Sevgili REYHAN HACIEYÜPOĞLU YÜKSEL,
Bu yaşam insana verilen en büyük hediye iken ne yazık ki, biçilen roller insanları umutsuzluğa sürükleyebiliyor. Bir şeyleri basitleştirirken unuttuğumuz şey mutluluklara pay biçmek. Bir insan mutlu değilken nasıl başkalarını mutlu edebilir ki? Etmemeli de. Kırıklıklar yürekte saklanıp beslenirse önce yıkıcı bir değersizlik baş gösterir. Hiçliklerin savaşa amansızca girip yitişi gibi, insanlar da bedenlerinde yiterler.
Toplumun kadına verdiği rollerin daha da incitici, yıkıcı olanı engelli kadına verdiği değersizliktir. Bu değersizlik açlığı da beraberinde getirir. Tüm açlıklar doyurulduğu anda sonlanır, ruhsal açlık hariç. Toplumda ki, bu olumsuz yargılar silinmediği müddetçe ölü bedenlerde yaşayan diri kadınlar yok olmaya mahkumdur.
İşlediğiniz tema, toplumsal gerçekleri öyle güzel yansıtmış ki, başarınız, bireysel ve toplumsal bakış açınız için kutlarım. Yolunuzun açık, yazılarınızın daimi olması temennilerimle...
