Günümüz dünyasında bireyin tam ve bağımsız hareket edebilmesi birazda o kişinin ekonomik özgürlüğüyle alakalı bir durum. Kişiler ekonomik anlamda rahatsa sosyal yaşamın içinde daha bir aktif olabiliyorlar. Bu bağlamda çeşitli fiziksel eksiklikleri nedeniyle sosyal yaşama yeteri kadar katılamayan engellilerin ekonomik bağımsızlıkları daha bi önem kazanıyor.
Zira biz engelliler çoğu zaman çoğu yerde engelleri parayla aşıyoruz. Bir yerden bir yere gitmemiz gerektiğinde herkes toplu taşım araçlarıı kullanırken biz özel arabamız yoksa taksi tutarak gitmek zorunda kalıyoruz. Bunun gibi binlerce milyonlarca örnek verilebilir. Vel hasıl normal bireylerin 10 lirayla yapacağı işi biz 100 liraya ancak yapabiliyoruz.
Bu kısa girişten sonra bunları neden anlattığıma geleyim. Son günlerde CHP'nin yoksul ailelere 600 ila 1200 TL arasında maaş bağlayacağı projesi kamu oyunda büyük ilgi gördü. Proje anlatılırken yoksul ailere 600 tl maaş bağlanacağı eğer o ailede engelli kişi varsa bu maaşın 1200 TL ye çıkartılacağı söyleniyor. Peki bundan anormal olan nedir?
Dikkat ederseniz 1200 TL engelli kişinin kendisine değil ailesine veriliyor. Aynı durum "Evde Bakım Ücretin"dede geçerli. Evde bakım maaşında, ailede ağır özürlü kişi varsa aileden birine özürlünün bakımını yapıyor diye devlet asgari ücret düzeyinde maaş bağlıyor. Verilen para yine engelliye değil ailesine yada aileden birine veriliyor.
Devletin ailede engelli kişi var diye ailelere yaptığı ekonomik destekler tamamen ailenin insiyatifine bırakılmış durumda. Aile isterse o paradan engelli kişiye zırnık koklatmaz. İşte yanlış olan yerde tamda burası. Bu politikanın altında yatan asıl neden devlet hala engelliyi "birey" olarak görmüyor. Devlet engelliyi birey olarak görseydi bu ve buna benzer ekonomik destekleri yaparken parayı ailenin değil engelli kişinin cebine koyardı.
Bana göre engellilerle ilgili sosyal ve ekonomik politikalar üretilirken bu politikaların merkezine engelli şinin ailesi değil bizzat engelli kişinin kendisi konulmalı ve ona göre kararlar alınmalı...
Zira biz engelliler çoğu zaman çoğu yerde engelleri parayla aşıyoruz. Bir yerden bir yere gitmemiz gerektiğinde herkes toplu taşım araçlarıı kullanırken biz özel arabamız yoksa taksi tutarak gitmek zorunda kalıyoruz. Bunun gibi binlerce milyonlarca örnek verilebilir. Vel hasıl normal bireylerin 10 lirayla yapacağı işi biz 100 liraya ancak yapabiliyoruz.
Bu kısa girişten sonra bunları neden anlattığıma geleyim. Son günlerde CHP'nin yoksul ailelere 600 ila 1200 TL arasında maaş bağlayacağı projesi kamu oyunda büyük ilgi gördü. Proje anlatılırken yoksul ailere 600 tl maaş bağlanacağı eğer o ailede engelli kişi varsa bu maaşın 1200 TL ye çıkartılacağı söyleniyor. Peki bundan anormal olan nedir?
Dikkat ederseniz 1200 TL engelli kişinin kendisine değil ailesine veriliyor. Aynı durum "Evde Bakım Ücretin"dede geçerli. Evde bakım maaşında, ailede ağır özürlü kişi varsa aileden birine özürlünün bakımını yapıyor diye devlet asgari ücret düzeyinde maaş bağlıyor. Verilen para yine engelliye değil ailesine yada aileden birine veriliyor.
Devletin ailede engelli kişi var diye ailelere yaptığı ekonomik destekler tamamen ailenin insiyatifine bırakılmış durumda. Aile isterse o paradan engelli kişiye zırnık koklatmaz. İşte yanlış olan yerde tamda burası. Bu politikanın altında yatan asıl neden devlet hala engelliyi "birey" olarak görmüyor. Devlet engelliyi birey olarak görseydi bu ve buna benzer ekonomik destekleri yaparken parayı ailenin değil engelli kişinin cebine koyardı.
Bana göre engellilerle ilgili sosyal ve ekonomik politikalar üretilirken bu politikaların merkezine engelli şinin ailesi değil bizzat engelli kişinin kendisi konulmalı ve ona göre kararlar alınmalı...