- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,507
- Tepkime Puanı
- 189
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Not: Hayata Tutunmak isimli iki öykü olduğu için başlıkta parantez içinde "iki" yazılmıştır....
Öykünün Adı: Hayata Tutunmak
Yazar: Zehra SARGIN
Yazarın Kısa Özgeçmişi:
1985 yılında Diyarbakır’da doğdum. İlk ve orta öğrenimimi Diyarbakır’da tamamladım. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat bölümündeki öğrenimimin ardından şu an İstanbul Üniversitesi Coğrafya Öğretmenliği bölümünde öğrenimime devam ediyorum. Diyarbakır Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünde memur olarak çalışmaktayım. Edebiyata ve yazıya olan ilgim okul hayatım boyunca hep vardı. Halen yazmaya devam ediyorum. Evli ve bir çocuk annesiyim.
Hayata tutunmak adlı öyküden kısa alıntı:
Her şey, başka o gün… Bulutlar hiç olmadığı kadar öfkeli, gök hiç olmadığı kadar hırçın… Yağmur damlaları ve yıldırım karışırken birbirine bir korku filmini andıran sahnenin içinden çıkmak için çırpınıyor insanlar, arabalarının içinde güvenli evlerine bir an önce varmak için dua eden aileler… Evler, huzurlu… Evler, sakin… Evler, sıcak…
Zemin kaygan, yol karışık, gök alabildiğine öfkeli… Sonra kulakların hiç duymadığı kadar sert bir çarpışma sesi. İsrafil’in suru kadar acı bir ses… Bağırışlar, inlemeler, son çırpınışlar, kaybedişler ve susmayan siren sesleri… Gök sustu, yağmur taneleri görevini yapmış olmanın huzuru ile başka bir diyara yol aldı. Geriye acı acı öten siren sesleri kaldı yalnız… Sonra nefes nefese kalmış, kan ter içinde, yatağında kıvranan genç bir kadın çığlığı… Çaresiz ve yorgun…
Nil, o uğursuz kaza gecesinin ardından kaçıncı kez gördüğünü hatırlayamadığı rüyayı gördü yine. Üzerinden koca bir yıl geçmişti ama hâlâ ilk günkü kadar sahiciydi sahneler. Aldığı terapiler, sakinleştirici ilaçlar, uyku hapları, kâfi gelememiş; ona, o günü, o uğursuz geceyi unutturamamıştı.
Kutular dolusu ilaç, uyku hapları, nasıl unutturabilirdi ki kazada kaybettiği en yakın arkadaşını ve yine aynı kazada kaybettiği sol bacağını? Ölüme ilk kez bu kadar yakın hissetmişti kendini oysa ölüm, sadece yaşlıların kapısını çalardı. Öyle zannederdi. Ölüm ve yaşlılık birbirine dostu… Siyah ve beyaz gibi... DEVAMI İÇİN TIKLAYIN
Öykünün Adı: Hayata Tutunmak
Yazar: Zehra SARGIN
Yazarın Kısa Özgeçmişi:
1985 yılında Diyarbakır’da doğdum. İlk ve orta öğrenimimi Diyarbakır’da tamamladım. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat bölümündeki öğrenimimin ardından şu an İstanbul Üniversitesi Coğrafya Öğretmenliği bölümünde öğrenimime devam ediyorum. Diyarbakır Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünde memur olarak çalışmaktayım. Edebiyata ve yazıya olan ilgim okul hayatım boyunca hep vardı. Halen yazmaya devam ediyorum. Evli ve bir çocuk annesiyim.
Hayata tutunmak adlı öyküden kısa alıntı:
Her şey, başka o gün… Bulutlar hiç olmadığı kadar öfkeli, gök hiç olmadığı kadar hırçın… Yağmur damlaları ve yıldırım karışırken birbirine bir korku filmini andıran sahnenin içinden çıkmak için çırpınıyor insanlar, arabalarının içinde güvenli evlerine bir an önce varmak için dua eden aileler… Evler, huzurlu… Evler, sakin… Evler, sıcak…
Zemin kaygan, yol karışık, gök alabildiğine öfkeli… Sonra kulakların hiç duymadığı kadar sert bir çarpışma sesi. İsrafil’in suru kadar acı bir ses… Bağırışlar, inlemeler, son çırpınışlar, kaybedişler ve susmayan siren sesleri… Gök sustu, yağmur taneleri görevini yapmış olmanın huzuru ile başka bir diyara yol aldı. Geriye acı acı öten siren sesleri kaldı yalnız… Sonra nefes nefese kalmış, kan ter içinde, yatağında kıvranan genç bir kadın çığlığı… Çaresiz ve yorgun…
Nil, o uğursuz kaza gecesinin ardından kaçıncı kez gördüğünü hatırlayamadığı rüyayı gördü yine. Üzerinden koca bir yıl geçmişti ama hâlâ ilk günkü kadar sahiciydi sahneler. Aldığı terapiler, sakinleştirici ilaçlar, uyku hapları, kâfi gelememiş; ona, o günü, o uğursuz geceyi unutturamamıştı.
Kutular dolusu ilaç, uyku hapları, nasıl unutturabilirdi ki kazada kaybettiği en yakın arkadaşını ve yine aynı kazada kaybettiği sol bacağını? Ölüme ilk kez bu kadar yakın hissetmişti kendini oysa ölüm, sadece yaşlıların kapısını çalardı. Öyle zannederdi. Ölüm ve yaşlılık birbirine dostu… Siyah ve beyaz gibi... DEVAMI İÇİN TIKLAYIN
