Müziğin İlk Notalanması

Batı müziği IX Yüzyılın başına kadar notalamadan habersizdi. Dini veya dindışı eserler, kulak yoluyla kuşaktan kuşağa aktarılmış, birikim zorunlu olarak yetersiz olmuştur.

IX.Yüzyılın ikinci yarısında ilk notalama sistemi olan şarkıcıya, bilinen bir ezginin ayrıntılarını unutmama imkanı veren ezberlemeye, yardımcı işaretler ortaya çıktı. Arezzolu Guido'nun notalama sisteminin, notaların yüksekliğini kesin olarak belirtmeye başlamasıyla büyük bir ilerleme kaydedildi.

Ozamandan beri, bilinmeyen bir bestenin deşifre edilip çalınması mümkündür. Daha sonra ritim kesin bir notalamanın konusu oldu. Bu iki parametre( aralık ve süre) çağdaş müzik notalamasın temeli olarak kaldı.

Notalamanın keşfi ve gelişimi müzik pratiğine olağanüstü bir gelişme zemini hazırladı. Bu çapta bir gelişme yalnız Batı uygarlığında gerçekleşmiştir. Notalama icracıyı eseri ezberlemekten kurtararak hem müzik parçalarının uzamasına hemde çeşitli dönemlere ve ülkelere ait notalanmış eserlerinkatılmasıyla repertuvarın zenginleşmesine ve çeşitlenmesine imkan verdi.

Aynı zamanda, geleneğin kaybolması tehlikesinden uzak kalarak üslubun evrimine veorkestralardaki yorumcu sayısının artmasına imkan verdi. Yorumcu sayısı parçaların üst üste çalınmasına imkan verenpartisyonun keşfi sayesinde büyük sayılara ulaştı.

Müzik dilindeki değişimin başlangıcı olan notalama, doğal olarak bu dille birlikte yavaş, yavaş yeni dilbilgisel ve estetik zorunluluklara uyarak gelişti.