- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,507
- Tepkime Puanı
- 189
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Eserin adı: Yaşamak her şeye rağmen çok güzel…
Eser sahibinin adı: Celal Çelik
Eser sahibinin kısa özgeçmişi: 1973 Konya Ereğli doğumluyum. Selçuk üniversitesi Meslek Yüksek Okulu Elektronik bölümü mezunuyum. 1993 te Friedreich Ataksisi teşhisi kondu. 1998 ten beri tekerlekli sandalyedeyim. Özel bir şirketten engelli kadrosundan 2010 da emekli oldum.
Yaşamak her şeye rağmen çok güzel adlı öyküden kısa alıntı:
Perdenin arasından süzülen güneş ışığı gözlerimi kamaştırmaya başladığında çoktan uyanmış, insanın içini ısıtan, ruhuna mutluluk veren bu anın tadını çıkarıyordum. Uzun ve yorucu geçen kış mevsiminin ardından gelen bahar, tıpkı bir çocuk gibi sevindirmişti tabiatı ve onun üzerinde yaşayan binbir canlıyı…
Odamın kapısının önünden geçen annem, uyanık olduğumu görünce hemen çevik bir hareketle odama daldı, pencereyi açtı ve yavaşça perdeyi araladı. Sanki az evvel içimden geçirdiklerimi bilmişçesine, bu temiz havayı koklamamı ve pozitif enerji almamı istiyordu.
“Günaydın oğlum! Bugün çok neşeli bir hava var. Haydi sen de içine çek bu güzelliği ve kendine gel de kahvaltını getireyim, belki bugün babanla parka gezmeye çıkarsınız.” dedi.
O sırada babam, gözünde kalın okuma gözlüğü, elinde gazetesi ve ayağında, bana evde olduğunu hissettiren ve bundan mutluluk duyduğum o ses yapan terlikleriyle odama girdi.
“Günaydın canım oğlum! Hava bugün çok güzel, hiç itiraz istemem beraber parka gideceğiz.”
Babam bunu söylediğinde aklımdan “Keşke çocuk olsaydım ve babama ‘Hiç itiraz istemiyorum beni parka götüreceksin babacım.’ diye söylemek geçiyordu.
Bunu düşünürken babam beni çoktan kucaklamıştı. Yatağımın üzerinde oturur vaziyete getirmişti bile. Annem elinde tepsinin üzerinde mis gibi kokan bir tost ve çayla odama girdi.
Hastalığımın başlaması ve ilerlemesi üzerinden yıllar geçmişti. Belki sağlığım açısından bir çok şeyi kaybetmiştim ama, güneşin ışıltısından duyduğum mutluluk, mis gibi kokan çiçekler, cıvıldaşan kuş sesleri, ince belli bardakta sıcak bir çay, bir dostla yaptığım tatlı bir sohbet ve beni hayata bağlayan daha nicesi bugün hala yaşama sevincimin umut kaynaklarıydı. DEVAMINI İÇİN TIKLAYIN
Eser sahibinin adı: Celal Çelik
Eser sahibinin kısa özgeçmişi: 1973 Konya Ereğli doğumluyum. Selçuk üniversitesi Meslek Yüksek Okulu Elektronik bölümü mezunuyum. 1993 te Friedreich Ataksisi teşhisi kondu. 1998 ten beri tekerlekli sandalyedeyim. Özel bir şirketten engelli kadrosundan 2010 da emekli oldum.
Yaşamak her şeye rağmen çok güzel adlı öyküden kısa alıntı:
Perdenin arasından süzülen güneş ışığı gözlerimi kamaştırmaya başladığında çoktan uyanmış, insanın içini ısıtan, ruhuna mutluluk veren bu anın tadını çıkarıyordum. Uzun ve yorucu geçen kış mevsiminin ardından gelen bahar, tıpkı bir çocuk gibi sevindirmişti tabiatı ve onun üzerinde yaşayan binbir canlıyı…
Odamın kapısının önünden geçen annem, uyanık olduğumu görünce hemen çevik bir hareketle odama daldı, pencereyi açtı ve yavaşça perdeyi araladı. Sanki az evvel içimden geçirdiklerimi bilmişçesine, bu temiz havayı koklamamı ve pozitif enerji almamı istiyordu.
“Günaydın oğlum! Bugün çok neşeli bir hava var. Haydi sen de içine çek bu güzelliği ve kendine gel de kahvaltını getireyim, belki bugün babanla parka gezmeye çıkarsınız.” dedi.
O sırada babam, gözünde kalın okuma gözlüğü, elinde gazetesi ve ayağında, bana evde olduğunu hissettiren ve bundan mutluluk duyduğum o ses yapan terlikleriyle odama girdi.
“Günaydın canım oğlum! Hava bugün çok güzel, hiç itiraz istemem beraber parka gideceğiz.”
Babam bunu söylediğinde aklımdan “Keşke çocuk olsaydım ve babama ‘Hiç itiraz istemiyorum beni parka götüreceksin babacım.’ diye söylemek geçiyordu.
Bunu düşünürken babam beni çoktan kucaklamıştı. Yatağımın üzerinde oturur vaziyete getirmişti bile. Annem elinde tepsinin üzerinde mis gibi kokan bir tost ve çayla odama girdi.
Hastalığımın başlaması ve ilerlemesi üzerinden yıllar geçmişti. Belki sağlığım açısından bir çok şeyi kaybetmiştim ama, güneşin ışıltısından duyduğum mutluluk, mis gibi kokan çiçekler, cıvıldaşan kuş sesleri, ince belli bardakta sıcak bir çay, bir dostla yaptığım tatlı bir sohbet ve beni hayata bağlayan daha nicesi bugün hala yaşama sevincimin umut kaynaklarıydı. DEVAMINI İÇİN TIKLAYIN
