kapsamlı bir İstatiksel çalışma olsa, çok sorulu geniş bir araştırma diyelim kaç gönüllü engelli seve seve katılır? ( kendisine maddi bir kazanç sağlanmayacağını bile bile )
Meslek kazandırma kursları düzenlense her il ve ilçede ve tüm imkanlar karşılanacak olsa ( servis, yol, yemek vb.) kaç engelli arkadaşım piyango çıkmışcasına sevinecek?
Kendi engel grubu dışında olan diğer gruptaki engellileri ne kadar anlamaya çalışıyoruz yada kendimizden olmayanı önce biz kabullendik mi?
İçimizde ötekileştirdiklerimize ne kadar kucak açmasını başarabildik? yoksa onları biz ötekileştirmedik mi?
Örnek, EKPSS ye girenler diyelim ki atanamayanlar atananları ne kadar tebrik etti yada onların başarılarıyla ne derece mutlu oldu? yada EKPSS yle bir kamu kurumuna atanmayı başaranlar ( şanslı kesim) atanamayan arkadaşlarının üzüntüsüne ne kadar ortak oldu yada ne kadar yol gösterici olabildi?
Arkadaşlar bizler daha burada, bu sitede, bu sayfalarda gözle görülen ayrımcılığı yaşamıyor, yaşatmıyor muyuz? Birbirimizi yüzde yüz koşulsuz, şartsız kabullendik de geriye sadece toplumun bizleri kabullenmesi mi kaldı?
Çok soru sorduğumun farkındayım ama duygularımı tam olarak ifade edebilmem adına belki de ilk defa bu kadar fazla soru sormam gerekiyor bunun için özür diliyorum ama bir kere de olsa kendimizle yüzleşsek? Bu acı da olsa gerekli diye düşünüyorum.
Biz engelliler aynayı kendi içimize tuttuğumuzda ne görüyoruz?
Ayırımcılık kendi aramızda gizli gizli yaşanmıyor mu?
Bizler bizleri yeterince ayrıştırmadık mı bugüne kadar?
Diyelim ki toplum engelliyi kabullendi ve devlet kucak açtı bağrına basmak için peki bizler?
Hazır mıyız kucaklaşmaya?
Bizler toplum içine çıkmaya ne kadar hazırız? yada bu soğuk savaşı bitirmeye ne kadar gönüllüyüz?
Biz kendi duvarlarımızı aşabildik mi? Biz kabuğumuzdan çıkmak istiyor muyuz?
Her zaman iki taraflı düşünmek lazım yada böylesine toplumsal bir sorunu irdelerken bir kerecik de olsa iğneyi önce kendimize sonra çuvaldızı topluma batırmayı denesek? Bize sunulan imkanların ne kadarını kullanıyoruz? yada kullanmak için ne kadar istekliyiz? Yada haklarımızın peşine ne kadar düşüyoruz? Özgürlüğümüz için neler yapıyoruz?
Biz hazır mıyız arkadaşlar kendimizi kabul ettirmeye? Biz kendi etrafımıza ördüğümüz duvarların yüksekliğine hiç dönüp de baktık mı?
Bizler daha kendi aramızdaki ayırımcılığa son veremedik ki! Biz engellerimizi ne zaman masaya yatırdık? Ayrıştırma önce içimizden başlamıyor mu? Biliyorum hatta adım kadar eminim yazdıklarım kimsenin hoşuna gitmeyecek yada kimse yanıt yazma gereği bile duymayacak ama olsun ben bu sitede sadece içimden geldiği zamanlar yazıyorum yani üzerimde hiçbir baskı olmadan tamamen özgür irademle ve sonsuz içtenliğimle duygularımı yazıya dökebiliyorum ve bunu gerçekleştiriyor olabilmekten de son derece mutluyum. Şimdi benim izlenimlerime dayanarak edindiğim sonuçları sizlerle paylaşmak istiyorum he bu konuda bana katılır yada katılmazsınız o da önemli değil yeter ki karşıt görüşte de olsanız sizler de düşüncelerinizi belirtirseniz hem foruma renk katmış olursunuz hemde etkiye tepki vermeyi yavaş yavaş bu sitede öğrenmiş oluruz.
Hayatta en kötü şey bir insanın engelli yada engelsiz hiç farketmez yaşanan olaylara tepkisiz kalmasıdır. Bu durum öğrenilmiş çaresizlikten başka bir şey değildir ve insanların duygu ve düşüncelerini bir şekilde topluma yansıtması gerekir yoksa kim nereden bilecek sizlerin neler hissettiğini? neler istediğini yada neler beklediğini?
Bu sitede aylar önce ( seçim öncesi ) bir konu vardı DÜŞ GEZGİNİ tarafından açılmış olan ;
http://engelliler.gen.tr/f2/engellilerle-ilgili-projen-yoksa-oyda-yok-24244/
Acaba kaç kişi oy kullandı yada kaç kişi oyunu kendi iradesiyle kullanabildi?
Yarın bu ülkede engellilere yönelik devletin yapacağı kapsamlı bir İstatiksel çalışma olsa, çok sorulu geniş bir araştırma diyelim kaç gönüllü engelli seve seve katılır? ( kendisine maddi bir kazanç sağlanmayacağını bile bile )
Meslek kazandırma kursları düzenlense her il ve ilçede ve tüm imkanlar karşılanacak olsa ( servis, yol, yemek vb.) kaç engelli arkadaşım piyango çıkmışcasına sevinecek?
Kendi engel grubu dışında olan diğer gruptaki engellileri ne kadar anlamaya çalışıyoruz yada kendimizden olmayanı önce biz kabullendik mi?
İçimizde ötekileştirdiklerimize ne kadar kucak açmasını başarabildik? yoksa onları biz ötekileştirmedik mi?
Örnek, EKPSS ye girenler diyelim ki atanamayanlar atananları ne kadar tebrik etti yada onların başarılarıyla ne derece mutlu oldu? yada EKPSS yle bir kamu kurumuna atanmayı başaranlar ( şanslı kesim) atanamayan arkadaşlarının üzüntüsüne ne kadar ortak oldu yada ne kadar yol gösterici olabildi?
Arkadaşlar bizler daha burada, bu sitede, bu sayfalarda gözle görülen ayrımcılığı yaşamıyor, yaşatmıyor muyuz? Birbirimizi yüzde yüz koşulsuz, şartsız kabullendik de geriye sadece toplumun bizleri kabullenmesi mi kaldı?
Çok soru sorduğumun farkındayım ama duygularımı tam olarak ifade edebilmem adına belki de ilk defa bu kadar fazla soru sormam gerekiyor bunun için özür diliyorum ama bir kere de olsa kendimizle yüzleşsek? Bu acı da olsa gerekli diye düşünüyorum.