Organ Bağışı Konusunda Ne Düşünüyor sunuz?

Selam Arkadaşlar,

Aranızda uzun zamandır düşündüğüm ama henüz gerçekleştiremediğim organ bağışında bulunan var mı?
Bu hayat benim, bu beden bana ait ve tabii ki organlarımda o yüzden aslında kararlıyım ama yine de rica ediyorum sizlerden bana olumsuz tepkiler vermeyin , çevremdekiler gibi organ bağışımı gerçekleştirmemem konusunda beni iknaya çalışmazsanız çok daha mutlu olurum

Şimdiden teşekkürler,

Çok yakın bir arkadaşım yaklaşık 11 yıldır böbrek hastasıydı. Haftada 3 gün diyalize bağlanan bir böbrek hastası. Hastalığının 1. yılı nakil için kaydolmuş ve tam 10 yıl boyunca nakil için bekliyordu. Neyseki geçtiğimiz yıl beklediği oldu böbrek ve nakli oldu. Dile kolay tam 10 yılllık bir bekleyiş. Böbrek nakli için çağrıldığında göz yaşlarıyla hastaneye gitmişti. O bekleyişi kimse bilemez. Şimdilerde yeniden hayata dönmüş gibi. Saatlerce süren diyaliz cilesinden kurtuldu.

Öldüğümüzde hiç bir işimize yaramayacak toprak olacak organlarımızı bağışlamamak için hiç bir neden göremiyorum ben. Ben öldükten sonra benim bir organım bir başkasına hayat verecekse neden bunu yapmayayım? Henüz bende bağış yapmadım ama ilk fırsatta bunu yapacağım.

Sağol kardeşim benim, cesur yüreklim,

Bana güç verdin, ne kadar kararlı olsam da korkularım var çünkü ailem sıcak bakmıyor ama bu benim hayatım Onların kafalarındaki önyargılarla uğraşamam ve diğer insanların da..

Sonuçta yarına çıkmaya senedim yok, bir an önce bu işi halletmeliyim

BIRAKACAĞINIZ EN GÜZEL MİRAS ; HAYATTA İKEN YAPACAĞINIZ ORGAN BAĞIŞIDIR...

Beni hatırlamak için,

Gözlerimi ; gün ışığını, bir bebeğin yüzünü, bir kadının gözlerindeki sevgiyi görmemiş bir adama verin...

Kalbimi; kendi kalbi ona acı vermekten başka bir şeye yaramayan birine verin...

Kanımı ; bir otomobilin enkazı altından çıkarılmış olan gence verin. Verin ki, torunlarının oynadığını görene dek yaşayabilsin...

Böbreklerimi ; haftadan haftaya yaşaması makineye bağlı olan birine verin, doya doya özgürse yaşasın hayatı...

Kemiklerimi ; sağlam olan ne kadarı varsa küçük bir çocuğun iyileşmesi için kullanın...


Eğer birşeyleri gömmeniz gerekiyorsa ; hatalarımı, kusurlarımı, insanlara olan önyargılarımı gömün.
Günahlarımı şeytana, ruhumu Tanrıya verin.
Eğer yeri gelir de beni hatırlamak isterseniz, bunu size ihtiyacı olan birine yardım ederek yapın.
Eğer tüm bu isteklerimi yapıyorsanız ben sonsuza kadar yaşayacağım...

Bu benim hayatım! Bu benim bedenim! Bunlar benim organlarım!

Bu can da benim olduğuna göre ruhum bedenimi terkettiğinde neden benimle beraber çürümeye mahkum olsun ki...Eğer başka insanlara yarayacaksa organlarım toprak altında olmamalı...Yeryüzünde onlara bu kadar ihtiyaç varken hem de...ruhum buraları terk-i diyar ederken daha özgür olacak şimdi...içim rahat...Allahtan başka kimseye ama kimseye verecek bir hesabım bir borcum yok benim...

Beni tanıyan herkese hakkımı sonuna kadar helal ettim ben...istemeseydim sonuçta hakkım geçmezdi zaten...Sevdim her insanı sadece ve sadece insan olduğu için sevmeyi başardım...bazen kızdım, bazen öfkelendim, bazen ağladım, bazen güldüm, bazen de sustum...sadece insan olduğu için severken verdiğim tepkiler de insancaydı çünkü...şimdi beni tanıyan herkesten de beni anlamasını isteyemem...bana hak vermesini de...sadece ve sadece dünyaya severek bakmalarını dileyebilirim...