Toplumun Engellilere 'Acıma' Duygusuyla Bakması!

İnsanlık engelliliği yaşam alanlarında bir engel olarak görme eğilimini kıramadı henüz. Eğitim olanakları, hayat algılayış biçimleri değişse bile bu olumsuz durum hep sürdü. Üstün başarıları olan insanları ayrı bir sınıfmış gibi görmek ne kadar yanlışsa, engelli insanlarıda ayrı bir gurup olarak görmek odenli yanlış.

Bu duruma dikkat etmediğimiz takdirde ortaya çıkan büyük bir ayrımcılık. Toplumun engelli bireylere hitap şekilleri bile rencide edici olabilmektedir. Özürlü, sakat gibi kelimeler kullanılmakta oysaki Özür, bir kabahati telafi için kullanılır. Bir organı diğer organlarıyla tam uyumlu çalışmayan bir insan hiç kimseye toplumsal mazeret sunmak zorunda değildir. Özürlü, sakat gibi kelimelerin çağrıştırdığı acıma duygusu çok fazla incitmektedir.

Toplumun önyargılı bakış açısında engellileri muhtaç ve zavallı görmek ilk sırayı alıyor. İnsanlar engellilerin bir şeyleri başarabileceğine inanmıyorlar. Kadın erkek ilişkileri açısından önyargılı davranıyorlar. Hor görüyorlar, dalga geçiyorlar, küçümsenme, rencide edici sözler sarfediyorlar.

Toplumumuzun bir çok kesimi engelli bir bireye nasıl davranacağını, hayatı nasıl onun için kolaylaştırabileceğini düşünmeden hareket ediyor. Bunun sonucundada engelli olan insanların bir takım zorlukları aşması bekleniyor. Aşamadığı takdirdede vah..vah özürlü işte ne yapsın ancak bu kadar becerebiliyor diye düşünebiliyoruz.

Bu acımacı tutumdan kurtulmadığımız sürece bir arpa boyu yol alamayız. Acıyarak değilde görev gibi, sorumluluk gibi, insanlık gibi algılarsak daha verimli olunabileceğine inanmaktayım.

Zaten engellilerin yaşamış olduğu bir takım sorunlar mevcutken birde toplumun ön yargılı bakış açısı yıllardır değişmiyor. Bu da demek oluyorki (sorun üstüne sorun).

Bilal Göregen, diye görme engelli bir arkadaş, bir TV proğramında (sanırım adı yetenek sizsiniz olacaktı) yarışmaya katılmıştı. Şarkı türkü söyleyip milletin alkışını alan gariban bir engelli. Yarışma boyunca büyük ilgi almış yarışma süresinde de 'engellilerde yapabilir' tantanası milletin ağzından düşmemişti. Oysa ortada çok sıradışı bir yapılmışlık yoktu.
Bilal göregen'inde sesi öyle ahım şahım bir ses de değildi. Ve fakat toplum o denli 'engelliler yapamaz' düşüncesine kitlenmiş ki, sıradan bir engellinin sıradan bir şey yapması halinde bile -aaaaa bakın engelli ama yapabiliyor. Şaşkınlığı içinde ağzı bir karış açık kalıyor.

Toplum pskoloji böyle şekillenmiş. O zamanlar bilal göregen'i hayret ve şaşkınlıkla izleyenleri bende hayret ve şaşkınlıkla izliyordum. Yapılan işin kendisi değilde yapılan işin bir engelli tarafından yapılıyor olmasının bence hiç bir önemi yok. Nasıl sağlam insanlar bir şeyleri başardıkların da sadece ve sadece yaptıkları işle ön plana çıkıyor ve toplum tarafından kabul görüyorsa engellilerde bir şeyi başardıklarında engelli olmaları ön plana çıkartılmadan sadece yaptıkları işle ön planda olmalı. Diğer türlüsü toplumun alttan alta yada görünür bir şekilde engellilere acıyarak bakmasının bir şey yaptığında da -'aaaaaa engelli ama bak neler yapıyor?.' şaşkınlığı içinde engellilere acındığın açık bir itirafıdır bence.

Bir kaldırıma tekerlekli sandalyesi ile çıkmak için debelenen bir engelli gördüğümüzde, 'vah vah kaldırıma çıkamıyor' demek yerine, 'bu kaldırımları neden engellilere uygun hale getirmiyorlar?' dediğimiz de, bir kamu binasının merdivenlerini tekerlekli sandalyesi ile karga tulumba çıkartılan bir engelliye yardım etmek yerine koş koca devlet binasına girecek engellileri düşünüp bir rampa bile yapmamış diye isyan edildiğinde bilin ki engellilere en büyük iyliği yapmış olacaksınız.

Yazdıklarınızda çok haklısınız malesefki bizim toplumumuz ahları vahları çok seviyor.İcraat yok ama hayıflanmak çok fazla ay yazık demek ne kadar kolay. Dediğiniz gibi çıkamıyor bu kaldırıma diyene kadar bu kaldırım neden çıkılmaya uygun değil diyebilsek bir çok sorunu çözeceğiz. Duyarsızlıktan kaynaklanan sorunlar yazmakla bitmez.

Nefret ediyorum bana acıyarak bakan insanlara lanet ediyorum hatta eline sağlık abla okurken çok hak verdim sana herkes bizim gibi degilki okuyunca insan bir engelli kardeşinin yazısını hemen aynı duygularda oldugunu anlıyor bende yazabilsem senle aynı şeyleri yazmak isterdim engellilerin derdini ancak engelliler anlıyor bunu siz harika anlamışsınız.

Acıma çok çirkin bir yaklaşım kimse acınacak durumda değil buna rağmen malesef bu tutumu sergileyen insanlar mevcut sadece kınıyorum bu insanları.

Değerli yorumların için teşekkür ederim.