Mavi Bisiklet

Bazı insanlarda eski eşyalara karşı bir tutku olur. Bu tutkunun altın da yatan sebep, muhtemelen o eşyalarla birlikte yaşanmışlıklara olan özlemdir.
Bende eski eşyalara olan tutku ve özlemi yaşayanlardan biriyim. Benim tutkunu olduğum şey 6-7 yaşlarında babamın bana aldığı 3 tekerli mavi bisiklet.
O zamanlar şimdilerde olduğu gibi herkesin bisikleti yoktu. O yıllarda bisiklet sahibi olmak mercedes sahibi olmak gibi bir statüye eriştiriyordu sizi.

Mahallede akranlarım içinde tek bisikleti olan bendim. Ama ne yazıkki o bisiklete benden çok benden 3-4 yaş büyük abilerim biniyor du. Bisiklet 3 tekerli ve onların yaş ve bünyelerine göre çok küçük olmasına karşın sürekli benim elimden alıp "bir iki tur atıp vereceğiz" bahanesiyle saatlerce binerlerdi. Ağlamaklı gözlerle bisikleti bana vermeleri için saatlerce beklerdim. Bazen bisikleti alamadan akşam karanlığı çökerdi. O geçe rüyamda sabaha kadar bisiklet bindiğimi hatırlarım.
Aradan 1-2 yıl geçti ve abilerim mavi bisiklete binmekten vaz geçtiler bisiklet tamamen bana kalmıştı artık.

Mahallede sabahın erken saatlerinden akşam karanlığı çökene kadar bisiklete biner, akranlarımın bir kenarda beni imrenerek izlemesinden büyük bir zevk alırdım. Daha sonra bende büyüdüm ve bisikleti annem çatıya kaldırdı. Geçen yıllar bende büyük değişiklik yapmıştı. Kas hastası olmuş tekerlekli sandalye ye bağımlı bir engelli haline gelmiştim.

Geçen hafta çatıda ki tadilat nedeniyle çatıda bulunan eski eşyalar aşağıya indirmişlerdi. Benim çocukluk anılarımda önemli bir yer tutan "mavi bisikleti de" aşağıya indirmişler di. Bisikleti görünce içimden bir şeyler koptu bir film şeridi gibi çocukluk yıllarım aklıma geldi. Anneme bisikleti atmayıp sakladığı için tekrar tekrar teşekkür ettim.
Siz siz olun çocukluk yıllarınızı hatırlatacak bir eşyayı mutlaka saklayın.