Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Dalgınım bu aralar!
Çaya şeker atmayı boşver de,
Yemeğe tuz katmayı bile unutur oldum.
Salata yapmak gelmiyor içimden, çorbanın yanına.
Öyle yavan, öyle yalnızım bu aralar.
Odada birikmiş katlanacak çamaşırlar.
Akvaryumdaki balıklar yem bekliyorlar benden.
Çoktan sustu muhabbet kuşlarım.
Dayanamadılar onlar da bu sessizliğime...
Dalgınım bu aralar!
Balkondaki begonyam, fesleğenim.
Kurumaya yüz tutmuş susuzluktan.
Ben bi yerde, benliğim bi yerde.
kalbim duruyo yerinde ama.
O da değil kendinde.
Yorgunum bu aralar!
Parmağımı kımıldatmayı boşver de,
zor geliyor derin bir nefes almak bile.
Telefonum bi yerde,
hırkam bi yerde.
Ruj sürmeyi çoktan geçtim de, saçımı taramak bile ağır geliyor ellerime.
Dedim ya, çok, çok yorgunum işte!...
Beyazladı anne!
Oysa gelinliğim ne de yakışmıştı değil mi,
Diplerine kadar gençlik bulaşmış o siyah saçlarıma.
Ağbimin tam üç kez etrafımda çevirdikten sonra incecik belime bağladığı kırmızı kuşak gibi.
Çepeçevre sarmış acılar etrafımı.
Yorgunluğum yıllardan biraz,
Daha çok da bilememekten yaşamayı.
Benim daha yüreğim çocuktu anne!
Ben kalktım bir de anne oldum üstüne.
Yorgunluğuma yorgunluk ekledim, İyiniyetim ah bu iyiniyetim!
Ne çektiysem onun yüzünden çektim..
Beyazladı anne, siyah saclarım.
Tel tel döküldü hayallerim ellerime.
Gözlerim ele veriyor kalbimin nemini.
Ben gülmeye çalıştıkça, anılar takıyor yüzüme çelmeyi.
Duruldum anne! Durgun sular gibi.
Sonbahara varmadan döküldü yapraklarım.
Say ki yaz görmedi şu kısa ömrüm
Say ki ben değildim doğurduğun koca bir taştı.
Sabrım boyumu aştı anne, bir işe yaramadı merhametim.
Herkese acıdım da , bir kendime acımadım.
Beyazladı anne siyah saçlarım!.
Duruldum durgun sular gibi
Sonbahara varmadan döküldü yapraklarım.....
Bayramlık elbiselerini yastığının bir ucuna koyup sabah olsun da giyeyim diye bir an önce uyumaya çalışan ama heyecandan uyuyamayan o küçük kızı istiyorum...
Annemin parmaklarımın da dahil bütün elimi kınaya buladığı, tülbent ya da eski bir çorabı geçirip uykuya yatırdığı arife gecelerini de...
Bayram sabahı tüm ev halkının gözlerindeki bayram sevincini, keyifle yapılan bayram kahvaltısını ve cevizli baklavasını annemin...
Arkadaşlarımı istiyorum hayat!
Kapı kapı dolaşıp şeker topladığımız, harçlıkları kaptığımız gibi soluğu bakkalda aldığımız, o izini çoktan kaybettiğim çocukluk arkadaşlarımı..
En çok da babamın ellerini istiyorum aslında. Ve omuzlarını bir de ,doya doya sarılmak için ..
Bana çocukluğumdan bir gün ver hayat! Sadece bir gün!
Sonra istediğin gibi geçersin...
Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ, hele de burun direği bayramdır....
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp "çok şükür bugünü de gördük" diyebilmek...
Sevdiklerinle geçen her gün bayramdır...
.JPG)
