Selamlar,
Uzun bir aradan sonra yine bu sayfaya yazmaya karar verdim tüm eski mesajları okuyunca garip ama gülümsedim kendime
![Smile :) :)]()
yaşadıklarımı bir şekilde yine aynı dertten muzdarip olanlar vardır diye yazmak istedim.
Aslında kolay değil her zaman insanın içini rahatça dökebilmesi ama bazen çok fazla dolduğumda yazmak, paylaşmak iyi geliyor. Belki de bencilce bir şekilde en çok kendim için, sonrasında diğer insanlar yani kaderdaşlarım için yazıyorum da denilebilir.
11.04.2013 de en son ameliyatımı oldum. Hani o çok korktuğum ve sürekli olmayı reddettiğim yani sağ kalça protezi ve sonrasında çektiğim acıları hatırladımda bi an tereddüt ettim ama yazdığım her şey tamamen gerçekte yaşanmış olup asla kimseyi ikna etmek için yazılmamıştır.
Aradan tam 3 yıl geçti ve ben veda ettiğim ağrı kesicilere yeniden başladım
![Frown :( :(]()
bir üye neler kullandığımı sorduğu için buraya yazmamın daha doğru olduğunu düşünüyorum. Önce hafif ağrı kesiciler ve kas gevşeticilere yanıt alamadığımda ve özellikle iğne olmaktan çekinmeme rağmen yaşayabilmek için, yürüyebilmem gerektiği için tüm ağrı kesici iğnelere geri döndüm.Analjeziklerin büyük bir çoğunluğu yan etki olarak mide ülserini tetikliyor.O yüzden yine ameliyat olmaya karar verdim. Bir kere daha mide kanaması geçirmek istemiyorum ve ben yürümek istiyorum arkadaşlar. İşte en çok bu sebepten dolayı şu aralar sol kalça protez ameliyatı için hazırlıklarımı tamamlamak üzereyim.
İlaçlar bir yere kadar yaşamınızı daha kaliteli bir şekilde geçirmenizi sağlayabiliyor ama bir noktadan sonra ilacın faydasından ziyade yan etkilerinden kurtulmak istiyor insan ve belki de ameliyattan korkan, çekinen, sürekli erteleyen aynı engele sahip olanlara çok sevdiğim bir dostumun o unutamadığım cümlesini yazmak istiyorum.
![Eek! :eek: :eek:]()
Hatta onun bu cümlesinin beni ne kadar cesaretlendirdiğini ve ne kadar yüreklendirdiğini anımsayınca bende başkalarına ufacık fayda sağlayabilmek adına yazıyorum;
'' Eğer % 10 bile olsa iyileşme sağlayacaksa ben olsam hiç beklemez ameliyat olurdum bir de sana % 90 demişler hiç durma! ''
Kısaca tedavim Tkp ( tıp dilinde total kalça protezi olarak geçiyor) den sonra ben hayatla yeniden barıştım
![Smile :) :)]()
ilk 3 gün belki çok zordu ama değer miydi? Kesinlikle değerdi.
Aranızda her kim varsa daha iyi bir yaşam sağlayacağına inandığı ve kendisine önerilen tedavi seçeneği en son olarak ameliyat kararıysa vermekte geç kalmasınlar diye yazıyorum. Umut varsa yaşamda var demektir. Size verilen risk elde edeceğiniz faydaya oranla çok daha düşükse yada şansınız yüksek, alacağınız risk düşükse hiç beklemeyin derim. Hayat zaten her gün yaşamaya devam ederek yeterince risk almayı hakketmiyor mu?