Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Spastik Engelli Onur Eyüp Karadoğan'ın Eseri (AZİM)
DOĞAR DOĞMAZ CAN HAVLİYLE HAYKIRIRSIN YA, BUNUN İÇİN YARIM SAAT GECİKSEYDİN...
YAŞAMDA EN ÇOK NEYİ KAÇIRIRDIN SENCE?
Onur, doğumda yapılan bir hata nedeniyle hayatının geri kalanını spastik engelli olarak geçirmek zorunda kalan bir arkadaşım. Konuşamamasına ve yürüyememesine rağmen, gök kubbe altındaki sözleriyle sana başka bir hayatın da olabileceğini müjdeliyor.
Söz uçar, yazı kalır, Onur sana baktığı yerde yaşamı bir kez daha hatırlatır.
Yalnızca sol başparmağını kullanarak yazdığı bu kitapla ve bir tutku hâline gelen satranç sevgisiyle sevgili Onur, arka kapağının son perdesini de izninle kapatsın;
"VEZİRSİZ BAŞLADIĞIM SATRANÇ OYUNUNDA, HAYATA KARŞI İYİ BİR OYUN ÇIKARIYORDUM"
‘AZİM’
Bu yılın en önemli kitaplarından. ‘Bestseller’ kavramının saygınlık kazanmasına katkısı olabilir.
Onur Eyüp Karadoğan bedenen engelli, ama zihnen değil, vicdanen hiç değil. Hepimiz engelliyiz. Bazılarımız farkında. Edebiyat farkındalığı geliştirir, özgürleşmemize katkıda bulunur. Zahmet edersek. Anı türünde anlamlı bir edebî eser, Azim.
Onur’un ifadesiyle “Vezirsiz başladığım hayat oyununda başarılı bir maç” çıkarıyor.
Ülkemizde 8.5 milyonu aşkın engelli insanımız var.
Yaşam koşulları onlar için daha da güç.
Birbirinden farklı çaplarda yapılan kaldırımlarımız, onların gezmelerine, rahatça hareket etmelerine imkan vermeyen toplu taşım araçlarımız, sıra onlara asla gelmediği ya da gerekli görmedikleri için yapılması gereksiz görülen rampalar ve engelli yaşam.
Çarpıp bölünce Yunanistan'ın nüfusuna eşdeğer 8.5 milyon, bir bakıma özerk bir engelli ülkesi kurulması için azımsanmayacak bir rakam. Nicelikte yoğunlar ama nitelikli yaşamda gösterdiğimiz özen ise onları bitkiden farklı kılmıyor. Eğer onları benimseyen, yaşama entegre etmek için çaba gösteren aileleri varsa; şanslı azınlık sınıfına giriyorlar.
Hayat çizgisini değiştiren doğum anı
Türkiye'nin Stephen Hawking'i Onur Eyüp Karadoğan ise sıradışı bir başarıya imza atıyor. Doğum sırasında başının vakumla çekilmesi ve beyne bir süre oksijen gitmemesi nedeniyle spastik engelli olarak dünyaya gelen Onur Karadoğan, alfabeden harf göstererek, bilgisayar ya da cep telefonu ile yazışarak çevresiyle iletişim kurabiliyor.
Hayatla iletişim kurabilmesini sağlayan tek parmağı.
Can Yayınları Gençlik Yazını seçkisinden çıkan "Azim Spastik Engelli Gencin Mücadelesi" arı bir dille yazılmış, okuyanı hayrete düşüren Onur'un yaşam savaşı.
Onur'un tek parmaklığıyla yansıttığı bir mutluluk zinciri. İlklerle dolu. Hayat çizgisini değiştiren doğum anı.
Bu hatanın faili doktorunu Onur şu şekilde anlatıyor;
"Ben 09\09\1984 tarihinde Adana doğumevinde dünyaya gelmişim. Yalnız bu dünyaya geliş normalden biraz farklıymış. Çünkü ben spastik engelli olarak dünyaya gelmişim.
Sebebi doktor hatasıymış. Aslında şanssızlık desek daha doğru olur. Çünkü eminim ki o doktor da böyle olmasını istemezdi. Babamın anlattıklarına göre ben çok zor doğmuşum; öyle ki, doktor beni vakumla almak zorunda kalmış. Bu sırada beynimdeki bir damarı ezmiş. İşte bu sebepten spastik olmuşum.
Hepimiz biliyoruz ki, bebekler doğar doğmaz ağlar ama ben beynime oksijen gitmediği için yarım saat sonra ağlamışım. Tabii burada doktorumun çabalarını göz ardı etmemek lazım.
Ne ilginç, değil mi?
Bir yanda sizin engelli olmanıza sebep olan insan, aynı zamanla sizi hayata döndürüyor. Engelli olmama sebep olan doktora hiçbir kızgınlık duymuyorum. Çünkü böyle olsun istemezdi. Doktorum beni hayata döndürdüğü için ailem bana onun ismini vermiş."
Et yığını olarak yaşarken ebeveynlerinin ilgisiyle başka çareler aranıyor. Fizik tedavi, başarılı sonuçlar veriyor. Onur'un hareketlerinde ilerlemeler kaydediliyor. Ama kimi doktor için uğraşılmaya, zaman harcamaya değmez diye ailesinin önüne duvar örülürken, anne baba Onur' dan vazgeçmiyor.
Onun bağımsızlığı kendi başına tuvalete gidebilmesi, duş yapabilmesi.
Bizlerin rutinleri onun hayatında başarıya uzanan engelleri tek tek aşmanın ölçütleri.
Tek başına sokağa çıkmayı hayatının kumarı olarak tanımlıyor;
"3 Ocak 1998 günü hayatımla kumar oynayacaktım. Çünkü o gün kendimi ev hapsinden kurtarmak için daha birkaç ay önce yürümeyi başardığım yürüteçle kendi başıma sokağı çıkmaya çalışmayı kararlaştırmıştım. Eğer bunu başarabilirsem, hayatımda ilk kez tek başıma sokağa çıkmış olacak, bu konuda özgürlüğüme kavuşacaktım.
Peki ya başaramazsam?
Ya merdivende dengemi kaybedip yuvalanırsam?
İşte o zaman en iyimser olasılıkla 4 ocakta sabah güneşini bizim eve en yakın hastanenin yoğun bakım servisinde karşılayacaktım. Evet, biliyordum yapacağım şeyin mantıkla bir ilgisi yoktu. Buna delilik denebilirdi. Ancak özgürlüğüm için bunu yapmam şarttı. O zaman ben de elimi taşın altına koyacak ve sekiz sene süren ev mahkûmiyetime artık bir son verecektim."
Bizce kolay, Onur'ca zor olan tüm sorunlara o cesurca başkaldırır.
Üç basamaklı sayıları anında çarpabilen, satranç tutkunu Onur'un bir diğer hedefi ise satranç şampiyonu olmaktır. Taşları hareket ettirmekte onun komutlarını gerçekleştirecek bir yardımcıya ihtiyacı vardır. Satranç Federasyonu'nun başta yadsıdığı sonradan kabul ettiği sorunsalı da çözer.
O artık engelli profesyonel bir satranç şampiyonudur.
Yaşıtları Onur'un yaptıklarının yüzde kaçını gerçekleştirebiliyor, ne kadar hayata bağlılar bunu tartışabiliriz.
Hatta bedenlerinin, belleklerinin ne kadarını kullanabiliyorlar. O tek parmakla yazdığı hayat hikayesini 385 günde tamamlamış. Yeniden yazmalısın dediğim de tek parmakla yazarken çok yorulduğunu söylemeden edemiyor.
Onur ayrıca benim yeni satranç hocam. Onur'un yazdıklarından, paylaştıklarından etkilenmenin ötesine yaşam sevinci yeni pencereler aralıyor yaşamımda.
Azim'i çocuklarımızla birlikte okumalı, gençlerimize hediye etmeliyiz. Yaşamın sayfalarını aralarken, bu mücadele sizlere ivme kazandıracak.
