- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 13
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Başlangıçta yalnızca bir ibadet mekanı olan camilerin mimarisinin, emevi halifeleri zamanında bugünkü biçimine doğru geliştirildiği bilinmektedir.
Kullanılan malzeme dayanıksız olduğu için günümüze kadar ulaşmayan ilk camiler hakkında bugün ancak bazı varsayımlar ileri sürülebiliyor. İlk camiler, etrafı çitle çevrili belki üstü kapalı alanlar olan basit ibadet mekanlarıydı.
Giderek gelişen ve büyüyen örtülü mekanlar harimi ve revakları oluştururken,üstü açık bölümde geçen zaman içinde çeşmeli bir avlu halini aldı. Bir yerde toplayan bir yere getiren anlamında (Tanrı'nın) sıfatlarından biri olan (Cami) kelimesi ile başını eğmek alnını yere koymak anlamına gelen (Secd) kökünden türeyen (Mescit) kelimesi islamiyette ibadet yeri anlamında kullanılmıştır.
Kurulan ilk mescitlerde, fakirler yatar kalkar namaz vakitleri dışında günlük konular ve siyaset konuşulur, bazen bir hocanın etrafında toplanan gençler bilgi ve görgülerini arttıran ilk derslerini burada alırlardı. Bütün bu özellikler camiyi, günün her saatinde önemli toplantılara açık olan bir merkez haline getirmişti. İslam şehirciliğinde bütün ortaçağ boyunca değişmeyen tek özellik , cami ve onun etrafındaki yapılaşma olmuştur.
Büyükçe bir caminin merkez alındığı bu yapılaşma tablosu içinde halifenin sarayı bile ön pilana geçememiştir. Daha küçük yerleşmeler olan kasaba ve köylerde bu kural daha belirgin olarak göze çarpar. İslam kentlerinde din ve toplum hayatının merkezi durumundaki cami ile ortacağ Avrupasının kilisesinin işlevi bu anlamda tamamen farklıdır. Kiliselerde haftada bir kez yapılan toplu ibadet camilerde günde beş defa yapıldığından dolayı caminin toplayıcı bir merkez olma özelliğini ortaya çıkarır.
Büyük halifelerin ve sultanların her cuma camiye gelmesi ve bütün camilerde adına ( hutbe) okunması bu yapıyı (Uhrevi) ve ( Dünyevi) anlamıyla önemli kılmaya devam etmiştir.
İlk mescitlerde minare yoktu ezan okunacağı zaman müezzin yüksek bir yere çıkarak herkesi namaza çağırırdı. İlk minareyi ( Emevi halifesi I. Velid'in Şamdaki büyük cami için yaptırdığı konusunda belgelere dayanmayan yaygın bir inanış vardır )
Kullanılan malzeme dayanıksız olduğu için günümüze kadar ulaşmayan ilk camiler hakkında bugün ancak bazı varsayımlar ileri sürülebiliyor. İlk camiler, etrafı çitle çevrili belki üstü kapalı alanlar olan basit ibadet mekanlarıydı.
Giderek gelişen ve büyüyen örtülü mekanlar harimi ve revakları oluştururken,üstü açık bölümde geçen zaman içinde çeşmeli bir avlu halini aldı. Bir yerde toplayan bir yere getiren anlamında (Tanrı'nın) sıfatlarından biri olan (Cami) kelimesi ile başını eğmek alnını yere koymak anlamına gelen (Secd) kökünden türeyen (Mescit) kelimesi islamiyette ibadet yeri anlamında kullanılmıştır.
Kurulan ilk mescitlerde, fakirler yatar kalkar namaz vakitleri dışında günlük konular ve siyaset konuşulur, bazen bir hocanın etrafında toplanan gençler bilgi ve görgülerini arttıran ilk derslerini burada alırlardı. Bütün bu özellikler camiyi, günün her saatinde önemli toplantılara açık olan bir merkez haline getirmişti. İslam şehirciliğinde bütün ortaçağ boyunca değişmeyen tek özellik , cami ve onun etrafındaki yapılaşma olmuştur.
Büyükçe bir caminin merkez alındığı bu yapılaşma tablosu içinde halifenin sarayı bile ön pilana geçememiştir. Daha küçük yerleşmeler olan kasaba ve köylerde bu kural daha belirgin olarak göze çarpar. İslam kentlerinde din ve toplum hayatının merkezi durumundaki cami ile ortacağ Avrupasının kilisesinin işlevi bu anlamda tamamen farklıdır. Kiliselerde haftada bir kez yapılan toplu ibadet camilerde günde beş defa yapıldığından dolayı caminin toplayıcı bir merkez olma özelliğini ortaya çıkarır.
Büyük halifelerin ve sultanların her cuma camiye gelmesi ve bütün camilerde adına ( hutbe) okunması bu yapıyı (Uhrevi) ve ( Dünyevi) anlamıyla önemli kılmaya devam etmiştir.
İlk mescitlerde minare yoktu ezan okunacağı zaman müezzin yüksek bir yere çıkarak herkesi namaza çağırırdı. İlk minareyi ( Emevi halifesi I. Velid'in Şamdaki büyük cami için yaptırdığı konusunda belgelere dayanmayan yaygın bir inanış vardır )
