Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Sen bir dere istersin
Kayalardan köpük köpük çağlayan,
Oysaki gölüm ben.
Sen bağ bahçe istersin
Yeşillikler içinde,
Oysaki çölüm ben.
Yıldırım düşsün istersin karşı kayalara,
Yansın, yaksın istersin,
Gözlerinde tutkuların kıvılcımı,
Alev alev kor dolu avuçların,
Oysaki külüm ben.
Bir coşkunluk senin istediğin,
Büyük büyük kentlerde bir yaşantı,
Pırıl pırıl asfalt caddeler,
Oysaki,
Taş toprak içinde tozuyan
Bir yolum ben.
Bir goncasın sen bakımlı bahçelerde
Veya bir leylak balkonları süsleyen,
Ben serin çınarlarda bir dalım,
Bir kolum ben..
Umutsuz bakma gene de,
Belki bendedir aradıkların.
İşte bıçak, parça parça böl beni,
Parçalardan birindeyim,
Bul beni...
” Bugün kimse sana dokunmasa mesela. Öyle dursan. Kimse “Neyin var?”diye sormasa. Çünkü insanın hiçbir şeyinin olmadığı günler de olur... ”
Hiçbir şey günleri...."
Gözleri "Dicle" Gibidir. Biraz Fazla Baksan, Boğulacağından Korkarsan... Saçları "Hasankeyf" Surlarının Üstünden Uçan Bir Kuş Sürüsü Gibidir. Bir Telini Tutmak İçin Uzansan Surlardan Düşeceğinden Korkarsan....
Uzun yollar, uzun uykular
Uzun laflar, uzun gaflar
Kısaltıyor ömrümü
Sanki kısa yaşamışım da!..
Uzayda bir kuyruklu yıldız
Vuracak bir yere ya nereye ?
-Can Yücel-
Gönül dedi: Ben neyim ki, bir damla sadece;
Ben nerde, görmediğim koca deniz nerde!
Böyle diyen gönül denize kavuşunca
Baktı kendinden başka şey yok görünürde.
Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...
Ama; kendimden bile önce tanıdığım...
Her saniye yeniden doğmak gibi...
Ama, asırlardır süren...
Kışa dönmeyen sonbahar; derin, duygulu...
Yaza dönmeyen ilkbahar; serin, coşkulu...
Ilık avuçlarında, kar taneleri...
Güneş sıcağı, gözleri.
Ve sözleri...
Ve sesi...
Böyle olmalı aşkın tarifi...
Ki, tarif edilememeli...
Aşk!
insanın umudunu kesmemesi demektir.
Güvenmenin, bağlanmanın, inanmanın
hala mümkün olduğuna duyulan gereksinimi karşılar.
Umutla yakın akrabalığı vardır.
"Aşk ve Devrim" sözü bu yüzden yan yana güzel durur,
yakışır.!
Sevgili...
Yine bahar gelip vurdu kapımızı.
Ben ki yaktım bütün anılarımı,
Bölüştürdüm bütün şiirlerimi kayıp çocuklara.
Film bitmedi, son yazmadı henüz.
Takılıp kaldım yıllar öncesinin Eylüle çalan bir yazında.
Hiçbir cemre dokunmadı bana, ısıtmadı yaz güneşleri.
Durup durup kendime yaktım yıllar boyu,
Onun için biraz is kokar libasım,
Onun için dağınık biraz saçlarım.
Ben ki bir dolu damıtılmış hüzündüm.
Korkardım bahara dokunmaktan olaki solardı yüzü,
Korkardım Eylülleri azgınlaştıran baharı tutuşturan adam olmaktan.
Sevgili...
Her gece bir Züleyha düşü görüyorum sen gibi,
Düşüyorum içimin kuyularına durmadan.
Yarım yamalak bir senaryo oysa herşey,
Uyanıyorum ki çoktan silinmiş bütün repliklerim.
Budur ürkmüşlüğüm, budur gizlenmişliğim,
Sabrım beni ancak buraya kadar getirdi.
Yoruldum artık sevgili, yoruldum karanfillere kan vermekten.
Anlayamadım bir türlü neden Eylül hep on biri doğurur?
Ve neden aşkın çocukları yoktur?
Oysa sevgili...
Bir Eylül günü, saklandığım hayattan çıkıp gelmek isterdim şimdi sana
Birikmiş bütün baharlarımı adayarak,
Koşarak doru taylar gibi yalınayak,
Çatlasın isterdim damarlarım çatlasın
Ve damarımda akan hüzün bu aşka karışmasın.
Yazık ki yine de Eylül dolu ellerim, yine de derin bir sızı içimde,
Hüzünlü bir gülümseyiş bazen dudaklarımda.
Nasılsa biraz keder bulaşır her aşka,
Her aşka biraz gözyaşı, biraz kalp ağrısı.
Sevgili...
Bu senaryo, bu kuyu, bu Eylül bırakmaz beni.
Geleceksen sen gelmelisin, hüzün kadar cesur aşklar takınarak.
Madem aşk cemresidir gönlün,
Gönlüme biraz bahar, biraz sen katarak....
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Ellerimde koparmaya çaıştığım zincirlerden kalma yara izleri
Yeni yeni iyileşmeye yüz tutmuş olsun.
Gözlerimde öyle bir karanlık olsun ki, gören kör oldum sansın.
Yanaklarım kurumuş olsun göz yaşlarımdan, dudaklarımsa çatlak çatlak.
...
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Belki bin tane aşktan geçmiş olayım ve hiçbiri olmasın gözümde.
Hiçbiri tamamlayamamış olsun cümlelerimi,
Hiç biri bağlayamamış olsun geceyi sabaha.
Hiçbirinin gülüşünün her anı senin kadar aklıma işlenmemiş olsun.
Hiçbirinin hayali en güzel haliyle barınamamış olsun beynimde.
Hiçbirinin izi kalmamış olsun bedenimde.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.
Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.
Ellerim kimsenin üzerinde eriyip gitmemiş olsun, gezinse bile.
Dudaklarım senin adını söylerkenki gibi kıvrılmamış olsun hiç bi ad'a yeterince.
Yerine koymaya çalıştığım her beden yok olup gitmiş olsun kumlar aktıkça tane tane.
Unuttuğumu sandığım, vazgeçtiğimi sandığım,
Sevmediğimi sandığım öyle bir zamanda gel ki
Yerçekimine karşı koysun damarlarımda beni yaşatan her zerre.
Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın...
"-Hani bazen insan birini yanında tutmayı bilmez, ama onun yokluğunu da istemez.
-Kaybetmeyi göze alamaz,
ama kazanmak için mücadele etmez.
-Bağlanmaya cesaret edemez,
…ama ondan tamamen kopmayı da beceremez.
-Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir..
Hani çok sonra zaman geçer de kaybeder ya,
İşte o zaman dökülür dudaklardan, itiraf edercesine:
Bir kaç yokuş tırmandım bir iki dönemeç döndüm ve yürüdüm
burnumun doğrusuna yürüdüm yürüdüm
bir kapı açıldı girdim
yitirdim kendimi kendi içimde
bilmediğim bir şehir
görmediğim biçimde evleri
Nazım Hikmet
