ACI BİR HAYAT ÖYKÜSÜ
Vizyon Tarihi : 12 Mart 2010
Süre : 1s 49dk
Yönetmen: Lee Daniels
Oyuncular: Gabourey Sidibe, Mo'Nique, Paula Patton
Tür : Dram
Ülke : ABD
Özet & detaylar
Precious, Amerika'daki binlerce benzeri genç kız gibi, aile içi şiddet mağduru, hüzünlü bir çocuktur. Precious'un bir diğer sorunu da aşırı kilosundan dolayı içine kapanık bir genç kız olmasıdır. Ancak yaşadığı tüm bu sorunlu yanlara rağmen Precious içinde bulunduğü durumu kaderinin bir parçası olarak kabullenerek bir çıkış noktası bulma umudu taşır. Bu umudun kapısı, yaşadığı sorunlardan hayal dünyasında gezintiye çıkarak kaçmasıyla açılabilecektir.
Film, hayatın umutla bakılması gereken bir hediye olduğu düşüncesi ile hareket ediyor ve aynı zamanda, çaresiz insanların yalnız olmadıklarını, onlara her zaman yardıma hazır kurumların var olduğunu anlatıyor.
Film gerçekten başarılı. Oyuncu ve çıplak senaryosu ile insanlığın acı tarafını pat diye surata vuruyor. Cesaretli bir film olmuş. Bu filmde anlatılmak istenen şeyleri herkes anlamayabilir. Ancak inanılmaz dram taşıyor bünyesinde. Minoque'nin oyunculuğu oscarlık. İnsan izlerken kendini psikolojik işkenceye maruz kalmış hissediyor. Ensestin hiç bir filmde bu kadar vurgulandığını görmemiştim. İnsanlığın kahrolası hayvani duygulara yenik düştüğü sahneleri izlerken tam anlamıyla gerildim ve aslında tavsiye edip etmemekte hala kararsızım ama sinemaseverlerin gerçek bir oyunculuk izlemesi açısından ve daha bir çok ifade edemediğim duyguyu yaşaması açısından aldığı ödülleride gözönünde bulundurarak sizlerle paylaşmak istedim.
Ben bir sinema eleştirmeni değilim ama sinema en çok sevdiğim sanat dallarından birisi o sebeple ifade edemediğim tavsiyemi netten bir eleştirmenin bakış açısıyla aktarmak istiyorum.
Beyazperde eleştirisi
80'lerin Harlem'indeyiz. 16 yaşında bir genç kızla birlikte hareket ediyoruz filmde. Precious isimli bu kız bizi hayatına tanık ediyor ve iç sesini dinliyoruz onun.
Push isimli romandan uyarlanmış olan film, ilk olarak Sundance film festivalinde gördüğü ilgiyle ismini duyurmuştu. Precious, Türkçe'ye biraz arabesk bir isimle, "Acı Bir Hayat Öyküsü" olarak çevrildi. Gerçekten de acı bir hayat öyküsüne tanık oluyoruz filmde, çünkü yazarın yarattığı karakter, Clarice Precious Jones, birden çok ötekilikle yüzleşmek zorunda kalan biri.
Evet, filmde birden çok "ötekilik" konusu masaya yatırılıyor aslında.
Precious, siyah ve obez. Sadece bu özellikler bile, bir insanın psikolojisinin bozuk olması, toplum tarafından -maalesef- itilip kakılması, kendini ismiyle tezat oluşturacak şekilde değersiz hissetmesi, kabul ve saygı görmemesi, başarılı olamaması için yeterli sebeplerken, Precious'un asıl sorunu bunların hiçbiri değil. Precious, bebekliğinden itibaren sapık öz babası tarafından tecavüze uğramış bir genç kız. Sapık babasından daha anlaşılmaz ve kabul edilemez bir tablo sergileyen ise annesi. Evi terkeden kocası, kızına kendisinden daha çok "ilgi gösterdi" diye kızına düşman olan ve ona dünyayı dar eden, öz kızına maddi ve manevi şiddet ve baskı uygulayan bir anneden sözediyoruz.
Yazımın başında da belirttiğim gibi, filmi Precious'un yanından takip ediyoruz. Onunla birlikte, çektiği tüm sıkıntıları yaşıyoruz. Adeta o oluyoruz. İtiliyoruz, kakılıyoruz, alay ediliyoruz ve içimize kapanıyoruz. İçimize kapandıkça daha çok itilip kakılıyoruz ve bu bir döngü şeklinde devam ediyor. Yönetmenin özdeşleştirmedeki başarısının yanısıra, karakter analizi anlamında da epey uğraştığı belli. Psikolojik açıdan bastırılmış, yaşadıklarını adeta kabullenmeyen, isyan etmeyen, hakkını aramayan, saklayan bir Precious var karşımızda. Bunları yaşamayı zaten haketmiş gibi kabullenmiş hayatı Precious. Ne zaman ki, ona iyi davranan, ona insan olduğunu, değerli olduğunu hissettiren insanlarla biraraya geliyor, kendine geliyor Precious ve hakkını aradıkça buluyor. Aradıkça buluyor.
Hayalleri var Precious'un. Sahnelerde ünlü bir yıldız olmak, yakışıklı erkek arkadaşlara sahip olmak, zayıftan da öte zayıf olmak. Film bize, "film işte" dedirtmiyor. "Çok isteyin gerçek olsun" klişesiyle toz pembe bir dünya yaratmıyor. Ne zayıflıyor Precious, ne ünlü oluyor, ne bir konuda çok başarılı olduğunu keşfediyor, ne de çok yakışıklı bir erkek arkadaşa sahip oluyor. Bunlar sosyal gerçeklikler, zorluklar kalıcı, ama iyi hissetmek için bunlardan ötesi gerek zaten.
Görsel açıdan Precious'un hayallerinin verildiği sahneler, o renkli, pırıltılı anlar, filmin sert ve soğuk gerçekçiliğinin arasındaki tezatlığıyla çok başarılı olmuş. Senaryonun gidişatı ve iniş çıkışları da oldukça yerinde. Precious'un annesi rolünü üstlenen Monique, bu sene Oscar'da en iyi yardımcı kadın oyuncu ödülüne layık görüldü. Oscar'da birçok adaylığa sahipti film ve bu açıdan Akademi'nin ciddi bir yapı değişikliği gösterdiğini düşünebiliriz. Daha demokratik bir şekilde oluşturulmuş adaylar vardı sanki bu yıl.
Precious rolünü hakkını vererek canlandıran 26 yaşındaki Gabourey Sidibe ise bir ödül alamadı ama bence gelecek vaadeden bir oyuncu kazanmış oldu beyazperde. Ağır bir tokat gibi, gerçek bir yaşam öyküsü gibi, sıkmayan bir belgesel gibi örülmüş bu filmi kaçırmamanızı tavsiye ederim.
hayret ne tuhaf filmleri izliyor ve beğeniyor diye düşünmeden edemedim. Beğendim mi? bilmiyorum aklım karışık sanırım psikolojiyi sevdiğim için bu tarz filmler ilgimi çekiyor. Oldukça ilginç ama güzel mi? Bilmiyorum sadece kasaba halkının Bianca'yı kabullenişi, sevgisini bir şekilde Bianca'ya olan ilgilerini göstermesiyle ifade etmeye çalışmaları çok hoştu. Aslında film insanlığın , dostluğun, ailenin değerini ve psikolojik olarak tramva yaşayan birine nasıl yardım eli uzatılması yönünde oldukça farklı bir bakış açısıyla sorunu ele almış ve asla bizim ülkemizde gerçek olamayacak kadar hayal ürünü gibi ama gerçeğin ta kendisi. 
