- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,507
- Tepkime Puanı
- 189
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Tüm hissedilmeyenlere…
“Seni, senin gözlerinden iyi kim anlatır?”
Evet, bu mu olmalıydı yıllardır aradığı cümle? Çok YAPMACIK diye düşündü Bayan J’nin yokluğunu hissetmemeye çalışan Poçika. Çok yapmacık ve çok çocukça…
Oysa Riano tamamen özel yapım gibi duran kusursuz petrol mavisi gözleriyle daima ciddi bakardı etrafa. Evet gerçekten de onu tam manasıyla anlatan bir kelimeydi “OLGUN” veya “KUSURSUZ”.Riano “OLGUN VE KUSURSUZ” du.Oysa Poçika daha üzerine yemek dökmemeyi yada şofbenin suyunu ayarlamayı becerebilmiş değildi.
Riano, yıllanmış enfes bir şarapsa; Poçika ancak muzlu bir süt olabilirdi. Ah ne romantik! “YILLANMIŞ ENFES ŞARAPLA MUZLU SÜT”
Tam Riano’nun onu nasıl sevdiğini düşünüp şaşıracakken kapı “SERT” bir sesle çaldı. Evde annesinin olmayışının en kötü tarafı kapıya kendisi bakmak zorundaydı. Kapıdakini görünce annesinin gidişinin kötü tarafı daha da “DAYANILMAZ” bir hal aldı.Kapıyı çalan şeytani görünüşlü Bay Now’dı. Bir kağıda kedimi gördün mü yazmıştı.O sağır değildi sadece yüksek sesleri duyabiliyordu.Bay Now neden biraz yüksek sesli olmak yerine bunu seçmişti? Hayır manasına gelen bir kafa işareti yaptı.Bay Now güvenmediğini gizlemeye çalışmayarak tekrar sorduğunu belirten bir işaret yaptı tekrar tekrar ve tekrar konuşmanın dönütü hep aynıydı: “HAYIR” ama her defasında bu hayırdaki “ÇIĞIRTKANLIK” artıyordu.
Bay Now’ın ne kadar da “SAÇMA “ olduğunu düşündü.Zavallı Bay Now onun hasta olduğunu sanıyordu oysa hasta olan kendisiydi. Ah o ve onun korkunç kedisi ne kadarda İRONİK.
Sonunda “BİNANIN KAPISI” na gelmişti. Evet binanın çocuklarına abilik yapmak istediğinde, evden bunalıp biraz hava almaya ihtiyacı olduğunda hep buraya kadar gelirdi.Ama Bay T daima onu buradan geri evine gitmeye ikna ederdi.Bay T başparmağın yarısı kadardı .Ama çok zekiydi.Çünkü onun ciğerleri,böbrekleri en önemlisi kalbi yoktu onun başparmağı kadar vücudunun tamamı beyindi.—Bu yüzden onun bir çocuğu veya bir karısı yoktur.— Tamamen beyinden oluşan bu minik adam bu yüzden iblis kadar kötü ve kurnazdır.Ama şükürler olsun ki Bay T onu iki hafta önce. Bu sayede Bayan J artık hep onunla kalıyor. Orta parmağınızı tahayyül edin işte o boylardadır Bayan J ve tamamıyla kalpten oluşur.Bir beyni dahi yok.Bu yüzden çok iyi zaten.Bay T veya Bay Now gibi sürekli beynini dinlemek zorunda değil.
Binanın kapısının düğmesine bastı ve aştı kapıyı Poçika.Ve bir kez daha Bayan J’nin sözünü tutması için dua etti. Söz verdiği gibi görüşmeye gelmezse fısıldama kadar sessiz konuşan “GÜZEL” Riona’nın söylediklerini kim ona söyleyecekti ? Ve ya onun düşündüklerini kim dillendirebilirdi Bayan J’den başka?
Dışarı çıktığında hep cam denen o engel ardından gördüğü o dünyanın ne kadar yabancısı olduğunu anladı. Bu dünya 21 yıldır yaşadığı dünya değildi. Bay T veya Bayan J burada yoktu.Ve Bayan J’nin buluşmaya gelmeyeceğine dair kesin bir his oluştu içinde.TELAŞLANDI. Bu dünyanın yerlileri de bu yabancıyı pek iyi karşılamamıştı.Kendisine bakan “APTAL” ve “ANLAMSIZ” suratları hissetmemeye çalışarak Riona’nın yanında gitmeye koyuldu.Kafe hiç olmadığı kadar yakındı. Yabancısı olduğu tanımadığı tanıyamadığı tanıtılmayan bu dünyadan apayrı bir dünya olacaktı Riona’nın yanı.Sadece bir cadde vardı aralarında. Karşı ki kafe öyle demişti Bayan J.
Tanıtılmayan bu dünyada ilk defa “ÖLÜMCÜL” bir ses duydu Poçika.Bir kaç ölümcül korna sesi ve bir “YIRTICI” çığlık. Mahallenin “DİLSİZ” “DELİ” “SAĞIR” ı Poçika,tüm hayalleri ve onun tertemiz dünyası caddenin ortasında boylu boyunca yerdeydi şimdi.
Utanma Poçika utanması gereken kendi dünyasından başka bir ŞEY görmeyen ve seni HİSSETMEYEN bizleriz.
YAZAR HAKKINDA
Özgeçmiş:
Alperen Şafak
03.02.1997 Yozgat Sarıkaya doğumlu. Babası öğretmen annesi ev hanımı. Konya Mehmet-Münevver Kurban A.L öğrencisi. Çeşitli kompozisyon birincilikleri var.
“Seni, senin gözlerinden iyi kim anlatır?”
Evet, bu mu olmalıydı yıllardır aradığı cümle? Çok YAPMACIK diye düşündü Bayan J’nin yokluğunu hissetmemeye çalışan Poçika. Çok yapmacık ve çok çocukça…
Oysa Riano tamamen özel yapım gibi duran kusursuz petrol mavisi gözleriyle daima ciddi bakardı etrafa. Evet gerçekten de onu tam manasıyla anlatan bir kelimeydi “OLGUN” veya “KUSURSUZ”.Riano “OLGUN VE KUSURSUZ” du.Oysa Poçika daha üzerine yemek dökmemeyi yada şofbenin suyunu ayarlamayı becerebilmiş değildi.
Riano, yıllanmış enfes bir şarapsa; Poçika ancak muzlu bir süt olabilirdi. Ah ne romantik! “YILLANMIŞ ENFES ŞARAPLA MUZLU SÜT”
Tam Riano’nun onu nasıl sevdiğini düşünüp şaşıracakken kapı “SERT” bir sesle çaldı. Evde annesinin olmayışının en kötü tarafı kapıya kendisi bakmak zorundaydı. Kapıdakini görünce annesinin gidişinin kötü tarafı daha da “DAYANILMAZ” bir hal aldı.Kapıyı çalan şeytani görünüşlü Bay Now’dı. Bir kağıda kedimi gördün mü yazmıştı.O sağır değildi sadece yüksek sesleri duyabiliyordu.Bay Now neden biraz yüksek sesli olmak yerine bunu seçmişti? Hayır manasına gelen bir kafa işareti yaptı.Bay Now güvenmediğini gizlemeye çalışmayarak tekrar sorduğunu belirten bir işaret yaptı tekrar tekrar ve tekrar konuşmanın dönütü hep aynıydı: “HAYIR” ama her defasında bu hayırdaki “ÇIĞIRTKANLIK” artıyordu.
Bay Now’ın ne kadar da “SAÇMA “ olduğunu düşündü.Zavallı Bay Now onun hasta olduğunu sanıyordu oysa hasta olan kendisiydi. Ah o ve onun korkunç kedisi ne kadarda İRONİK.
***
Aynadaki işinin bittiğini düşününce son bir kez kendine baktı. Riano’nun yanında çok fazla dolaşan “ZÜBBE” de olup kendisinde olmayan saçları ve kendinde olup “ZÜPPE” de olmayan göbeğini görmezden gelerek banyodan çıktı. Hızlı adımlarla evden çıkıp merdivenlere yollandı. Riano’yla ilişkisini başından beri onaylamayan “KAÇIK” komşularını atlatmıştı. Onun sokağa çıkmasına daima engel olurlardı bu kaçıklar .Tamam konuşamıyor olabilirdi ama sadece başını kullanarak gerektiğinde “SEVECEN” “ÇIĞIRTKAN” “SİNİRLİ” olabiliyordu. Sonunda “BİNANIN KAPISI” na gelmişti. Evet binanın çocuklarına abilik yapmak istediğinde, evden bunalıp biraz hava almaya ihtiyacı olduğunda hep buraya kadar gelirdi.Ama Bay T daima onu buradan geri evine gitmeye ikna ederdi.Bay T başparmağın yarısı kadardı .Ama çok zekiydi.Çünkü onun ciğerleri,böbrekleri en önemlisi kalbi yoktu onun başparmağı kadar vücudunun tamamı beyindi.—Bu yüzden onun bir çocuğu veya bir karısı yoktur.— Tamamen beyinden oluşan bu minik adam bu yüzden iblis kadar kötü ve kurnazdır.Ama şükürler olsun ki Bay T onu iki hafta önce. Bu sayede Bayan J artık hep onunla kalıyor. Orta parmağınızı tahayyül edin işte o boylardadır Bayan J ve tamamıyla kalpten oluşur.Bir beyni dahi yok.Bu yüzden çok iyi zaten.Bay T veya Bay Now gibi sürekli beynini dinlemek zorunda değil.
Binanın kapısının düğmesine bastı ve aştı kapıyı Poçika.Ve bir kez daha Bayan J’nin sözünü tutması için dua etti. Söz verdiği gibi görüşmeye gelmezse fısıldama kadar sessiz konuşan “GÜZEL” Riona’nın söylediklerini kim ona söyleyecekti ? Ve ya onun düşündüklerini kim dillendirebilirdi Bayan J’den başka?
Dışarı çıktığında hep cam denen o engel ardından gördüğü o dünyanın ne kadar yabancısı olduğunu anladı. Bu dünya 21 yıldır yaşadığı dünya değildi. Bay T veya Bayan J burada yoktu.Ve Bayan J’nin buluşmaya gelmeyeceğine dair kesin bir his oluştu içinde.TELAŞLANDI. Bu dünyanın yerlileri de bu yabancıyı pek iyi karşılamamıştı.Kendisine bakan “APTAL” ve “ANLAMSIZ” suratları hissetmemeye çalışarak Riona’nın yanında gitmeye koyuldu.Kafe hiç olmadığı kadar yakındı. Yabancısı olduğu tanımadığı tanıyamadığı tanıtılmayan bu dünyadan apayrı bir dünya olacaktı Riona’nın yanı.Sadece bir cadde vardı aralarında. Karşı ki kafe öyle demişti Bayan J.
Tanıtılmayan bu dünyada ilk defa “ÖLÜMCÜL” bir ses duydu Poçika.Bir kaç ölümcül korna sesi ve bir “YIRTICI” çığlık. Mahallenin “DİLSİZ” “DELİ” “SAĞIR” ı Poçika,tüm hayalleri ve onun tertemiz dünyası caddenin ortasında boylu boyunca yerdeydi şimdi.
Utanma Poçika utanması gereken kendi dünyasından başka bir ŞEY görmeyen ve seni HİSSETMEYEN bizleriz.
YAZAR HAKKINDA
Özgeçmiş:
Alperen Şafak
03.02.1997 Yozgat Sarıkaya doğumlu. Babası öğretmen annesi ev hanımı. Konya Mehmet-Münevver Kurban A.L öğrencisi. Çeşitli kompozisyon birincilikleri var.
