@
gizem06
Evlenmek, yuva kurmak belli yaşlardan sonra çoğu insanın hayalidir. Hatta çocukken bile evcilik oynardı benim çocukluğumda küçük insanlar. Şimdi geldim 45 yaşıma. Hiç cesaret edemedim evlenmeye. On bini aşkın nüfuslu bir kasabada, bir okulda memurum yıllardır. Tanıdığım insanların çoğu kaba, empati yoksunu, menfaatine aşırı düşkün, adab-ı muaşeretten bihaber. Nerede nasıl davranması gerektiğini bilmeyen, hatta en temel nezaket kurallarından bile haberi olmayan insanlar. Bu insanların içinde üniversite bitirmişler bile var ve saydığım bazı eksikleri onlarda da gözlemledim. Üç hafta önce tanıştığı erkekle evlenip yılını doldurmadan boşanan veya kariyer olarak saygın bir mesleği olan eşinden aylarca şiddet görüp boşanmak zorunda kalan kadın tanıdıklarım oldu.
Bugün artık şunu düşünüyorum: İnsanların çok büyük bir kısmı yukarda saydığım tüm olumsuz davranışlara/durumlara haizler. Bu durum sadece bizim yaşadığımız coğrafyaya has bir durum da değil; tüm dünya müthiş bir cehaletin, nobranlığın pençesinde.
Bu şartlar altında, bu yaşınızda evlenemediğiniz için hayıflanmak –kızmayın lütfen- bana komik geliyor. Eğer evlenemediyseniz; bence Tanrı sizi bir şeylerden koruyordur bence. Yaşınız yirmilerde gördüğüm kadarıyla, engel durumunuzu da bilmiyorum ama bence en az bir on yıl daha insanları tanımak, dünyayı anlamak; kısacası gözünüzün açılaması için bekleyin derim.
Saygılar.