Radyonun Tarihçesi

İnsanlığın XX.Yüzyıl başında iletişim alanındaki en büyük icatlarından biri olan (RADYO) Türkiye'de de Batılı ülkelerle hemen hemen aynı zamanda kullanılıma sunuldu.

Kurulan özel şirket başarısız olunca radyo yayımcılığı devlet tekeline bırakıldı. Türkiye'de radyo yayımcılığı çok partili yaşama geçilinceye kadar Cumhuriyet hükümetlerinin uyguladığı kültür politikasıyla siyasal propagandanın aktarıcısı oldu. Topluma kazandırılmaya çalışılan yeni kültür, radyo programlarının niteliğinide belirledi. Halkın yönelimleri uzun süre ya yasaklanarak yada değersiz sayılarak geri plana itildi.

Radyo alıcılarının yaygınlaşması, nitelik program yapımcılarının çoğalması vericilerin güçsüzlüğünden dolayı net dinlenilemesede orta ve uzun dalga üzerinden yayın yapan (İstanbul ve Ankara ) radyoları uzun yıllar, özellikle geceleri halkın tek eğlence kaynağı oldu.

İkinci Dünya savaşını izleyen yıllardan itibaren etki alanı genişleyen radyo, çok partili yaşamla birlikte hükümet ve muhalefet arasında ciddi tartışma konularından biri haline geldi.

Bir kurum olarak radyo, siyasal iktidarların yayımcılığı kendi kontrolü altında tutmak istemesi nedeniyle gelişme imkanlarına kavuşamadı. Türkiye Radyo Televizyon kurumunun (TRT) kuruluşu (1964) radyo yayınlarının siyasal iktidarların egemenlik alanından kurtulması tartışmalarınıda birlikte getirdi.

İletişim teknolojisiyle sınırlar ötesi yayımcılığın gelişmesi, önce televizyon alanında olmak üzere yayım tekelini ortadan kaldırdı. Yasalara rağmen sürdürülen televizyon yayımları, yurt içinde yayım yapan özel radyo istasyonlarını doğurdu. Radyoculuğa öldü gözüyle bakıldığı dönemlerde bile yurt çapında büyüklü, küçüklü yüzlerce radyo istasyonu kuruldu. Hükümetin özel radyoları kapatma kararına halk büyük tepkiler vererek( Radyomu İstiyorum ) kampanyaları başlattı. Bu kampanyalar karşısında hükümet geri adım atarak özel radyoların yayın yapmasına izin verildi.