Dünyanın En Güzel Şeyi

Öykünün Adı: DÜNYANIN EN GÜZEL ŞEYİ

Yazar: Gizem Taştan

Yazarın Özgeçmişi:

16.07.1987 yılında Edirne’de doğdu. İlk ve orta öğretimini Uzunköprü’ de Atatürk İlköğretim Okulu’nda tamamladı.2004 yılında Keşan Anadolu Lisesi’nden mezun oldu.2005 yılında Müjdat Gezen Sanat Merkezi’nde bir yıl tiyatro eğitimi aldıktan sonra Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi oyunculuk bölümünü kazandı. 2011 yılında bu bölümden mezun oldu. Halen çocuk tiyatrosu ve yaratıcı drama eğitimleri vermekte.

DÜNYANIN EN GÜZEL ŞEYİ adlı öyküden kısa bir bölüm:

Sabahın çok erken bir saatinde aniden uyanıvermişti. Gözlerini açtı ve komidinin üzerindeki saate bir süre bakakaldı. Erken bir saat olduğunu ve biraz daha uyuması gerektiğini düşündü.Gözlerini yeniden kapadı. Ama şimdi de onu rahatsız eden birşeyler vardı içinde, o rahatsızlık kalkması gerektiğini söylüyordu sanki.Bu sese kulak verdi ve ani bir hareketle kalktı yataktan. Mutfağa doğru yöneldi , o esnada annesinin yatak odasının kapısının açık olduğunu fark etti. İçeriye baktı , annesinin toplanmış açık mavi yatağının bomboş olduğunu gördü. “ Bu saatte nereye gitmiş olabilir acaba” diye düşündü. Henüz sabahın beşiydi ve hava daha aydınlanmamıştı. Gecenin nemini burnunda hissetti o anda. Hemen sonra annesiyle dün akşamki konuşmaları aklına geldi. Annesi ona çok yakın bir zamanda hayatlarının bambaşka bir dönemine geçeceklerini, artık daha mutlu ve daha güçlü olacaklarından bahsetmişti. Bunun nasıl olacağını sorduğunda ise annesinden biraz daha sabırlı olmasını ve beklemesini söylediğini hatırlıyordu. Bunun üzerinde daha fazla takılmayıp mutfağa doğru yöneldi. Dün akşamki yemeğin bulaşıkları hala duruyordu ve bulaşıkların kokusu evin içine çirkin bir koku yaymıştı. Hemen bir cam açtı ve dışarının havasının içeriye dolmasına izin verdi bir süre. Sonra başını pencereden dışarıya çıkarttı ve ‘bugün günlerden mavi’ dedi… Neredeyse inanacaktı buna.

İçeriden kedisi şanslının sesi geldi. ‘Mamasını yenilemeliyim’ dedi kendi kendine. Koridorda beliriverdi Şanslı. Şaşkındı... Bu saatte onu ayakta beklemiyordu. Gözlerinin içine ‘ neden kalktın bu saatte daha erken değil mi?’ dercesine baktı. ‘ Kalktıysan o zaman mamamı ver bari’ deyip döndü. Kafasını onaylarcasına salladı. Mamasını koydu şanslının. ‘ Afiyet olsun ‘ dedi. Şanslı o kibirli tavrını bozmadan mamasına yöneldi.‘ Bir teşekkür etseydin bari!’. Bu evde bir tek şanslıyla konuşabiliyor olması ona huzur veriyordu. Şanslıyla birbirlerini yıllardır tanıyorlardı ve her zaman karşılıklı olarak varlıkları birbirlerine tarif edilemez bir huzur ve güven vermişti. Şanslıya bakarken bunlar geçmişti aklından. Sonra şanslının annesinin nerede olduğuna dair bir fikri olabileceği aklına geldi. ‘ Şanslı annem nerede?’ . Şanslı alaycı bakışlarla:’ Haberin yok mu?, dün akşam seninle konuştuktan sonra evi terketti.’. Bu cevabı beklemiyordu. Annesi evi niçin terketmiş olabilirdi ki? ‘ Belki sıkılmıştır “ dedi Şanslı. Şanslının bu açık sözlülüğüne her zaman hayran kalmıştım ama bu sefer bu kadarını ummuyordum. Evet, şanslı haklıydı. Bu ani terkedişin başka bir açıklaması olamazdı. Zaten çok da öncesinden bunun mesajlarını vermeye başlamıştı annesi. Günlerdir yüzünde yeni bir başlangıcın getirdiği o heyecan ve mutluluğun izlerini görüyordu. Sonra onunla olan konuşmaları… Hepsi de geleceğe dair daha umutlu ve aydınlık düşüncelerdi. Fakat sorun şu ki; o bu umutların kendisini de içine alacağını düşünmüştü hep. Yani annesinin ondan ayrı bir yol çizeceği aklının ucuna bile gelmemişti. Sersemin teki olduğunu düşündü o anda. Annesinin üstesinden gelmesi gereken başka şeyleri de olabilirdi.Hatta onun da öyle. Üstesinden gelmesi gereken ne çok şey vardı aslında. Şanslı : ‘Onu kendi haline bırak ve daha fazla bu düşüncelerle meşgul olma! Şimdi senin zamanın ve kendine anlatmak isteyip de annenden beklediğin o minik şeylerini bir yerde toplayıp önüne bakma zamanı’.

“Bugün uzun olacak” dedi kendi kendine. DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN