- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,506
- Tepkime Puanı
- 189
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Öykünün Adı: RENK RENK
Yazar: Emine Yeşim SALGUT
Yazarın Özgeçmişi:
21.12.1988 tarihinde Osmaniye’de doğdum. İlkokulun bir kısmını Antalya/Alanya’da, sonrasını Osmaniye’de okudum. Liseyi Osmaniye Hasan Aybaba Anadolu Öğretmen Lisesi’nde tamamladım. 2006 yılında İstanbul Üniversitesi, Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi, Üstün Zekalılar Öğretmenliği’ni okumak üzere İstanbul’a geldim.2010 yılında mezun oldum. Hizmet içi eğitim alarak ‘’Zihinsel Engelliler Sınıf Öğretmenliği’’ sertifikası aldım. 1 yıldır rehabilitasyon merkezinde çalışmakta ve halen İstanbul’da yaşamaktayım.
adlı öyküden kısa bir bölüm:
Çıtı pıtı bir kızdı, hani şu bıcır bıcır-fıkır fıkır olanlarından… Fakülteden tanırım. Bahçede, her zaman olmasa da ‘’üstün zekalı çocuklar’’ söz konusu oldu mu heyecanı sözleri ile ağzından değil gözlerinden fışkırırdı. Sınıf öğretmenliği diplomasını da verdiği ya da puanı yettiği için gelenlerin karşısında öyle bir anlatırdı ki tek tercih yapıp birincilikle kazandığı bölümü, insanın üstün zekalı olası gelir… Birkaç projede de yer aldı öğrencilik sürecinde. Her vize-final dönemi sınıfın aylaklarını karşısına alıp ders çalıştırmasından belliydi. Mezuniyet töreninde gördüm en son. 4 yıllık çabasının sonucunu almış, birincilikle mezun olmuştu. Mutluydu.
Sabah erkenden uyanmıştı, zaten tüm gece boyunca derin bir uykuya hiç dalamamıştı. Yeni bir iş, yeni insanlar ve en önemlisi yeni öğrenciler… Karşılaşabileceği tüm ihtimaller doğrultusunda olası çözüm önerileri hesapladı, sürekli ama sürekli içini rahatlattı. İşte sonunda gün aydınlanmıştı. Ne kadar kötü olabilirdi ki, insanı sevmek, hele ki öğretmenin hazzını bilmek yaşanabilecek her şeyin diyetiydi.
İlk dersi… İş anlaşmasını imzalarken deneyimsiz olduğunun altını defalarca çizmiş, açıktan yardım istemişti. Bir aylık eğitimde öğrendikleri ne kadar yetebilirdi ki… Öğrencileri tanıyabilmesi ve alışabilmesi adına bir süreliğine rehber bir öğretmenle derse gireceği adına söz bile almıştı. Ama öyle olmadı. DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Yazar: Emine Yeşim SALGUT
Yazarın Özgeçmişi:
21.12.1988 tarihinde Osmaniye’de doğdum. İlkokulun bir kısmını Antalya/Alanya’da, sonrasını Osmaniye’de okudum. Liseyi Osmaniye Hasan Aybaba Anadolu Öğretmen Lisesi’nde tamamladım. 2006 yılında İstanbul Üniversitesi, Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi, Üstün Zekalılar Öğretmenliği’ni okumak üzere İstanbul’a geldim.2010 yılında mezun oldum. Hizmet içi eğitim alarak ‘’Zihinsel Engelliler Sınıf Öğretmenliği’’ sertifikası aldım. 1 yıldır rehabilitasyon merkezinde çalışmakta ve halen İstanbul’da yaşamaktayım.
adlı öyküden kısa bir bölüm:
Çıtı pıtı bir kızdı, hani şu bıcır bıcır-fıkır fıkır olanlarından… Fakülteden tanırım. Bahçede, her zaman olmasa da ‘’üstün zekalı çocuklar’’ söz konusu oldu mu heyecanı sözleri ile ağzından değil gözlerinden fışkırırdı. Sınıf öğretmenliği diplomasını da verdiği ya da puanı yettiği için gelenlerin karşısında öyle bir anlatırdı ki tek tercih yapıp birincilikle kazandığı bölümü, insanın üstün zekalı olası gelir… Birkaç projede de yer aldı öğrencilik sürecinde. Her vize-final dönemi sınıfın aylaklarını karşısına alıp ders çalıştırmasından belliydi. Mezuniyet töreninde gördüm en son. 4 yıllık çabasının sonucunu almış, birincilikle mezun olmuştu. Mutluydu.
Sabah erkenden uyanmıştı, zaten tüm gece boyunca derin bir uykuya hiç dalamamıştı. Yeni bir iş, yeni insanlar ve en önemlisi yeni öğrenciler… Karşılaşabileceği tüm ihtimaller doğrultusunda olası çözüm önerileri hesapladı, sürekli ama sürekli içini rahatlattı. İşte sonunda gün aydınlanmıştı. Ne kadar kötü olabilirdi ki, insanı sevmek, hele ki öğretmenin hazzını bilmek yaşanabilecek her şeyin diyetiydi.
İlk dersi… İş anlaşmasını imzalarken deneyimsiz olduğunun altını defalarca çizmiş, açıktan yardım istemişti. Bir aylık eğitimde öğrendikleri ne kadar yetebilirdi ki… Öğrencileri tanıyabilmesi ve alışabilmesi adına bir süreliğine rehber bir öğretmenle derse gireceği adına söz bile almıştı. Ama öyle olmadı. DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN