Tartışmasız engelliler dün nasıl sorunlar yaşıyorsa bu günde yine aynı sorunlar yaşanıyor. Hatta belki bu sorunlar şimdilerde daha çok can yakıcı ve daha çok yıpratıcı oluyor. Geçmişi düşünürsek o dönemlerdeki sorunlar imkansızlıkların ve yoksunlukların neticesinde oluşuyorken günümüzde her türlü imkan, güç var yine sorunların yaşanıyor olması akıllara sadece eşitsizliği ve insandan esirgenen değeri getiriyor. Hal böyle olunca üzüntüsüde yıkıntısıda çok daha ağır oluyor ağır yaşanıyor.
Engellilik toplumsal bir olay diye defalarca yazılıp çizilmesine rağmen toplumun gerisinde bırakılmak istenilen hatta görmezden gelinen bir hal alırken , birileri nekadar engellilik toplumsal bir olay diye söylerse söylensin inandırıcılığını yitiriyor ve dahi engellilik sadece kişiselleştiriliyor. Madem durum böyle ise o halde ona göre davranıp ona göre kanun tasarıları düzenmesi gerekmezmiydi? Bir karar mekanizması kurulunca bu mekanizma sadece tek tarafa işler ise o zaman ben bu toplumunda toplumu yönetenlerinde yanlı olduğunu düşünürüm ve durum böyle olunca nasıl engellilik toplumsal bir olay olur bu toplum nerede diye sormaktanda kendimi alıkoyamam.
Yapılan bir takım düzenlemeler nekadar engelliyi korur ve gözetir halde işte bunun muhakemesi yapılmalı yeterliliği ne durumda bu incelenmeli toplumsal demekle toplumsal olunmuyor bunun farkına varılıp ona göre davranılmalı. Toplum engellisiyle ve engellsiziyle bir bütün olamadığı sürece herşey sadece laftan ibaret kalıyor.
Günümüzde engelliliğin sayısı küçümsenemeyecek boyuta gelmiş ve toplumun büyük bir kısmını kaplamıştır. Buna rağmen yinede hep saf dışı bırakılmaya çalışılan bir kesim olarak gözler önündedir. Hala maddi sorunlar ile mücadele eden, haklarını almak için deyim yerindeyse savaşan, her an Devletin vermiş olduğu haklardan mahrum bırakılma korkusu yaşayan ve dahi günümüzde bile rahatlıkla çıkıp dolaşamayan belirsizlikler içinde bırakılan bir kesim olarak Engellilik ve Engelliler gözler önündedir. Engellilik toplumsal sorun dedik peki toplum bu sorunu ne kadar kabullendi?
İşte bütün mesele burada!
Engellilik toplumsal bir olay diye defalarca yazılıp çizilmesine rağmen toplumun gerisinde bırakılmak istenilen hatta görmezden gelinen bir hal alırken , birileri nekadar engellilik toplumsal bir olay diye söylerse söylensin inandırıcılığını yitiriyor ve dahi engellilik sadece kişiselleştiriliyor. Madem durum böyle ise o halde ona göre davranıp ona göre kanun tasarıları düzenmesi gerekmezmiydi? Bir karar mekanizması kurulunca bu mekanizma sadece tek tarafa işler ise o zaman ben bu toplumunda toplumu yönetenlerinde yanlı olduğunu düşünürüm ve durum böyle olunca nasıl engellilik toplumsal bir olay olur bu toplum nerede diye sormaktanda kendimi alıkoyamam.
Yapılan bir takım düzenlemeler nekadar engelliyi korur ve gözetir halde işte bunun muhakemesi yapılmalı yeterliliği ne durumda bu incelenmeli toplumsal demekle toplumsal olunmuyor bunun farkına varılıp ona göre davranılmalı. Toplum engellisiyle ve engellsiziyle bir bütün olamadığı sürece herşey sadece laftan ibaret kalıyor.
Günümüzde engelliliğin sayısı küçümsenemeyecek boyuta gelmiş ve toplumun büyük bir kısmını kaplamıştır. Buna rağmen yinede hep saf dışı bırakılmaya çalışılan bir kesim olarak gözler önündedir. Hala maddi sorunlar ile mücadele eden, haklarını almak için deyim yerindeyse savaşan, her an Devletin vermiş olduğu haklardan mahrum bırakılma korkusu yaşayan ve dahi günümüzde bile rahatlıkla çıkıp dolaşamayan belirsizlikler içinde bırakılan bir kesim olarak Engellilik ve Engelliler gözler önündedir. Engellilik toplumsal sorun dedik peki toplum bu sorunu ne kadar kabullendi?
İşte bütün mesele burada!
