İçinizdeki çocuğu yaşatın siz yaşadıkça...

Hepimiz her geçen gün büyüyoruz, büyüdük, büyüdüğümüzü sandık, büyümeye devam ediyoruz...oysa ne kadar büyürsek büyüyelim ve ne kadar geçerse geçsin zaman bir tarafımız hep çocuk kalıyor... o öyle bir çocuk ki aslında hiç büyümek istemeyen ve aslında büyümemesi gereken...hepimizin ama bu dünyada yaşayan en ciddi, en olgun sayılan insanların bile farkında olmadıkları ya da fark etmeyi istemedikleri diyelim ,olduğuna inanılmayan ama varlığını koruyan küçücük bir çocuk...bu çocuk öyle masum , öyle saf, öyle temiz ki insan büyümesine izin vermemeli...

İçinizdeki çocuğa selam söyleyin benden... o hep size bir yanınızı hatırlatsın...eksik kalan yanınızı...yaşanmamışlıklarınızı...o çocuk ki gözyaşlarınızı gülümsemelerinize, kederlerinizi mutluluğa çevirecek olan işte onu koruyun, onu yaşayın ve yaşatın...siz var oldukça o sizin içinizde çok derinlerde bir yerlerde hayat bulacaktır kendine...o masum , şirin varlığa dokunmayın...




Yaşınız kaç olursa olsun, içinizde hep aynı yaşlarda kalan o küçük çocuğu öldürmeyin...sizler ne kadar olgun davranmayı tercih etsenizde , içinizdeki çocuğu gözardı etmeye çalışsanız da o hep size gülümseyerek bakmaya devam edecektir...


İnsanlar yavaş yavaş inanmamayı, güvenmemeyi, sevmemeyi ve kronik şüpheci olmayı öğrenir. Bu gerçekleştiğinde artık ne yazık ki çok geçtir. İnsanların "Tecrübe" dediği şey budur.
Kalbiyle bağlantısını kaybetmiş bir insana "Tecrübeli" denir.

Sigmund Freud